|
Gisterenmorgen ben ik opgestaan met de nieuwe single van Bart Peters “ Genstertje”.
Na “Konijneneten” en “Brood voor morgenvroeg” gooide hij het eens over een andere boeg! Ja met corona zoekt hij zijn inspiratie blijkbaar dichtbij…
Dit gezegd zijnde … ook een inspiratieloos gezegde…. moet ik bekennen dat mijn inspiratie ook op een laag pitje staat. Die verdomde lockdown blijft maar duren en ons leven verzuren. Kan je geloven dat ik vandaag - bij gebrek aan betere contacten – tegen mijn spiegelbeeld zei :” Keep smiling” ! Ik bespaar jullie de grijns van mijn gesprekspartner… ik herkende er warempel mezelf in!
Die lockdown begint nu toch wel heel lang te duren. Straks zitten we al een jaar in isolement en dat betekent voor ons senioren een jaar verloren en door de beperkte bewaardatum die we nog hebben, begint dat zwaar te wegen en ik ben niet alleen met dat gevoel. Je kan dat stilaan zien aan de mensen, Waar blijft die glimlach, dat opgewekte gevoel, dat uitkijken naar contact…..
Versoepelingen, daar wordt veel over gepraat maar dan met mondjesmaat toegestaan. Als je al eens op afstand met iemand een paar minuutjes praat dan hoor je vaak dat velen een rugzak hebben die eruitziet als een modieuze handtas, maar loodzwaar weegt en dat ziet niemand .
Blijf in beweging.
Ga recreatief wandelen of fietsen in de buitenlucht.
Hou contact met vrienden en familie, liefst visueel via Skype of zo.
Structureer je dag.
Richt je op positieve dingen en kansen die deze gedwongen periode thuis met zich meebrengt.
Ik weet niet of ik moet lachen of huilen wanneer ik die tips lees.
Het weggevallen van contacten maakt dat mensen zich eenzaam voelen. Familie is voor velen belangrijk, maar er is vandaag een contactverbod met die familie tenzij je de regels overtreedt!
Misschien krijg je na wat “ gezaag” de opmerking dat je toch veel vrienden heb en niet moet klagen. Zelf zie ik dat niet zo. Ik heb veel kennissen, maar echte vrienden zijn er maar weinig. Dat leert corona ook!
Wat wringt is dat gedwongen zijn tot binnenblijven en het echte leven dat ondertussen aan je voorbijgaat.
Dit dipje gaat wel over, ik pak mezelf dan eens goed vast ( en sinds corona lijkt het alsof ik meer pak heb!!!) en zeg dat alles goed komt. Desnoods pen ik het hier neer en ga ik weer verder. De enige die echt nadeel ondervindt van mijn dipje is mijn lieve slaapgenoot die ik dan maar lastig val met allerhande jobjes kwestie van wat leven in de brouwerij te brengen !
|
)
