Met Allerheiligen over 2 dagen waarop we extra stil staan bij de geliefden die ons verlaten hebben, volg ik vanuit mijn zetel wat weemoedig het ritme van de natuur .
Ik kijk vanuit mijn zetel door het raam en ja, hij staat nog steeds op het terras die grote bloempot met daarin onze Brugmansia. Een ganse zomer bloeide de plant dat het een lieve lust was, kelk na kelk steeds weer nieuw leven, een streling voor het oog. Nu de herfst er is en de winter voor de deur staat vermindert haar glorie, wordt ze bladloos en oud maar bij elke nazomerse zonnestraal recht ze nog even haar hoofd en probeert ze haar laatste kelken nog eenmaal te etaleren. Ze geeft niet op zolang ze de kracht ervoor heeft.
Wat heeft de natuur toch mooie symbolen.
Zo staan bladeren bijvoorbeeld voor vernieuwing, voor hoop en voor wijsheid want een blad groeit, ontwikkelt zich én laat weer los. Telkens opnieuw het begin en het einde, vasthouden en loslaten.
Zo is het leven toch ook?
Loslaten is niet altijd makkelijk iedere keer weer opnieuw. Ga maar na. Hoeveel gebeurtenissen, mensen en dieren heb je al losgelaten? Die vormen dan je basis of nog beter, je kennis, je herinneringen, je databank.
Bladeren, takken en andere natuurlijke resten blijven onderaan de boom liggen en worden zo nieuwe voeding voor de boom of plant. Zo zijn ook de herinneringen voeding om door te gaan en niet op te geven en dankbaarheid te voelen voor alles wat goed was. Het is weer zover…Langzaam verliezen de bomen - hele oude, maar ook jonge - hun bladeren. Elke tak is symbool voor de natuur die afsterft. De bladeren bedekken de aarde en beschermen haar een hele winter lang. De bladeren vallen op het ritme van het weer, van regen, kou en wind.
Zo is het ook met onze herinneringen, met onze gevoelens. Op het ritme van het leven verwaaien ze en vallen op de grond. De stem, het gezicht, de gebaren van onze geliefde gestorvenen vervagen, steeds meer. In ons en met ons zullen ze steeds meer sterven maar wat zij geweest zijn als mens vergaat niet, zolang we hen meedragen in ons hart….
|