<a href='https://postimages.org/' target='_blank'><img src='https://i.postimg.cc/nVsgwB6F/voor-blog-2022.jpg' border='0' alt='voor-blog-2022'/></a>

Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.

Over mijzelf

Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Mijn favorieten

	Ani
	Jos
	Marisca
	Albert en Lenie
	Gé
	Michelly
	Myette
	Folion

Mijn favorieten

	Rud
	Cecile
	Chrisje
	Ingrid
	Jeske
	Ria
	Meeuw
	Redpoppy
	Patty enFreddy

Mijn favorieten

	Jeannine
	Dion
	Rita
	Myriam
	Maarten
	Dirk
	Rebecca
	Annie
	Jansen

Mijn favorieten

	Roosje
	Kinrooiradio
	Monique
	Ella
	Klaproosje
	Monica
	Vifke
	Tiny en Ans

Categorieën

Humor (562)

Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)

Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)

Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)

Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (69)

poëzie (163)

Beoordeel dit blog

Een interessant adres?

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Een interessant adres?

14-01-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Het leven van de schoolgaande jeugd in de jaren ' 50 (5)

"Verstervingen ", dat was nog zoiets waarover ik het toch even wil hebben.
Het was in het vierde leerjaar bij Zuster Madeleine!!
Gedurende de Vastenperiode werd uiteraard niet gesnoept. Alles werd opgespaard tot Paaszaterdag. We konden wel altijd snoep, dat we toch op de een of ander manier in handen kregen, kwijt op school. Daar stond een grote doos en iedereen bracht wel eens iets mee om erin te stoppen.
Op zekere dag had ik borddienst.
Dat was een hele eer want je mocht dan nablijven bij de zuster om het bord schoon te maken en de bordvegers uit te kloppen, attributen waar je normaal niet aankwam. Dat was een privilege van de zuster.
Ik kwam juist terug van het uikloppen van de vegers toen ik Zuster Madeleine stiekem in de snoependoos zag graaien en iets in haar mond steken.
Wat een grote zonde!!
Ik stond versteld dat zoiets gebeurde en dan nog door een non!! En wij maar vasten!
Van toen af aan heb ik nooit nog snoep meegebracht om in de doos te stoppen. Ik bewaarde het liever thuis tot na de vasten.
Zou Zuster Madeleine dat ooit gebiecht hebben???
Die Zuster Madeleine was niet alleen een snoepster.
In die tijd bestond de mogelijkheid nog niet om op school te eten. Je kon wel je boterhammen of eten meebrengen. Omdat wij ver van school woonden, brachten wij ons eten mee in een gamel. Dat is een eetketeltje waarin alles kan worden opgewarmd.
De eetketeltjes werden s middags afgegeven en allen samen op een grote stoof gezet in een geïmproviseerde refter.
Terwijl we soep aten, want die kon je wel krijgen op school, warmde ons eten op. Zuster Madeleine die de " surveillance" deed zoals ze dat toen zo chique zegden, profiteerde ervan om van elk keteltje even te proeven en dat met dezelfde lepel!!!!!!!! En wij maar lijdzaam toezien. Soms vond ze het ene wel lekkerder dan het andere en proefde ze zelfs twee keer.
Je moest dat op de dag van vandaag eens proberen!
Genoeg over zuster Madeleine , ze zal ook wel haar goede kanten gehad hebben zeker?
( wordt vervolgd)

Geef hier uw reactie door