Het was met een paar vrijgezellen dat we in het weekend onze eerste verkenning rond de stad maakten nl een bezoek aan een stuwdam: De slideshow toont de stuwdam en omgeving. Hier hebben we voor de eerste keer cactusappeltjes leren eten. Lekker!!
Presa del JOCOQUE
Uiteindelijk, de dag voor mijn verjaardag ,konden we in ons appartement .Van nu af kon ons leven beginnen. Ons appartement lag op 3 minuten van T.s werk, dus ging ik elke morgen en middag en soms 's avond met hem mee en wandelde dan rustig terug naar huis. Zo leerde ik de omgeving kennen en was ik nog wat langer bij mijn ventje!! Het gebeurde ook vaak dat ik s avonds, als hij nog even terugging, met hem meeging en daar een boek las zo ging de tijd sneller want een TV hadden we nog niet en ik zou er toch nog niet veel van begrepen hebben!!!! Na enige maanden kwam dat ding er toch en kon ik al min of meer soaps volgen. Een prima manier om een taal te leren . Tony klopte veel uren omdat hij zich moest inwerken en er een deadline moest gehaald worden. Ik zat daardoor veel avonden alleen. Sylvia, de dochter van onze huiseigenaar, wist dat en nam mij af en toe mee naar " club Campestre", je kan dat vergelijken met de Rotary club " hier. Daar werd ik met de andere kant van Mexico geconfronteerd. De rijkdom in schril contrast met de armoede die we in het binnenland hadden gezien! Eerlijk gezegd voelde ik mij daar aanvankelijk niet erg op mijn gemak. Iedereen wist dat ik uit Belgica kwam en wilde een praatje slaan. Gelukkig redde Sylvia mij door me mee te nemen naar een zaaltje waar alleen jongeren zaten. Daar was ik bij mijn soortgenoten en werd ik als een gelijke behandeld. Ik hield er uiteindelijk nog twee nieuwe contacten aan over en zo bouwde ik stilaan een kennissenkring uit. Wat mij opviel was dat de mannen niet bij de vrouwen bijeenkwamen. Zij hadden hun eigen selecte clubje en lokaal!!! Bij mijn thuiskomst had ik heel wat te vertellen als mijn ventje al niet in bed lag want het waren lange, zware dagen voor hem!!En zo gleed de tijd voorbij en geraakten we gewoon aan de Mexico. Voor ons was Mexico in zekere zin de honeymoon die we door omstandigheden niet hadden. Dat heeft ons in het begin zeker geholpen met de aanpassing. . Ons eerste tripje samen was in maart. Omdat het Goede week was en de Mexicanen van Witte Donderdag tot na Paasmaandag niet werkten, hadden we besloten om een tripje met de bus te maken naar Guadalachara. Bijna ging dat feestje niet door. Op woensdag brak T.s bril. Zonder bril ziet mijn ventje niet dus gingen we nog snel naar een zaak om die bril te laten maken. Daar werden we heel onvriendelijk ontvangen en zegden ze dat pas de week erop de bril ok zou zijn omdat de zaak met de " Semana Santa" ( goede week) gesloten was. We probeerden die man te overtuigen dat die bril broodnodig was, maar niets hielp. Op een bepaald moment zei hij zelfs: Als je je bril wil gemaakt hebben : go home Yankee Nu begrepen we het . Amerikanen waren niet bepaalde de beste vrienden van de Mexicanen. Omdat T. groot en blond was , dachten ze dat hij uit de States kwam. We zetten die situatue snel recht en zegden dat we uit Belgica kwamen.. " Ah Belgica si, señor, Football , si señor no problema en .. Mañana zou de bril klaar zijn.. Dat was inderdaad zo. De volgende dag was de bril gemaakt en konden we uiteindelijk toch vertrekken!!! Het was niet de eerste keer dat ik ondervond dat met T. erbij alles wat duurder was of moeilijker ging. Als ik gedurende de week ging shoppen op de lokale markt en mijn "beste Spaans" bovenhaalde , dan kreeg ik alles aan en Mexicaanse prijs Ging ik op zaterdag met T.inkopen doen dan konden we het vergeten, we betaalden altijd een paar pesos meer Het zat dus diep die aversie voor Amerikanen!! We konden toch moeilijk een plaatje met Belga erop dragen hé???? Even wil ik nog terugkomen op dat voetbal gedoe. Het wereldkampioenschap voetbal vond in 1970 plaats in Mexico en de Belgen hebben daar door het oprichten van het kinderdorp en hun prestaties indruk gemaakt. Overal hingen logo's van het kampioenschap, op alle produkten stond ofwel het typische Mexicaanse ventje symbool van het kampioenschap of een afbeelding van de Aztekencultuur . Ik laat jullie even zien wat ik bedoel.
Reacties op bericht (3)
15-07-2008
!!!
Heb weer vol spanning je stukje gelezen en kan het me allemaal levendig voorstellen! IK vind het niet gek dat ze zo gebeten zijn op Amerikanen, als je ziet welke politiek dat die voerden en voeren aan de grens. Ik heb ook al dikwijls gemerkt, dat Belgen zo ongeveer overal graag gezien en welkom zijn en daar mogen we toch ook wel een beetje fier op zijn, of niet soms?? Ik ben het in elk geval! Wacht op de volgende aflevering! Groetjes van Michelly
15-07-2008 om 19:57
geschreven door Michelly
..
Ik leef werkelijk met je mee, ik zou zeggen ik geniet mee van je wedervaren, maar het zal niet altijd maneschijn en rozengeur geweest zijn. Goh zeg die cactus appels (of vijgen), K'heb ze ook zo van de cactus geplukt in Mexico, schoon gewreven met mijn zakdoek en in gebeten ,enkele uren later waren mijn lippen dikke negerlippen geworden en ontstoken door honderden haarfijne, bijna onzichtbare stekeltjes. Een verpleegster heeft een uur bezig geweest met pincet en vergrootglas om ze te verwijderen. Heeft me een fortuin gekost. Ze zagen er zo heerlijk uit. Groetjes.
15-07-2008 om 13:54
geschreven door Ludovikus
het is terug al om zeep met de zon...misschien van Mexico dromen even....
Jij spreekt van cactusappeltjes? Noemen de Mexicanen die zo of zijn het cactusvijgen of woestijnvijgen.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Waren dat niet rode en gele pitahaya. Het vruchtvlees is zeer waterrijk, doet wat denken aan dat van de watermeloen en bevat talrijke pitten die eetbaar zijn en niet verwijderd hoeven te worden en waarvan de smaak lichtzoet is..Je snijdt die middendoor zoals een Kiwi bvb en lepelt die dan uit. Je kan ze ook in fruitsalades gebruiken. ( en werkt nog laxerend ook als je er teveel van eet )
En dan die Amerikanen hé.daar sta je toch niet versteld van
Dat je gastvrij onthaal werd was fijn, maar waarom zou een Belg of Vlaming dit niet doen wij zijn toch ook goed op dat vlak.zeker weten hoor !
En voor de radioamateur, dat is echt ook een verslaving, nog erger dan bloggen !! (kan het weten vermits mijn schoonvader destijds er ook ééntje was.)
)
