Krassend gaat mijn potlood over het papier groeven makend tussen de lijnen, woorden op het vel getoverd. Zinnen kijken mij van onder aan
.
Tot leven komen tekens, elke letter een verhaal apart, het ene vol tranen, het andere met een lach. Iedere regel een wereld van verschil.
Dan glijdt mijn gom als een naderend gevaar
vegend over het wit van het papier, langzaam naar de grijsgetekende verhalen toe, om ze te wissen voor altijd .
Het grijs vervaagt zonder afscheid te nemen
weggehaald door dat witte ding. Om vervolgens nooit meer terug te komen... Maar de krassen blijven bestaan.
Reacties op bericht (6)
15-07-2009
...
Prachtig geschreven, Natoken.
15-07-2009 om 06:58
geschreven door thea
13-07-2009
de krassen blijven inderdaad bestaan Natoken, is zoals met littekens....zowel zichtbare als onzichtbare... (doordenkertje hé )
Een aangename week toegewenst vanwege Amor Fati !
Vergeetachtigheid is een vorm van vrijheid
Verwondering is de dochter van de onwetendheid
13-07-2009 om 23:51
geschreven door Amor Fati
neen
mijn dag vandaag is gene vetten ! , toch wens ik jou " een goede" !
13-07-2009 om 13:30
geschreven door ani
fijne maandag en een goede start van de nieuwe week
Tussen vriendschap en een roosje is er een heel groot onderscheid. Rozen bloeien slechts een poosje, maar vriendschap duurt een eeuwigheid. Veel liefs van Freddy, Patty en een dikke knuffel van onze drie kapoentjes
13-07-2009 om 03:13
geschreven door Patty en Freddy
En dat schudt ze zomaar even uit haar mouw! Knap hoor! Jij was mijn inspiratie bron voor mijn muziekje van vandaag. Weliswaar met enige vertraging maar ik ben nu eenmaal geen (niet meer) rappe.
Waren vroeger de zomers niet warmer, de lucht niet blauwer, het gras niet groener en de mensen niet blijer? Zo luidt de vraag in mijn liedje van vandaag. Wie het antwoord wil kennen is steeds welkom om te komen luisteren op
)
.
.