Inderdaad lieve mensen uit jullie reacties zie ik dat nog tot de gelukkigen behoor die zo lang hun moeder in hun midden hebben. Ik mag er niet aan denken dat ik haar eens moet afstaan. Er blijven nu al zoveel herinneringen hangen en éen ervan is een anekdote waar de dochter mij aan herinnerde en die wil ik toch even meegeven Het feit lig al enkele jaren achter ons . Het shopping center van Wijnegem was nog niet zo lang geopend en ik had ons ma naar hier gehaald voor een paar dagen om er eens gezellig met ons drietjes ( ma, de docher en ik) te gaan flaneren . We hadden al heel wat afgelopen en voelden stilaan ons voeten niet meer dus besloten we om rustig op een bank een ijsje te eten en wat te bekomen. Toevallig zaten we voor de uitgang van een schoenenwinkel!! Het was er een komen en gaan. Ons ma had af en toe " commentaar" bij de personen die de revue passeerden. We hadden al een paar keer gezegd:" Ma die mensen kunnen je horen"! of " Mémé, een beetje stiller". Is het je ook al opgevallen dat oudere mensen niet kunnen fluisteren? Maar veel haalde dat niet uit ma had uitgerekend op die dag haar kritisch oog mee en dan ziet ze alles :oops: Terwijl de docher en ik al een paar keer grijnzend naar mekaar hadden gekeken, kwam het zoveelste commentaar op een jonge gast met lange haren , een jeansbroek met een scheur erin en die er kauwend bijliep!! Kan je je het plaatje zowat voorstellen? Juist als wij beiden weer eens probeerden om te reageren , ziet de dochter dat mémé haar broek openstaat.... Dat was er teveel aan. Zat ma daar met een crème in de hand, de broek open en halfluid commentaar te geven terwijl.... We zijn daar aan het gieren gegaan als 3 zotten. We hadden nogal bekijks.hoor? Wie keek er nu naar wie? Het moet nogal een zicht geweest zijn! Drie generatie op éen bank met een crème in de hand en in het midden een oude oma met de broek open en die hebben de slappe lach.. Maar het kon ons allemaal niet schelen. Hoe meer er gekeken werd hoe erger ons lachen werd. Nu zoveel jaren later kunnen we ons de situatie nog levendig voorstellen en een glimlach hoort er nog steeds bij.... Ons ma is nu te oud om nog uren rond te slenteren anders kwam je ons misschien wel tegen ergens op een bank aan het uitrusten , een crème in de hand ...... :lol: Ja zo was en is ons ma en daar trekken we ons nog steeds aan op!!
Als afsluiter iets uit een kindermond: Moeke, Als je mij teder en lief aanraakt, als je mij aankijkt en toelacht, als je soms naar mij wil luisteren en mij laat praten... dan zal ik groot worden, heel groot.
Reacties op bericht (3)
01-03-2008
..
Dat zijn herinneringen om te koesteren. Weet je, ieder die dit leest, en er zijn er al een aantal hoor, glimlachen eventjes. We zijn allemaal al een jaartje ouder en oma of opa, en zulke verhaaltjes klinken ons bekend in de oren. Oh, en proficiat met je emoticons in je bericht, de rest komt ook nog wel.
01-03-2008 om 01:21
geschreven door Ludovikus
29-02-2008
Er bestaat
niets mooier dan samen lachen tot de tranen over je wangen lopen, en mensen je aanstaren, alsof je in een gekkenhuis thuishoort! En dan van de weeromstuit nog harder gaan lachen! Je schrijft het zelf, zelfs na jaren moet je er dan nog om glimlachen! Groeten van
Heerlijk toch zulke herinneringen. Weet je het is wellicht slim om nu je ze nog weet op te schrijven voor de kleinkinderen of zo, want och zelfs die leuke dingen worden toch nog vaak vergeten. Enne ... voor morgen alvst een fijne verjaardag en voor zondag dan maar meteen een heel geslaagd diner. Ik vind het knap van je hoor, om voor zoveel mensen te koken.
)
