Ik las gisteren een artikel in de krant over een Siamese tweeling uit Minesota. Ze zijn 18 jaar oud hebben elk een hoofd maar delen éen lichaam.. Ze hebben twee benen, twee armen, twee borsten, éen set geslachtsorganen en éen lever maar elk een eigen maag en samen twee linkernieren. Van hun 4 longen zijn er twee met elkaar vergroeid. Ze hebben twee harten. Daarom zouden ze perfect kunnen gescheiden worden maar dan belanden ze beiden in een rolstoel en zouden ze veel hobby's niet meer kunnen uitoefenen. Hun zenuwstelsel is met elkaar vergroeid, maar ze voelen elk maar éen van beide armen. Toch is coördinatie geen probleem. Zelfs typen en pianospelen lukt snel en zonder problemen.. .Hoe ze het doen daar hebben ze geen antwoord op. Wat wel een probleem vormt, is dat ze totaal verschillend zijn en ze hebben elk een eigen willetje. De ene draagt graag roze, meisjesachtige spullen de andere niet. Omwille van die verschillende smaak moeten ze voortdurend onfderhandelen. Omdat hun kledingslijn zo verschilt, kiezen ze om beurten hun outfit. Als ze uitgaan durven ze zich zelfs elke in hun eigen stijl te kleden. Een speciaal ontworpen topje met een verschillende uitsnit, een broek met twee verschillende pijpen en aan elke voet een andere schoen... zo redden ze het. Die kleren worden speciaal voor hen ontworpen. Op hun 16e leerden ze autorijden. Ze moesten elk hun rijbewijs halen en legden dus twee keer een rijexamen af! Ze rijden samen auto en net als hun andere bezigheden is dat een kwestie van verbluffend teamwerk. Het meisje met het rechtse hoofd bedient de pedalen en de versnellingspook. Het andere meisje is verantwoordelijk voor de lichten en de richtingsaanwijzer. Op school leggen ze beiden examens af en naar de cinema gaan betekent twee tickets. Als een van de twee ziek is, moet de ander noodgedwongen ook in bed blijven. .... Beiden willen ooit kinderen... Als je dat allemaal leest dan pas besef je hoe dankbaar je moet zijn met gezonde kinderen en kleinkinderen. Je vindt het allemaal zo vanzelfsprekend maar is het dat ook? Er hoeft niet veel mis te gaan om serieuze problemen te hebben. Ik vond het een heel ingrijpend verhaal en het stemde mij tot nadenken.Zes gezonde kleinkinderen komen hier met de regelmaat van de klok binnenvallen. Soms wordt het al eens wat teveel maar toch mogen we in beiden handen knijpen omdat ze gezond zijn. Het kan ook anders en dan moet je ook verder met je leven. Wij hebben ook een tweeling tussen onze kleinkinderen. Ik mag er niet aan denken dat hen zoiets zou overkomen zijn. Ze verschillen ook beiden van karakter en hebben nu al een eigen smaak en willetje. Het moet je maar overkomen! Ik zal hen volgende week eens extra knuffelen terwijl ik in mijn achterhoofd dat beeld van die siamese tweeling houd. Twee schatten van kleinkinderen zijn ze , twee keer knuffelen, twee keer genegenheid krijgen, twee aparte wezentjes... Het kan ook anders alleen staan we er niet genoeg bij stil!!.
Afsluiter: Sommige mensen mopperen omdat rozen doornen hebben. Ik echter ben dankbaar omdat doornen rozen hebben!(A. Karr)
Reacties op bericht (4)
13-03-2008
hallo
Ik kan alleen Musje maar bijtreden,ik ben dankbaar voor mijn gezonde kinderen,(en dat zijn er zeven) laat ze dan maar eens sakkeren over een opkomende pukkel he Natoken!Wat betreft liedjes,bedoel je zo'n juke-box,zo één als die van mij is niet moeilijk hoor ,gewoon naar de site gaan(moet wel even registreren,gratis) je kiest er eentje,en je plakt de code in je blog,(kan het niet voor jou doen ,want dan moet ik je code enz hebben,anders geen probleem) weet het maar te zeggen
Lipske wenst jullie een prettige, niet te winderige dag toe! dikke knuffel!
13-03-2008 om 16:42
geschreven door hotlips
Groetjes uit Koekelare
Nneke, wij wensen u een leuke donderdag. Moet erg zijn. Lieve groetjes.
13-03-2008 om 13:10
geschreven door Raf en Ginette
...
Ja, ik heb die twee ooit op teevee gezien en was onder de indruk van de twee heel verschillende persoonlijkheden die in dat lichaam wonen. Een heel bewonderendwaardig stel, maar ik ben dolblij dat het mij of onze kinderen niet is overkomen. Er gaat toch niets boven een eigen lichaam, hoe mooi of lelijk wij dat dan ook vaak zelf vinden.
13-03-2008 om 07:46
geschreven door thea
*
Ik ben mij er altijd heel sterk van bewust geweest dat ik dankbaar mag zijn voor gezonde kinderen en een gezond kleinkind. Buiten de normale kinderziektes en wat kapotte knieen en ellebogen, kan ik zelfs weinig noemenswaardig opnoemen. Het had inderdaad ook anders kunnen zijn. De periode dat ik zwanger was van zoonlief zag je telkens weer de 'Softenon kinderen' in beeld komen. Hartsverscheurend vind ik.
13-03-2008 om 01:25
geschreven door huismusje/troubadoerke
)
