Twee standbeelden

Twee standbeelden, die een naakte man en een al even naakte vrouw voorstellen, staan tegenover elkaar in het park. Enkele honderden jaren nadat ze daar zijn neergezet in het park, daalt er een engel tot hen neer. Met één enkel handgebaar wekt de engel de beelden tot leven. De engel spreekt: "Ik ben gezonden om jullie wederzijds verzoek om te kunnen bewegen in te willigen. Maar wees vlug, je krijgt slechts een kwartier en daarna worden jullie weer twee stenen standbeelden."
De man en de vrouw kijken elkaar aan, hun ogen glinsteren van de voorpret, ze blozen allebei en ze verdwijnen in de struiken om te doen waar ze zolang al naar verlangd hadden. Een hevig geritsel weerklinkt en zeven minuten later komen beiden terug.
De engel glimlacht: "Dat waren maar zeven minuten, waarom ga je niet terug en doe je het nog eens?"
De beelden kijken elkaar weer aan en tenslotte zegt de vrouw: "Waarom niet? Maar laten we de rollen omkeren: Nu hou jij die duif vast en kak ik op zijn kop..."