Het is bewolkt vandaag met af en toe een beetje zon en daar maken we gebruik van. We verplaatsen ons 450 km naar beneden en volgen de kustlijn. We verlaten de Regio de Valencia, rijden door de Regio de Murcia om zo weer te landen in Andalucia. Onderweg genieten we tussen de regenbuitjes door van het panorama van de kust.
Zo een 50 km voor Motril (onze bestemming voor de eerstvolgende dagen) begint het echter water te gieten, en later blijkt dat het hier zo al de ganse dag regent. In mijn verbeelding zie ik Fabiola al met de laarzen aan en een regenhoed op haar betonkapsel. Stel je dat maar eens voor.
Op Camping Playa Granada staan ze met de blote voeten in de ondergelopen voortenten en daar helpt geen dweilen aan. Het is niet koud, maar wel erg nat.
Heerlijk geslapen op de voor ons vertrouwde Camping ondanks het stevige onweer van vannacht. Vandaag zal het weer zo een natte dag worden, werd er voorspelt door onze Spaanse Frank. En hij had gelijk. Toch slaagden wij er in om tussen twee buien door een wandeling te maken voor ons wijntje en de aankoop van een vers konijntje. Wat schaft de pot vanavond?
22-12-2010 om 22:36
geschreven door aayke
21-12-2010
5. Het Grote Verschil.
Thuis, op 20 december 2010
1.878 km verder naar het zuiden, 19,7 graden om 17h op 20 december 2010
21-12-2010 om 21:49
geschreven door aayke
20-12-2010
4. Captain Jones and the sun.
De Trenet of tram bestaat al sedert 1914 tussen Alicante-Altea en werd verder uitgebouwd in 1918 naar Denia. Over de ganse lijn Alicante-Denia heeft dit boemeltreintje meer dan 40 stops en is een ontspannen manier om van de uitzichten te genieten.
Wij gaan vandaag richting Denia.
Deze mooie badplaats dankt haar naam aan de Romeinse godin Diana. Het was hier dat de Romeinen een tempel aan haar hadden gewijd. Denia wordt gedomineerd door het op een heuvel gelegen kasteel, een van oorsprong Arabische fort. We maken een mooie wandeling door de kleine straatjes langs de muren en komen zo terecht in de jacht en vissershaven. Via de, met palmbomen versierde, wandelpromenade raken we verzeild tussen terrasjes, barretjes en restaurants waar men van de lokale visspecialiteiten kan genieten. We laten ons verleiden!
20 December 2010. Het beloofd een mooie dag te worden vandaag. We maken er een luie dag van en willen op deze manier zoveel mogelijk van de zon genieten. Rond 14h noteren we temperaturen van ietjes boven de 20 graden en wandelen in T-shirt naar het centrum van lAlfaz del Pi. Een koffie op het dorpspleintje, even de supermarkt binnen voor verse groenten, zorgen voor postzegels op enkele ouderwetse kerstkaarten en terug naar ons huisje op wielen. Nog even in de relaxzetel buiten zitten en de zon zien verdwijnen rond 17h. Van thuis bereiken ons de eerste fotos van de sneeuw, je zou van minder kippenvel krijgen!!!
20-12-2010 om 21:23
geschreven door aayke
18-12-2010
3. De Benidorm Bastards.
LAlfas del Pi.
En wat was het koud vannacht, de koudste nacht aan de kust sedert veertig jaar. Dit hadden we niet verwacht. De afgelopen twee dagen daalde de temperatuur aan de Costa Blanca circa tien graden en deze nacht daalde het kwik vlak bij de kust zelfs tot rond het vriespunt. In het binnenland van Spanje werden minimum temperaturen van tot wel 20 graden onder nul gemeten. Vandaag (17 dec.) wordt het wel nog 18°C in het zonnetje en de volgende dagen gaat de temperatuur wel weer omhoog.
De bakker passeert met verse chocolade broodjes en we nemen een laat ontbijt. Een fikse wandeling naar het strand door de sinaasappelboomgaarden brengt ons bij Platja de 'l Abir, waar enkele moedigen een aanloop nemen naar het water, brrrrrr. We slenteren even over de mooie strandpromenade en na de lunch stappen we terug naar de Motorhome Parking Costa Blanca, nu zon 5km bergop, en dat valt niet echt mee. Ik krijg het er wel goed warm van. We stoppen onderweg nog even om de timetabel te checken van de Trein-Tram die ons morgen in 10 minuten naar het centrum van Benidorm moet brengen. Dat zal wel lukken zeker. We sluiten de dag af met een heerlijke home-made spaghetti en starten de pcs en het internet op.
In de verte zie je de flatgebouwen van de "ugly" stad.
Vannacht was het een stuk warmer hoor, al rond de 10 graden, maar het ziet er maar erg miezerig uit buiten. Toch riskeren we vandaag het tochtje naar Benidorm, stiekem op zoek naar de Benidorm Bastards. Het smalspoortreintje, of zeg ik gewoon tram brengt er ons voor 1 euro in 9 minuten. Wat een tegenvaller, Benidorm is Benidorm, sommigen mijden het, anderen worden er weer door aangetrokken. Het kleine dorp van vissers en landbouwers, dat 2.000 inwoners telde zon 100 jaar geleden is uitgegroeid tot één van de belangrijkste toeristenoorden aan de Middellandse Zee. In de winter geldt hier een gemiddelde temperatuur van 18 graden. Vandaag stijgt het kwik echter niet boven de 12°. De wolkenkrabbers van rond de jaren 60 maken de stad er niet mooier op. Integendeel zelfs. Het lijkt er op dat hier een bouw-stop is ingevoerd, crisis aan de kust???
De natte Plaza Mayor.
Gezellig bruin café met lekkere tapa's.
18-12-2010 om 00:00
geschreven door aayke
16-12-2010
2. Barcelona - Benidorm
Opstaan, en naar de bakker gaan. Verrassing, een marktkraam voor de deur. Dit was erg handig en ik heb er gretig gebruik van gemaakt. Verse artisjokken en aardappelen voor vanavond, verse tomaten en courgettes voor morgen. Of brengen ze dan de groenten helemaal tot aan de deur?
We vervolgen onze reis naar Peñiscola. Lunch is gepland in Sant Carles de la Rapita, aan het randje van de monding van de Ebro rivier.
De Ebro-delta is een indrukwekkend brakwatermoeras en het meest uitgestrekte wetland van Oost-Spanje. In de wintermaanden is dit vogelparadijs het toevluchtsoord voor miljoenen broedvogels en overwinteraars en behoort tot één van de belangrijkste vogelgebieden van Europa. Het grootste deel van de delta wordt ingenomen door rijstvelden die in het voorjaar uitbundig in bloei staan.
We reizen nog een 50km verder tot in Peñiscola. Inchecken op een camping voor de volgende 2 nachten lijkt ons een goed idee. Morgen bezoeken we dit vesting stadje.
Dit vestingstadje met een kasteel uit 14de eeuw was eens de verblijfplaats van paus benedictus XIII (1411). Hij was één van de drie pausen die hun zetel hadden buiten het Vaticaan. Peñiscola is gelegen op een hoge, steile en rotsige landtong die via een smal schiereiland met het strand verbonden is en wordt wel het Gibraltar van Valencia genoemd. Het historisch centrum met zijn smalle straatjes en huizen met platte daken vol met bloemen wordt omgeven door stadsmuren die loodrecht uit zee oprijzen.
Na een grondig bezoek doen we een terrasje met uitzicht op dit mooie stuk historie. Leuk is het om heerlijk in één van de restaurantjes aan het water, direct onder de vestingmuur te zitten, te genieten en te dromen, prachtig
Onderweg te Cabanes, een lokale dame doet de was nog in een oude wasplaats (1871).
Langs de Costa del Azahar die haar naam te danken heeft aan de bloesem van de sinaasappelboomgaarden (de geur is in de winter hier een zaligheid), rijden we verder richting Benidorm. Maar eerst nog naar het mooie kunstenaarsdorpje Vilafamés. De magnifieke uitzichten op de omgeving zijn van eenpure kunst, maar dan wel gecreëerd door de natuur. Het dorpje zelf ligt er erg verlaten bij en het is er koud.
Verder dan maar. We nemen de snelste route richting Benidorm en zullen enkele nachten verblijven te lAlfas del Pi. Nu eerst een wijntje van Don Simon en morgen zien we wel weer!
16-12-2010 om 23:17
geschreven door aayke
15-12-2010
1. Zolder - Barcelona
11 December, het is een miezerige dag om te vertrekken naar het zuiden, en koud. De laatste spulletjes worden nog snel bijeen gescharreld, en weg zijn we. De planning voor vandaag is erg simpel, via Luxemburg (gelukkig geen sneeuw), Metz en Dijon rijden we naar Beaune. Ons vast plekje is weer vrij op de motorhome parking vlakbij de stadsmuur. Het is er uitzonderlijk rustig vanavond. Raar, want er is dit weekend een Jazz Festival in de stad.
De nacht was echt niet zo koud als voorspelt. Even de tank vullen aan de overkant van de straat en we kunnen weer een halve dag verder. Ergens in de buurt van Avignon houden we halt voor de lunch. Met een tas koffie in de hand ontdek ik dat we zowaar een prachtig uitzicht hebben op de Mont Ventoux. Voor de Ventoux-risten ben ik vlug enkele extra foto's gaan maken. Het was ver, maar het is'm !!!
Vanavond logeren we in Figueres. Niet enkel omwille van Salvator Dali (1904-1989), maar ook omdat het een grote luxe is. Mocht je ooit langs komen, vergeet dan zeker zijn museum niet te bezoeken, erg apart en telkens anders. Dali, een kunstenaar met een zéér grote K.
Bij aankomst in Figueres hebben we om 19h nog een temperatuur van 17 graden. Zalig toch, en niet eens zo ver van huis!!!
Zeer goed geslapen, en lang blijven liggen. Rond de middag zijn we in de buurt van Barcelona. Deze stad laten we bewust links liggen. Niet omdat ze zo immens groot is, maar gewoon omdat we de stad inmiddels binnenste buiten kennen. Ze blijft mijn favoriete hoofdstad, en er is altijd wel weer iets nieuw te ontdekken, maar deze reis pas ik even. Wel brengen we een bezoek aan het Circuit de Catalunya in Granollers, beter bekend als het Circuit van de Formule 1 in Barcelona. Eigenlijk heet het circuit Montmeló en is gelegen op het grondgebied van het gelijknamig dorp. Het 4,7 km lange circuit was in 1991 net op tijd klaar om de Spaanse Grand Prix te huisvesten. Eigenlijk was de verf nog nat toen de teams arriveerden. Nigel Mansell won er de eerste twee Formule-1 races. In 2006 slaagde Fernando Alonso (Renault) er in om als eerste Spanjaard ooit de Grote Prijs van Spanje te winnen.Wij zijn van Zolder en voelen ons erg klein worden! Na de lunch gaat het verder via een gedeelte van de Routa del Cava naar Freixenet in Sant Adorni dAnoia. Een bezoekje stond al lang op het verlanglijstje, eindelijk is het zover. Guess what: we genieten hier van een privé rondleiding! We leren alles over de geschiedenis van het huis, dalen af naar al de zes verdiepingen van de kelders ( in oppervlakte de grootste van Europa) en leggen onze gidse het zwijgen op wanneer we gaan proeven. Hemels !!!
Terug op weg richting zuiden stoppen we in Altafulla om te kokkerellen en te overnachten. Enig idee wat het aperitief is?
15-12-2010 om 00:00
geschreven door aayke
10-12-2009
16. Onze reis door Andalusië in 15 verhalen en 30 dagen
10-12-2009 om 21:50
geschreven door aayke
15. Andalusië vaarwel.
Met pijn in het hart verlieten we deze morgen Andalusië en plaatsten een volgend bezoek onmiddelijk op ons verlanglijstje. Er is nog zo veel te zien en te ontdekken. En dan dat altijd zo prachtige weer in dit zuidelijke deel van Spanje. Andalusië telt acht provincies en is zo maar eventjes bijna 3-maal België. Na een goeie 400km over kronkelende wegen in dit ruw landschap verlaten we de provinciegrens. De enorme stier van Osborne Brandy naast de weg is een vertrouwd silhouet geworden en wuift ons uit. Er resten ons nog 2000km en die gaan we er in 3 dagen door jagen. Zijn we gek? Een beetje gekheid stimuleert de creativiteit. En hier eindigt dan mijn verhaal. Ik hoop dat jullie er van genoten hebben en er een volgende keer ook weer bij zullen zijn. Bedankt om telkens over mijn schouder mee te kijken, en vergeet zeker niet de volgende dagen mijn blog nog eens te bezoeken. Er volgt nog een hele reeks mooie foto's.
10-12-2009 om 21:36
geschreven door aayke
08-12-2009
14. Onze Lieve Vrouw Onbevlekte Ontvangenis
Vandaag hebben we een wondermooie dag gehad, in al zijn opzichten. Het is feestdag in Spanje, dat is dan ook duidelijk te zien op Paseo Maritimo Rei Balduino en in het centrum van Motril. We brachten een bezoekje aan het Santuario Nostra Signora de la Cabeza en hadden het kunnen weten, alweer waren we onuitgenodigd op een doopsel. In alle stilte heb ik mee genoten, geen nota verstaan en ben weer stilletjes weggegaan. Op het plaatselijke marktpleintje, Plaza de San Augustin, zaten afgeborstelde heren en uitgedoste dames gezellig op een bankje met elkaar te keuvelen. Ongetwijfeld wordt het laatste dorpsnieuws hier verder verteld, de internetgazet is ver weg. We zakken weer naar de vissershaven voor een biertje of twee drie en nuttigen er heerlijke calamares. Via de ons ondertussen zo bekende paseo dwalen we verder naar het avondmenu. Om half zes zien we de zon zakken in de zee.............
08-12-2009 om 21:10
geschreven door aayke
07-12-2009
12. Paseo Maritimo Rei Balduino
De wandelpromenade vanaf Villa Astrida tot de vissershaven van Motril werd genoemd naar Wijlen Koning Boudewijn.
07-12-2009 om 00:00
geschreven door aayke
13. Het strand van Motril, Playa Poniente en Playa Granada
Echt alleen !
07-12-2009 om 00:00
geschreven door aayke
06-12-2009
11. Foto' van de villa Astrida
06-12-2009 om 00:00
geschreven door aayke
05-12-2009
10. Motril
Zeg tegen een Spanjaard "rietsuiker", en hij antwoordt Motril. Zeg tegen een Belg "Motril", en hij zegt Koning Boudewijn en Koningin Fabiola. Inchecken op camping Playa Granada en geen wolkje aan de lucht. Een kleine gezellige familie camping waar we een tijdje gaan blijven plakken. En we voelen ons thuis, zeker nadat we ontdekten dat we op 10min wandelen verwijderd zijn van Villa Astrida, de koninklijke villa knal op het strand van Playa Granada. Héél eventjes zijn we bijna echte paparazzi! Maar Motril heeft een eigen interessante geschiedenis, en had in betere tijden een zeer goede naam door zijn rietsuiker, waardoor het dan ook stadsrechten kreeg. Tot 2003 had Motril nog altijd 35Oha rietvelden, enorm veel als je bedenkt dat in die periode het totaal in Europa 600ha bedroeg. Sedert enkele jaren, en het volledig verdwijnen van de rietvelden, is er dan ook het museo del Azucar de Motril. Het is uniek in zijn soort vanwege de lokatie en de aanwezige materialen. De geschiedenis van rietsuiker aan de "Granada" kust gaat terug tot in de 10de eeuw volgens oude geschriften uit al-Andalus. Dit erg gewaardeerde handelsproduct werd beschouwd als "het zoete goud" van de Andalusische kust. Het museum bevindt zich op de restanten van de 16de eeuwse "Motril's Palma Suiker Raffinaderij" en is zeker een bezoekje waard. Nog enkele dagen genieten van zee, rust, stilte, blauwe hemel, terrasjes, tapa's en een echte Andalusische bevolking is het enige wat nog op ons programma staat alvorens we aan de terugrit beginnen.
05-12-2009 om 20:38
geschreven door aayke
01-12-2009
9. Costa del Sol
De weergoden zijn ons vandaag niet goed gezind als we Ronda verlaten en een kronkelende bergweg door de Sierra de Ronda en de Sierra Palmitera afdalen. Het zicht is erg beperkt en we rijden letterlijk in de wolken. Het water valt met bakken naar beneden, geen wonder als het hier eens regent dat er dan overstromingen zijn. Maar we durven niet klagen. De lokale bevolking gaat dagelijks een muntstuk in het offerblok van één of andere kerk werpen voor wat nattigheid en dan zouden wij moeilijk gaan doen? In de buurt van Marbella krijgen we zicht op zee, de Costa del Sol! En ook onze gezichten klaren op!
Malaga stond op ons lijstje van de favorieten, maar we hebben geen zin om de Picassowandeling in deze nattigheid te doen. We doen zoals Picasso himself, we blijven niet plakken in deze stad. Het word luierikken in Torre de Mar, dat hebben we wel verdiend. Maar het massatoerisme duikt hier op. Campings volgestouwd met mensen die hier komen overwinteren, een ware mierennest is er niks tegen. Appartementsgebouwen in overvloed, horeca zaken met paradijselijke namen, lelijke blokken. Wij voelen ons hier niet thuis en rijden de volgende morgen naar Motril, Playa Granada. Hier vind je nog een eenzaam strand, hier is alles nog echt Spaans en is er rust. De wit besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada houden zich in alle stilte op de achtergrond. Dit is pas echt vakantie.
01-12-2009 om 00:00
geschreven door aayke
29-11-2009
8. Ronda
Na een korte maar aangename rit landen we op camping El Sur in Ronda, op ongeveer 2km van de oude stadspoort. Ronda ligt op een rijzige hoogte die gespleten is door een steile kloof, El Tajo, 100m diep. We beginnen ons bezoek met een kop koffie op een terrasje gelegen aan een groen pleintje voor het stadhuis. Een trouwpartij en een doop passeren de revue. We wachtten tevergeefs op een uitnodiging voor het feest, men zegt toch dat de Andalusiërs zo gastvrij zijn? Ronda was vroeger een pleisterplek voor roversbenden. We bezoeken dan ook het Museo del Bandoleros, gebaseerd op verhalen en legendes van rovers met luidklinkende namen. Apart, maar we zijn er snel door. De Puento Nuevo, nieuwe brug over de kloof, kan ons meer bekoren, maar we zijn er niet alleen. Ronda verwelkomt in het hoogseizoen meer dan 75.000 bezoekers per dag, gelukkig vandaag niet! We genieten van de spectaculaire uitzichten in de diepte. We wandelen verder over de muur en belanden zo bij de stierenvechtersarena, de grootste ter wereld en één van de oudste van Spanje. Ze herbergt dan ook de Rondaschool voor stierenvechters.
Na een leuk intermezzo in de "kiosk" van een duo met gitaar nestelen we ons op een terrasje met machtig uitzicht en laten ons verwennen met een mix van tapas en het nodige vocht erbij.
We verlaten onze veilige haven en toeren verder naar de alom gekende Sherry Driehoek. Zin in een glaasje? Jerez de la Frontera. De grootste stad in de provincie Cadiz is synoniem met de produktie van sherry, dat gewoon een verbastering is van "Jerez". We vinden een plekje in de villa wijk op wandelafstand van het centrum en gaan op pad. We beginnen onze wandeling bij het mooie Alcazar met zijn vele Moorse resten. Ernaast staat de prachtig, van binnen en van buiten, versierde kathedraal. En daarachter, ja, daar moesten we zijn! We volgen de rondleiding van de Gonzalez-Byas Bodega met mogelijk de oudste wijnkelders in Jerez, waarvan er ééntje is ontworpen door Gustave Eifel ( o.a. Eifeltoren Parijs). Deze bodega dankt zijn roem aan Tio Pepe (nonkel Juan), de hele grote opvallende figuur die je hier in de streek overal te velde ziet opduiken al dan niet samen met de torro van bodega Osborne. Opmerkelijk zijn de vele handtekeningen van beroemde mensen op de sherry vaten. We spotten er één van Prins Albert, onze huidige koning Albert. En dan komt het beste: de proeverij. Niet slecht, maar toch..... liever een glaasje champagne! Maar deze stad heeft méér te bieden en dank zijn internationale bekendheid vooral aan paarden. We bezoeken dan ook de "Fundacion Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre", what's in a name!!! De koninklijke school voor paardrijkunst een "must", zeker voor de paardenliefhebber. Behalve een oogstrelende show van dansende paarden zijn er ook nog enkele musea de moeite waard. Wij zagen dit uitje echt wel zitten en zijn klaar voor het volgende stadje. We arriveren in Puerto de Sta. Maria en installeren ons op de bewaakte gemeentelijke parking op 300m van het ultra moderne station. Een wandeling naar het centrum brengt ons vrij snel terug aan de motorhome en we zoeken ons bed op. De volgende morgen sporen we naar Cadiz, de oudste stad van Europa. Een prachtige treinrit van 35 minuten omheen de baai van Cadiz brengt ons volledig in de stemming. Op het hoogste punt van de Costa de la Luz drijft deze stad als een droom op wat vroeger een eiland was. De stad is rond 1100 v.C. gesticht maar in de 16de eeuw bijna volledig met de grond gelijk gemaakt. Van wat we nu zien dateert een gedeelte uit de 18de eeuw. We maken een wandeling door de Barrio del Populo die nog haar drie 13de eeuwse poorten heeft en eindigen op de levendige Plaza de las Floris. Dit drukke marktplein is ook bekend als de Plaza de Topete, genoemd naar een oude tempel die hier ooit stond. Zonde dat zo weinig toeristen de weg vinden naar het eiland-achtige witte Cadiz met z'n blauwe hemel. Wij sporen terug rond de baai.
27-11-2009 om 00:00
geschreven door aayke
24-11-2009
6. Sevilla
Van Cordoba gaat het vandaag richting Sevilla, de wereldstad. We vinden een plekje voor ons huisje op wielen in de jachthaven van Puerto de Gelves aan de Rio Guadalquivir. Gedurende drie eeuwen voeren schepen uit de Nieuwe Wereld deze rivier op. Achter gesloten poort staan we veilig voor de komende nachten. Onmiddelijk is er al contact met enkele eigenaars van boten en worden we uitgenodigd op een glaasje wijn. Gezellige boel onder verschillende nationaliteiten. In het oog springt een 79 jarige engelse dame wiens echtgenote in 2003 in Puerto de Gelves overleed. Zij woont ondertussen permanent op haar boot te Gelves en is op z'n minst gezegd een kranige dame. Ik noem haar Lady Di. We laten ons graag vertellen dat we met bus nr 140 op een kwartiertje in de stad zijn voor 1.25, en dat doen we dan ook de volgende dagen. We wandelen het oude stadsgedeelte binnen, net alsof we er alle dagen komen. We staan dan ook meteen voor de kathedraal, officieel de grootste kerk ter wereld. Het meesterwerk is het 15de eeuwse retablo op het hoofdaltaar, het grootste altaarstuk ter wereld. Op het vergulde houtsnijwerk prijken 1000 figuren binnen 45 bijbelse taferelen. En dan La Giralda, de klokketoren, hét symbool van Sevilla. Geen trap, maar een hellende weg voert ons naar boven. Zo konden de ruiters vroeger de toren beklimmen. En een serieuze klim is het! De moeite wordt beloond, het uitzicht is subliem. En het kantwerk boven op de kathedraal kan je hier van dichtbij bekijken. We verlaten dit gigantisch bouwwerk via de Patio de los Naranjos. En merkwaardig, de tapa-goesting komt weer opzetten. Na het versterken van de inwendige mens stappen we via de Plaza de Torro, de grootste arena van Spanje, naar de rivier. Op de oever nestelen we ons op een terrasje in volle zon. Tijd voor een café con leche en een café americano. Later, onderweg naar de bus, bedenken we ons en zoeken een short-cut naar het Parque de Maria-Louisa. Een voltreffer! We landen samen met een bus toeristen (oh, whe are from al over) op de Plaza d'Espagne. Een plein ontworpen als middelpunt voor de expo van 1929. Het elegante, half cirkel vormige gebouw La Capitania beheerst het plein, en hoe! Onze fototoestellen lopen warm! We slenteren door het park tot bij de bushalte en zijn tevreden over onze ontdekkingen van vandaag. Vanmorgen slapen we langer dan gewoonlijk, maar het is dan toch ook vakantie zeker! We bussen weer de stad in en vertrekken op onze ontdekkingstocht aan het Real Alcazar op de Patio de las Banderas. Een wandeling door de Barrio de Santa Cruz brengt ons in La Juderia, het joodse kwartier. We kijken binnen in de weelderige patio's van deze parelwitte huizen. De schrijver Washington Irving ( hij redde door zijn boek "Alhambra" het Alhambra in Granada van de sloop) heeft hier ooit verbleven. We verlaten de joodse wijk en komen via-via bij het mooie stadhuis met renaissance gevel, de "Ayuntamiento", van Sevilla. Dit gebouw fungeert al vanaf de 16de eeuw als stadhuis. Verder tot aan de oever van de rivier voor opnieuw een zonne-terras! De centrale promenade ligt aan de rivier en is één van de belangrijkste van de stad. We kunnen het dan ook niet laten om te doen zoals elke Sevilliaan, en flaneren over deze paseo langs grote monumenten tot aan de torre del Oro. Er wordt gezegd dat deze 13de eeuwse Moorse wachttoren is genoemd naar de gouden tegels waarmee hij ooit was versierd. Anderen zeggen dat hij werd gebruikt als opslagplaats voor goud dat uit de Nieuwe Wereld binnenkwam. Onze voeten zijn warm gelopen en zijn dan ook blij wanneer wij ons neerzetten in bus nr. 140.
24-11-2009 om 00:00
geschreven door aayke
23-11-2009
5. Cordoba
Eerst installeren op de (dure) camping (26 p.n.), uitzoeken hoe we morgen met de bus in de stad geraken en dan een wandelingetje naar de Carrefour voor inkopen. Goed geslapen. In de buurt van de camping stappen we op lijnbus nr. 9 om natuurlijk als eerste La Mezquita te bezoeken. We missen de halte waar we moesten uitstappen en komen alzo op de mooiste manier de oude stad in! We wandelen over de Romeinse brug de stadspoort binnen! Het uitzicht op de oude stad vanaf de brug is prachtig. Meer dan 2h besteden we aan het bezoek van La Mezquita. Het is dan ook echt de moeite en het geld waard. Deze, op twee na grootste moskee ter wereld, blijft een plek van mystiek. Hoewel ze officieel al 900 jaar een christelijke plek is, is La Mezquita's identiteit als moskee onmiskenbaar, ondanks de kathedraal die brutaal in haar midden is geplaatst. Van al dit moois krijg je serieuze honger en de keuze tussen 101 verschillende tapa's is dan ook snel gemaakt. Via kleine, met bloemen versierde straatjes, dwalen we verder naar het Alcazar de los Reyes Cristianos. Dit ommuurde paleis was nog tot 1950 in gebruik als gevangenis. Nu is het er vredig, met schitterende tuinen en terrasjes met fonteinen. We genieten nog een tijdje van de heerlijke zon en bussen terug naar de camping. De volgende morgen stappen we de stad in, want zo ver is het niet. We bezoeken eerst het Provinciehuis van Cordoba en hebben geluk, op het binnenplein is er een Bijen en honing beurs. De bijtjes vliegen wild in het rond en er wordt zoet geproefd. We leren ook dat er 58 inwoners per vierkante kilometer wonen in deze provincie, die vooral beroemd is om haar olijfolie. Vandaag staat vooral de Joodse wijk op ons menu: het museum Taurino waarvan helaas enkel nog de voorgevel rechtstaat en de enige middeleeuwse synagoge van Andalusië, gebouwd in 1315. Een heerlijke, rustige, zonnige, slenter en terrassen dag!!! Cordoba is voor ons de nummer één!!!
23-11-2009 om 00:00
geschreven door aayke
22-11-2009
Aayke's blog
Welkom op:
- Rondreis door Andalusië 2009 - Middellandse Zeegebied 11 dec. '10/ 21 jan. '11 - Overwinteren in het zuiden (Spanje) 9 dec.'11 - 7 maart '12 - Zomeren in de winter 8 dec.'12 - 28 maart '13
- Op zoek naar de zon in 50 verhalen: 7 dec.'13 - 28 maart '14
- Winterzon 29 nov. '14 - 17 april '15
- Zon in het zuiden: 5 dec.'15 - 19 april '16
Veel succes met je bezoek. Vriendelijke groeten, Aayke
één klik op de foto's links en je komt terecht op mijn favoriete plekje
22-11-2009 om 00:00
geschreven door aayke
19-11-2009
4. Naar Ubeda en Baeza.
We verlaten Jaen met een goed gevoel. En nu richting Ubeda en Baeza. Eerst gaan we op zoek naar de enige camping in de buurt: Huerta Nalda, ctra. de Marmol, op 1km van Ubeda. en op zoek gaan is inderdaad de juiste uitdrukking! Niemand vertelt ons dat de bedoelde camping 2 maanden geleden van eigenaar veranderde en ook van naam. Het is dus "La Noria" geworden. Enfin, we zijn de enige gasten, hebben alle comfort en staan hier 2 nachten achter de poort!
Men schrijft in de boekjes: Ubeda lijkt wel een openluchtmuseum van Spaanse renaissance. Voor ons was het een puinhoop van Spaanse renaissance in renovatie. Alle gebouwen in de stellingen, alle straten opgebroken en de kerken leeggehaald. Het geld gekregen van de Unesco werd hier duidelijk zichtbaar opgemaakt. Gelukkig zagen we het aardewerk van Paco Tito (een lokale vip onder de pottenbakkers) én de master himself in zijn mooie winkel, ondergebracht in een prachtig gebouw met grote patio. De groene kleur van het aardewerk na het bakken, door toevoeging van koper, is typisch voor Ubeda. En dan maar verder naar Baeza. We beginnen onze wandeling bij het pittoreske paleis, het Casa del Populo aan het mooie Plaza del Populo met ernaast de bogen van de Puerto de Jaen. Op de plaza Santa Maria brengen we een bezoek aan de kathedraal en bewonderen er het extravagante koorscherm. We bezoeken het Palacio de Jabalquinto met zijn prachtige gevel dat nu de universiteit huisvest en besluiten om binnen op de koffie te gaan! Het kleine Baeza verdient het zeker om op de lijst te staan: Werelderfgoed van de Unesco. We slenteren de stad uit en vervolgen onze tocht door de mooie natuur naar een andere mooie stad: Cordoba. (camping Municipal, op 500m van de Carrefour, handig!)
19-11-2009 om 00:00
geschreven door aayke
Aayke's gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Vandaag hebben we een wondermooie dag gehad, in al zijn opzichten. Het is feestdag in Spanje, dat is dan ook duidelijk te zien op Paseo Maritimo Rei Balduino en in het centrum van Motril. We brachten een bezoekje aan het Santuario Nostra Signora de la Cabeza en hadden het kunnen weten, alweer waren we onuitgenodigd op een doopsel. In alle stilte heb ik mee genoten, geen nota verstaan en ben weer stilletjes weggegaan. Op het plaatselijke marktpleintje, Plaza de San Augustin, zaten afgeborstelde heren en uitgedoste dames gezellig op een bankje met elkaar te keuvelen. Ongetwijfeld wordt het laatste dorpsnieuws hier verder verteld, de internetgazet is ver weg.
Zeg tegen een Spanjaard "rietsuiker", en hij antwoordt Motril. Zeg tegen een Belg "Motril", en hij zegt Koning Boudewijn en Koningin Fabiola. 
We verlaten onze veilige haven en toeren verder naar de alom gekende Sherry Driehoek. Zin in een glaasje?
We verlaten Jaen met een goed gevoel. En nu richting Ubeda en Baeza. Eerst gaan we op zoek naar de enige camping in de buurt: Huerta Nalda, ctra. de Marmol, op 1km van Ubeda. en op zoek gaan is inderdaad de juiste uitdrukking! Niemand vertelt ons dat de bedoelde camping 2 maanden geleden van eigenaar veranderde en ook van naam. Het is dus "La Noria" geworden. Enfin, we zijn de enige gasten, hebben alle comfort en staan hier 2 nachten achter de poort!
