15) gelijk Mij de Vader kent en Ik de Vader ken, en Ik zet mijn leven in voor de schapen.
16) Nog andere schapen heb Ik die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden en zij zullen naar mijn stem luisteren en het zal worden één kudde, één herder.
17) Hierom heeft Mij de Vader lief, omdat Ik mijn leven afleg, om het weder te nemen.
18) Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af.
Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen;
"Lieve kinderen, ik nodig je uit missionarissen te worden van mijn boodschappen, die ik hier via deze plaats - die mij lief is - geef.
God heeft mij toegestaan zolang bij jullie te blijven.
Daarom, mijn lieve kinderen, nodig ik je uit de boodschappen die ik je geef, met liefde te beleven en ze door te geven aan de hele wereld, zodat een stroom van liefde vloeit naar de mensen, die vol haat en onvrede zijn.
Mijn lieve kinderen,
ik nodig je uit vrede te worden waar onvrede is, licht waar duisternis is, zodat ieder hart het licht en de weg van het heil aanneemt.
Dank dat je aan mijn oproep gehoor hebt gegeven. "
Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen, zoals Zij zich kenbaar maakte aan Bernadette te Lourdes
O Maria zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.
Zoeken in blog
abc_van_louise
Je kunt op twee manieren tegen het leven aankijken; ofwel geloof je niet in wonderen, ofwel geloof je dat alles een wonder is. Albert Einstein Mijn Heer en mijn God, mijn Jezus Barmhartigheid.
05-10-2006
TOT DE ZONNE
Zonne, als k in mijn groene blaren en vol waterpeerlen sta en dat gij komt uitgevaren, schouwt mijn bloeiend herte u na. Throonend op den throon gezeten van den rooden dageraad, wilt het blomke niet vergeten, dat naar u te wachten staat.
Langs die hooge hemelpaden, zonne, nimmer klemmens moe, volge ik u, van zoo k mijn bladen met den morgen opendoe: komt en zoekt mijn herte en vindt het, u behoort het, te alder tijd, u verwacht het, u bemint het, die mijn hemelminnaar zijt.
s Avonds, als het wordt te donkeren, als ge in t gloeiend westen daalt, schouw ik naar uw laatste vonkelen zinkend met u nederwaard. Hangende op mijn staal gebogen, weene ik toen den nacht rondom, van u niet te aanschouwen mogen: kom toch weêre, o zonne, kom!
Ik heb deze tekst overgenomen en hem hier geplaatst omdat ik er ook zo over denk. Het gaat alleen maar van kwaad naar erger. Hebben we niet allemaal een verantwoordelijkheid hieromtrent, vrede scheppen in onze eigen omgeving. Omdat de tekst komt uit het tijdschrift: ' De Stem van de Hoop ' heb ik hem durven overnemen. Ik wil geen zwartkijker zijn, maar wel een realist. En ik wil ook de hoop niet verliezen. We staan er niet alleen voor, we hebben elkaar en we hebben GOD.
Het recept staat hierboven afgedrukt!!!
IK WENS ALLE BEZOEKERS EEN VREDEVOL WEEKEND, Louise
Als duinzand glijden de dagen door onze vingers. Te slordig gaan we meestal om met wat we meemaken, dag na dag. We kijken maar zien niet, horen maar luisteren niet.
Mochten we in alles aanwezig zijn, dan wordt onze aandacht verwondering over een glimlach, ontroering voor een hartelijke attentie en dankbaarheid voor de kleine dingen die ons leven verdiepen.
Deel 1: Hebt U misschien ook naar Braambos gekeken, op Canvas - vrt 2. Braambos is de katholieke tv.uitzending die om de 4 weken plaats vindt. Er was een overzicht van gesprekken die langer geleden gevoerd werden met Henri Nouwen, een geleerde, een Nederlander, een professor aan de Harvard universiteit, maar bovenal een Godzoeker. Hij heeft ook ontzettend veel gepubliceerd en diverse talen. Zijn verhaal heeft ons (mijn man en ikzelf) zo getroffen dat ik op zoek ga naar een korte inhoud van zijn verhaal. Hij is inmiddels 10 jaar overleden. En de essentie van zijn levensverhaal is dat hij, vooral de laatste jaren, wanneer hij samenwerkte in de Ark gemeen- schap - met zwaar mentaal gehandicapten, het dichtst God ervaren heeft in zijn leven. Bijzonder ontroerend.
VERVOLG Wat opmerkelijk is geweest in het leven van Henri Nouwen, was zijn zoektocht naar God. Hij was katholiek priester, maar ook een geleerde, een professor, een groot schrijver. In al die levensperioden, in al die verschillende domeinen was hij steeds op zoek naar God, hielp hij mensen in hun zoektocht naar God. Maar vooral in de laatste jaren van zijn leven, toen hij zich engageerde in de Ark, ontstaan in Frankrijk, maar reeds uitgebreid in vele landen, heeft hij zich het meest verbonden gevoeld met God. Hij vond God in de lijdende mensen, in de kleinsten, die hij probeerde te helpen in hun dagelijkse noden, zoals wassen, aankleden, voeden, strelen, kortom nabij zijn en beminnen. Ieder mens, heeft hij daar ontdekt, is een kind van God. Ieder mens heeft dezelfde waardigheid en wordt door God bemind met een onnoemelijke liefde. Henri Nouwen zegde van zichzelf dat hij een heel onhandige persoon was. Het koste hem dan ook veel moeite om die handelingen te stellen. Maar als je hem bezig zag, bv.met een zwaar mentaal en lichamelijk gehandicapte jonge man, zag je ook de vreugde en de liefde waarmee hij die dingen deed. Het geluk stond in zijn ogen te lezen en heel zijn gelaat straalde, omdat hij God ervaarde in deze jonge man. Persoonlijk denk ik, dat dit de enige manier is, om er je leven aan te wijden en toch gelukkig te zijn.
Ik zou willen eindigen met een lied dat door de mensen, gehandicapten en gezonde in de Ark gezongen werd. Het werd uit het Engels vertaald.
Vader, we vragen U, zegen ons en blijf van ons houden.
Maak de Arkgemeenschap tot een thuis waar de armen van
Geest leven vinden.
Een huis van troost en vrede voor hen die lijden.
Heer geef ons een ontvankelijk hart, een nederig en vriendelijk
hart, zodat wij hen die Gij zendt kunnen ontvangen met
tederheid en medeleven.
Geef ons een mild hart om lief te hebben en te dienen.
Waar tweedracht is, laat ons verzoening en vrede brengen.
Toon uw levende Zoon in het gelaat van de lijdende mens.
Zegen ons door de handen van uw kleinen.
Lach ons toe door de ogen van de verstotenen.
Heer, breng vrijheid, vriendschap en eenheid in de wereld.
Verwelkom alle mensen in uw koninkrijk.
De kleinen der wereld zijn groot in de ogen van God.
De klaproos en de korenbloem de gouden aar en de lupine de lelie en de leeuwenbek de ridderspoor, de akelei het kruidgewas, het halmgras
Een bloemenkrans gevlochten rondomheen het mensenkind dat dromend in Gods liefde nog geloven mag
in hem en haar, in mensenras met hart met ziel bij aardegrond vanwaar de bloemen zijn geplukt alwaar het leven is ontstaan en waar haar voeten stappen gaan over wegen en die weg van hoop en grenzeloos verlangen
Zonder angst en onbevangen zo droomt zij weg en wiegend klemt zij zich in ene krans en houden bloemen haar gevangen
Theresia Van Lisieux vlak voor haar intrede
Droom, ja droom maar mensenkind en laat je wiegen door jouw God die jou omarmd heeft met zijn krans; spring op en dans en neem je krans en tooi je hoofd voor hem; en maak je mooi voor hem; jij kleine bruid van God
je zult je wegen gaan en eenmaal zal een laatste krans van bloemen met je gaan; voortgegaan je weg gegaan; dan zal jij voor jouw Gode staan slaapdromend opgetild uit dood bevrijd naar hemellicht
Ik zal die zondagmiddag met mijn vader op wandel door het land niet licht vergeten al is het vijftig jaar en méér geleden, zo dicht bij hem als bijna nooit meer later.
Wij kwamen bij een akkerstuk, door bossen die aan vier kanten stonden, ingesloten, door varens een verwoestend spoor gestoten dan verend verder over vedermossen.
Wij vonden er een hof. Het hoge koren met ritselingen rijpgestookt van boven stond in de palle juli onbewogen tegen mijn open ogen en mijn oren.
Ik zág niets anders, hóórde niets dan droge verdorde zoemgeluiden van insecten onzichtbaar kevertjes en rode plekken papavers door veel bijen aangevlogen.
Een wereld die bestond en aan den lijve ervaarbaar vaderlijk, een nieuwe aarde met ademing en aanvangen van klaarte waarin ik wilde blijven en verblijven.
Anton van Wilderode Uit: Daar is maar één land dat mijn land kan zijn Tielt Lannoo 1983
Het is een beetje stil geweest, hier op mijn blog. Er zijn verscheidene redenen voor, maar vooral omdat ik, zoals velen onder U, genoten hebt van de zomerse dagen, al gingen die wel eens hun boekje te buiten.
Daar wou ik het nu juist over hebben. De MENS, die zichzelf zou graag tot middelpunt maakt, waant zich meester over het leven en sinds kort ook over de dood.
De wetenschap heeft vele terreinen ontdekt en is, dikwijls ten goede, maar vaak ook ten kwade, meester geworden over ons leven.
Een echte wetenschapper is een bescheiden mens, die weet, dat hij of zij maar heel weinig kennis bezit. Dat er nog zoveel onbekend is, hier op aarde en in dat uitgestrekte heelal. Dat hij maar een radertje is in dat grote geheel.
Hij of zij gebruiken de talenten die hen gegeven zijn en waarvan het evangelie zegt, dat ze die niet mogen begraven, maar dat ze hondervoud moeten opbrengen.
Voor iemand, die in dit perspectief zijn taak als vorser, als wetenschapper vervult heb ik groot respect.
Maar er zijn er ook anderen, die inderdaad medisch en wetenschappelijk gezien echt succes boeken, maar die ronduit bekennen dat God met dit alles niets te maken heeft. Zij geloven niet in God, zij loochenen zijn bestaan.
Wat een ijdelheid, wat een pretentie! Hen komt alle eer toe! Niet die grote God, Schepper van het heelal die alles geschapen heeft en het ook in stand houdt.
De zoekende mens, de zoekende wetenschapper, die het moeilijk heeft met het bestaan van God, maar dit niet uitsluit, laat een deur op een kier.
Ik bid God, dat Hij, op een dag, deze mensen echt verlichting zou brengen. Niet alleen kennis, maar de eenvoud en de bescheidenheid om te ervaren dat NIETS zou kunnen bestaan, zonder God's creatieve, scheppende Liefde.
Bij het begin van dit schrijven sprak ik over de zomer, die wel eens zijn boekje te buiten ging.
Niemand is in staat om daar iets aan te doen. We moeten het weer nemen zoals het komt. Zo ook met aardbevingen, tsunami's, overstromingen, grote droogte, veranderingen van de seizoenen. We kunnen preventief proberen de schade zoveel mogelijk te beperken, maar verder staat de wetenschap machteloos.
Daar waar de mens te kort schiet aan kennis, aan middelen, daar is en blijft God. Als de mensheid zich opnieuw tot God zou bekeren. Als we opnieuw mensen werden die durven bidden, die God een plaats geven in hun leven, in hun gezin, in de maatschappij, zou het aanschijn van de aarde vernieuwen.
Wij moeten maar één stap zetten in Zijn richting, Hij zet alle andere stappen naar ons toe.
Probeer het eens, samen met de apostelen - toen bij de storm op het meer - die zeiden: " Heer, red ons, wij vergaan."
Wij hier, jullie ginds slachtoffers en daders daders en slachtoffers. Waarin bestaat het onderscheid?
Wat heeft jullie daartoe bewogen? Wij zijn hevig ontsteld, wij zijn radeloos en wij willen begrijpen.
Hij heeft ons gezegd: heb je vijanden lief. En wij geven toe hoe moeilijk we het daarmee hebben en daarom richten wij ons tot onze God.
Gij, Heiland van de wereld, sta ons bij en geef ons kracht om onze woede onze onmacht onze angst toe te laten het uit te houden en ons door uw liefde te laten veranderen.
Gij, Heiland van de wereld, schenk ons en onze wereld uw vrede opdat uw Rijk kome.
Heer, U hebt van ons het meest zinvolle wezen op deze aarde gemaakt omdat U ons een ziel hebt ingeschapen. Wij kunnen haar niet aanwijzen zoals we onze ledematen aanwijzen en onze hersenen waarmee we denken. Maar door Uw genade voelen wij dat wij vanuit de Ziel leven en dat de kracht van haar onstoffelijkheid die van het stof verre overtreft.
zullen we ruilen jouw onrust voor mijn vrede zullen we ruilen mijn toekomst voor jouw verleden , zullen we ruilen mijn liefde voor jouw angst, en weet je mijn liefde duurt het langst.
zullen we ruilen mijn troost voor jouw verdriet zullen we ruilen dan geef ik je hart een lied , zullen we ruilen en wat vind jij daar van zullen we ruilen zodat jij weer zingen kan
zullen we ruilen al zit je nog zo in de knoop zullen we ruilen dan geef ik jou weer nieuwe hoop zullen we ruilen dan maken wij een nieuwe start zullen we ruilen geef me dan je hart
zullen we ruilen jouw mislukking voor nieuwe kansen zullen we ruilen en zullen we samen dansen samen dansen tot diep in de nacht samen dansen net zo lang tot jij weer lacht
Er is groen en er is gras, er is rood en er zijn rozen, geel schittert fel. Het blauw is heel discreet, en af en toe zie je mij blozen
Het is zo heerlijk om te zien en aan te raken; te vertroetelen alsof men nog een baby was; spelend in dat groene gras.
Vogels in concert, hoog en zuiver, geen enkele valse noot; het is alsof ik huiver! En zie, gans onverwacht een bloeiende roos, knalrood! Geluk, dat doet mij blozen!
Ik zit op het puntje van mijn stoel, geniet in alle talen, " Mijn God, ik weet U hier, al kom ik U ook tegen in elk mensenhart. Ik wil U danken, en blijvend over U verhalen."
Zolang er nog ergens iemand bestaat met wie ik als mens kan spreken, vind ik ook wel de stilte midden op straat, een stilte die niemand kan breken.
Een kostbare stilte van zuiver glas, dat ik zelf met mijn stem heb geslepen. Als ik er niet was, had niemand die stilte begrepen.
Maar als Hij er niet was en Zijn stem was er niet, dan was er van stilte geen sprake. Alleen maar zwijgen, hard als graniet die je doodeenzaam kan maken.
Maar de stilte dat is een tweestemmig lied, waarin God en mens elkaar raken.
Aanvaard elke nieuwe dag als een geschenk, als een gave en zo mogelijk als een feest ! Sta 's morgens niet te laat op ! Kijk in de spiegel en lach tegen jezelf en zeg 'goede morgen' tegen jezelf, dan ben je een beetje geoefend om het ook tegen anderen te zeggen !
Het gebeurde in een klein dorpje in Duitsland na de oorlog...... De bewoners kwamen terug en zagen dat de oorlog alles verwoest had: huizen, school, kerk. Geen enkele steen was op de andere blijven liggen.
Tussen al de brokstukken en puin lag ook een kapot kruisbeeld, dat vroeger midden op het marktplein stond. De bewoners van het dorp wilden het kruisbeeld herstellen en aan elkaar plakken; doch de handen waren niet meer terug te vinden.
In het dorp was nog een groep Engelse soldaten gekazerneerd. Een van hen maakte een bordje en hing het onder het kruisbeeld. Op dat bordje schreef hij de volgende woorden:
Op onze wandelingen tijdens onze vakantie kwamen wij vele van soortgelijke kapel-kruisen tegen.
In ieder dorp, aan ieder kruispunt van de landelijke wegen stonden deze mooi bewaarde kruisen, goed onderhouden. Bovendien waren ze allemaal verschillend.
Toen wij nog kinderen waren leerden wij een schietgebedje zeggen: bv. Weesgegroet Maria, of Geloofd zij Jezus Christus.
Ik vind dit een mooi gebruik, en als ik het niet vergeet doe ik dat nu opnieuw.
Nostalgie? Neen, gewoon, de waarde van het gebed erkennen en waarderen.
De dag ging als een bloem verslensen haar laatste blad verbrandt. De vrede nevelt over 't land, de rust dauwt op de mensen.
Uit stilte en uit sterrenlicht wordt dan een altaar opgericht. En luister nu, hoe alle dingen zingen en alles zingend in elkaar vervliedt de mensen en de dingen, de vreugd', het kwaad en het verdriet, lijk duizend schoon accoorden van een en hetzelfde lied!
O zalig uur, waarop de ziel gerijpt van zangen, zonder beeld of woorden Gods wil begrijpt!
Lucas vertelt hoe de Kerk begonnen is. Na Jezus' terechtstelling hadden de eerste christenen zich diep ontmoedigd teruggetrokken. Ze waren vol angst voor de joden. Plots traden ze vol durf naar buiten, omdat ze "begeesterd" werden door Gods Geest. Hun geestdrift was zo overweldigend dat de vele aanwezigen de verkondiging van Gods grote daden hoorden in hun eigen taal.
Eerste lezing - Uit de Handelingen van de Apostelen
1.Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren allen bijeen op dezelfde plaats. 2.Plotseling kwam uit de hemel een gedruis alsof er een hevige wind opstak en heel het huis waar zij gezeten waren, was er vol van. 3.Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. 4.Zij werden allen vervuld van de Heilige Geest en zij begonnen te spreken in vreemde talen naargelang de Geest hun te vertolken gaf.
Uit de tweede lezing Brief van de apostel Paulus aan de Galaten
16. Leeft naar de Geest, dan zult ge niet uitvoeren wat de zelfzucht dicteert 17. Wat de zelfzucht wil, strijdt met de Geest, en omgekeerd, het verlangen van de Geest komt in botsing met het egoisme. 19. De uitingen van de zelfzucht zijn bekend genoeg: ontucht, onreinheid en losbandigheid, 20. afgoderij en toverij, haat, tweespalt, afgunst, driftbuien en intriges, ruzies, partijschappen en jaloersheden, 21. drinkgelagen, uitspattingen en zo meer. Ik waarschuw U zoals ik U al eerder gewaarschuwd heb: wie zich zo misdragen, zullen het koninkrijk van God nooit erven.
22. De vrucht van de Geest, daarentegen is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid en ingetogenheid. 25. Daar wij leven door de Geest, willen wij ook leven volgens de Geest.
EVANGELIE volgens Johannes
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen:
26. Wanneer de Helper komt die ik u van de Vader zal zenden, de Geest der waarheid die van de Vader uitgaat, zal Hij over mij getuigenis afleggen. 27. Maar ook gij moet getuigen, want vanaf het begin zijt gij bij Mij. 12. Nog veel heb ik u te zeggen, maar gij kunt het nu nog niet dragen. 13. Wanneer Hij echter komt, de Geest der waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen. Hij zal niet uit zichzelf spreken, maar spreken al wat Hij hoort en u de komende dingen aankondigen. 14. Hij zal Mij verheerlijken omdat Hij aan u zal verkondigen wat Hij van Mij ontvangen heeft. 15. Ik zei dat Hij aan U zal verkondigen wat Hij van Mij ontvangen heeft. " Al wat de Vader heeft, is het mijne."
Tot zover de lezingen van Pinksteren, misschien hebt U er iets aan. Zalig Pinksterfeest !
Medjugorje is het spirituele centrum van de wereld.
Zalige PausJoh.Paulus II
Christen-vervolging
'En, terwijl ik de slaap niet kon vatten, wist ik, ineengedoken tegen een ijskoude muur: iemand denkt op dit moment aan mij en pleit voor me bij de Heer.'
Irina Ratoesjinskaja (zeven jaar in Russisch werkkamp)
Dit zijn de martelaren van deze tijd. Vergeten wij hen niet in ons gebed
U wil ik loven Heer met heel mijn hart, ik zal verhalen van Uw grote daden, Uw Naam wil ik bezingen .
U wil ik loven Heer, met heel mijn hart, U bent voor mij de oorzaak van mijn vreugde, Alleluia.
Ik ben Louise
Ik ben een vrouw en woon in Vlaanderen (België ) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 31/01/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ZOEK eerst het RIJK GODS en Zijn Gerechtigheid en de rest zal U geschonken worden. (Bijbel).
