15) gelijk Mij de Vader kent en Ik de Vader ken, en Ik zet mijn leven in voor de schapen.
16) Nog andere schapen heb Ik die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden en zij zullen naar mijn stem luisteren en het zal worden één kudde, één herder.
17) Hierom heeft Mij de Vader lief, omdat Ik mijn leven afleg, om het weder te nemen.
18) Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af.
Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen;
"Lieve kinderen, ik nodig je uit missionarissen te worden van mijn boodschappen, die ik hier via deze plaats - die mij lief is - geef.
God heeft mij toegestaan zolang bij jullie te blijven.
Daarom, mijn lieve kinderen, nodig ik je uit de boodschappen die ik je geef, met liefde te beleven en ze door te geven aan de hele wereld, zodat een stroom van liefde vloeit naar de mensen, die vol haat en onvrede zijn.
Mijn lieve kinderen,
ik nodig je uit vrede te worden waar onvrede is, licht waar duisternis is, zodat ieder hart het licht en de weg van het heil aanneemt.
Dank dat je aan mijn oproep gehoor hebt gegeven. "
Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen, zoals Zij zich kenbaar maakte aan Bernadette te Lourdes
O Maria zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.
Zoeken in blog
abc_van_louise
Je kunt op twee manieren tegen het leven aankijken; ofwel geloof je niet in wonderen, ofwel geloof je dat alles een wonder is. Albert Einstein Mijn Heer en mijn God, mijn Jezus Barmhartigheid.
03-08-2011
Roeping
Roeping
Je kunt de eerste toon zijn in een lied waardoor alle grenzen vergeten worden wees niet bang wees niet bang ook wanneer de toon amper klinkt wees niet bang.
Je kunt die eerste vonk zijn voor een vuur dat alle wapens tot ploegen omsmelt wees niet bang wees niet bang ook wanneer de tegenwind je striemt wees niet bang.
Je kunt de eerste graankorrel zijn op een akker die alle handen vullen zal met brood wees niet bang wees niet bang ook wanneer het land vol stenen zit wees niet bang.
Je kunt de eerste druppel zijn voor een bron die in de woestijn levensliederen zingt wees niet bang wees niet bang ook wanneer de wolk nog zwijgt wees niet bang.
Je kunt de eerste pas zijn voor een dans die alle voeten leidt naar onze God wees niet bang wees niet bang ook wanneer je voet nog struikelt wees niet bang.
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, vandaag roep Ik u op om herboren te zijn in het gebed en door de Heilige Geest, om een nieuw volk te vormen met Mijn Zoon. Een volk dat weet dat, als ze God hebben verloren, ze ook zichzelf hebben verloren. Een volk dat weet dat ze, ondanks alle lijden en beproevingen, veilig en gered zijn. Ik roep u om u te verenigen in Gods familie en u gesterkt te voelen met de kracht van de Vader. Als enkelingen, Mijn kinderen, kunt u het slechte niet stoppen dat wil beginnen heersen in deze wereld en deze wil vernietigen. Maar, in overeenstemming met Gods wil, kunt u, samen met Mijn Zoon, alles veranderen en de wereld genezen. Ik vraag u om te bidden met geheel uw hart voor uw herders, omdat Mijn Zoon hen gekozen heeft. Dank u."
Opdat de Wereldjongerendagen in Madrid jongeren overal ter wereld inspireren en bemoedigen om hun leven te bouwen op Christus.
Heer onze God, laat de honderdduizenden jongeren die uit alle hoeken van de wereld samenkomen in Madrid zegen, inspiratie en kracht vinden in de ontmoetingen met U en met elkaar. Geef dat ze het enthousiaste vuur van de Wereldjongerendagen meenemen naar hun thuisland en er het vuur van geloof, hoop en liefde in de lokale gemeenschappen mee aansteken.
Wij horen alleen maar graag goed nieuws, zelfs als het uit de Hemel komt.
Nochtans, laat ons eerlijk zijn we zien zoveel ellende op de wereld waarvan onschuldige mensen het slachtoffer zijn. En die veroorzaakt worden door schurken die er alleen maar op uit zijn, geld en macht te bezitten.
Kan de Hemel blind blijven voor deze machtsmisbruiken kunnen die ongestraft blijven?
Uit de geschiedenis van de Bijbel weten wij dat God af en toe heeft ingegrepen en de mensheid heeft gestraft voor haar zondigheid.
Er is maar één weg om die straf te ontlopen en dat is onze terugkeer, bekering tot God.
God gebruikt daarvoor vele middelen, o.a. de Verschijningen van de Heilige Maagd, overal in de wereld, die ons van Godswege oproept tot bekering.
In de "Boodschap van de Barmhartige Liefde voor de kleine zielen" is het Jezus zelf, die aan het woord is. Marquerite, een eenvoudige vrouw uit het Luikse ontving jarenlang Boodschappen van Jezus.
Telkens opnieuw spreekt Jezus over Zijn Barmhartigheid, als teken van Zijn grote liefde voor Zijn schepselen, voor de kleinen, voor de zondaars.
Maar soms horen wij een andere taal, als Jezus spreekt over hen die niet naar Zijn waarschuwingen willen luisteren.
Boodschap van 25 juli 2011: Recentste Boodschap aan Marija Pavlovic
"Lieve kinderen, moge deze tijd voor u een tijd van gebed en stilte zijn. Gun uw lichaam en geest rust. Mogen zij in de liefde van God zijn. Sta me toe, kindertjes, om u te leiden. Open uw harten voor de Heilige Geest zodat al het goede in u mag bloesemen en vruchtdragen in honderdvoud. Begin en eindig elke dag met een gebed uit het hart. Dank dat u aan mijn oproep gehoor hebt gegeven."
Misschien is het de eerste keer dat U een video bekijkt die opgenomen werd tijdens één van de verschijningen aan Mirjana.
Of Misschien hebt U al vaker video's gezien over de verschijningen in Medjugorje. Wat er ook van zij, iedere keer opnieuw vind ik deze video's indrukwekkend. Volgens mijn bescheiden mening heeft dit te maken met het zeer sprekend gelaat van Mirjana, de zienster. Je kan er elke emotie aflezen.
Telkens opnieuw is Mirjana gespannen als ze tussen de mensen-massa naar het Blauwe Kruis komt, waar meestal de maandelijkse verschijning plaatsvindt. Wie al in Medjugorje geweest is weet dat het een hele weg is en zeker tussen een massa mensen, die zo dicht mogelijk bij de plaats van de verschijning willen komen. Ondertussen wordt er heel de tijd gebeden en of gezongen.
Mirjana is eveneens in gebed verzonken en zij ziet er vermoeid uit. Tot plots, als het ware de zon doorbreekt en haar gelaat en vooral ook haar ogen beginnen te stralen.
Na enkele minuten wordt dan de Boodschap die Maria aan haar heeft gegeven opgetekend en aan de massa voorgelezen. Dit alles zijn mooie momenten, waar iedereen van onder de indruk is. Maar het belangrijkste is dat wij de Boodschap ter harte willen nemen en in ons leven toepassen. Maria heeft zich in Medjugorje kenbaar gemaakt als de "Koningin van de vrede". Echte vrede zal er maar komen als wij ons tot God keren, als wij ons bekeren.
Maria komt altijd in opdracht van God, van Haar Zoon, opdat de mensheid de weg naar God zou vinden of terugvinden.
Tijdens de verschijning van 2 juli aan Mirjana gaf de Gospa (Onze Lieve Vrouw) volgende boodschap:
"Lieve kinderen, vandaag roep ik u op tot een moeilijke en pijnlijke stap voor uw eenheid met Mijn Zoon.
Ik roep u op tot een volledige bekentenis en belijdenis van uw zonden, tot zuivering.
Een onzuiver hart kan niet in Mijn Zoon en met Mijn Zoon zijn. Een onzuiver hart kan de vruchten van liefde en eenheid niet geven. Een onzuiver hart kan de dingen niet rechtzetten en rechtvaardigen.
Het is geen voorbeeld van de schoonheid van Gods liefde voor hen die dit hart omringen en voor hen die er niet toe gekomen zijn om die liefde te kennen.
U, Mijn kinderen, verzamel u rondom mij, vol enthousiasme, verlangen en verwachtingen en Ik smeek de Goede Vader om, door de Heilige Geest, Mijn zoon, geloof in uw gezuiverde harten te plaatsen.
Mijn kinderen, gehoorzaam mij, begeef u op weg met Mij."
Solidariteit tussen jonge Christen (Fransen en Irakezen)
A group of ten French Catholics to accompany 20 Iraqis from Kirkuk to WYD
Five young French men and women came to Kirkuk in order to show their closeness and solidarity to local Christian families and spend a day with them. Yesterday, they took part in a Mass celebrated by the local bishop, sang with the church choir and dined with local Catholics of the same age. It was a moment of great ecclesial communion for everyone.
Kirkuk (AsiaNews):
The ten young French Catholics who arrived yesterdayin the northern Iraqi city of Kirkuk are spending Monday with Christian families. Meeting their hosts will allow them to learn more aboutthe hardships Christians endure, especially the 20 young local Catholics with whom they will participate in World Youth Day in Madrid, next month.
The French group, five women and five men, came to Kirkuk to bear witness and show solidarity to the Christian families.
They brought 30 kilograms of medical drugs, which they will give outin the places they will visit.In fact, they are scheduled to travel to Soulaymaniya, Erbil,Karakosh (Nineveh Plains), Alkosh, Dohok and Amadiyia.
It was a moment of great ecclesial communion for everyone.The young French men and women took part in the Mass celebratedby Mgr Louis Sako. They also sang with the church choir.
After the service, the young visitors met local Christians of the same age in a large hall for a meal prepared especially for them.
During Mass, the young French guests gave a boostto the local Christian community when some of them spoke abouttheir own faith experience. Others described instead how they discovered the beauty ofthe eastern service and the courage shown by local Christiansagainst the backdrop of the difficulties they have to face.
Kort samengevat gaat deze boodschap over een aantal jonge Franse katholieken die in voorbereiding van de wereldjongerendagen, die volgende maand plaats vinden in Madrid, te gast waren in Kirkuk in het noorden van Irak.
Daar bezochten zij de plaatselijke christen gemeenschap, families en vooral de jongeren met wie ze samen naar Madrid zullen gaan.
Ze namen er deel aan de H.Mis en hebben kunnen vaststellen hoe moeilijk het is voor christenen in het Midden-Oosten, zeker ook in Irak.
Ze namen ook medicamenten mee, die er schaars zijn, om tijdens hun bezoeken uit te delen waar nodig.
Ze verbleven in gastgezinnen.
Een mooi voorbeeld van Christelijke solidareit en inzet van jongeren.
Ik kreeg gisteren een email toegestuurd met Engelse tekst, waarvan hieronder de vertaling volgt.
Lieve lezer,
U kunt hierbij een heel belangrijke protestboodschap mede ondertekenen tegen de nieuwe BBC televisiereeks, genoemd “The Nativity”
WAARSCHUWING: HEEL VERONTRUSTEND
Uit vele persberichten blijkt dat de bovenvermelde reeks Onze Lieve Vrouw kenmerkt als een prostitué en een seksoplichtster, waarbij de Heilige Jozef haar beschuldigt van “hoererij” en zelfs suggereert dat haar zwangerschap het resultaat zou zijn van een verkrachting.
Dit is zo walgelijk dat wij Katholieken hierbij niet onverschillig kunnen blijven en we moeten opkomen voor de zuiverheid van Onze Lieve Vrouw en Haar moeten troosten en eren wanneer Zij op een dergelijke wijze wordt aangevallen en beledigd.
Daarom wordt u gevraagd om deze heel belangrijke petitie vandaag nog mede te ondertekenen.
Er was een koude maartse wind, toen de dokter de kamer van Diana Blessing binnenliep. Zij was nog draaiering van de operatie.
Haar echtgenoot David hield haar hand vast terwijl zij zich klaar maakten voor het laatste nieuws.
Die middag had Diana, 24 weken zwanger, wegens complicaties een keizersnee ondergaan en er was een dochtertje geboren: Dana Lu Blessing
Met amper 787 gram en slechts enkele cm groot was ze zeer prematuur.
¨
Desondanks sloegen de woorden van de arts in als een bom: "Ik denk niet dat zij het zal halen," zei ze zo vriendelijk als het kon.
"Slechts 10% dat de nacht door komt en zelfs dan, als ze het door een wonder toch haalt, zal haar toekomst er erg naar uitzien."
Vol ongeloof luisteren Diana en David naar de uitleg van de arts:
"Zij zou nooit kunnen lopen, praten, misschien blind zijn, waarschijnlijk verlamd en mentaal een achterstand hebben."
Zij hadden zo lang gedroomd over een dochter in hun gezin. Nu zou, binnen enkele uren hun droom, ten einde zijn.
Maar toen de eerste dagen voorbijgingen, kwam er noch meer bij:
Zij konden Dana nog steeds niet aanraken. Zij konden de baby niet tegen de borst houden en hun liefde overdragen.
Alles wat ze konden doen was bidden, Opdat God dicht bij het kleine meisje zou zijn.
Terwijl de weken voorbij gingen kwam ze voorzichtig wat aan. Toen Dana 2 maanden oud was mochten haar ouders haar voor het eerst vasthouden
En weer 2 maanden later, terwijl de artsen steeds vertelden, dat de overlevingskansen bijna nihil waren, mocht Dana naar huis, net zoals haar moeder voorspeld had.
5 jaar later was Dana een klein pittig meisje met glinsterende ogen en een wil om te leven. Zij vertoonde geen tekenen van geestelijke achterstand zij was alles wat een kind kon zijn.
Maar het einde van dit verhaal is het nog niet.
Op een winderige middag, in de zomer van 1996, zat Dana op de schoot van haar moeder in een parkje, waar haar broertje Justin baseball aan het spelen was. Zoals gewoonlijk, was Dana aan het kwebbelen, toen ze plotseling ineens stopte en zei: "Ruik je dat?"
Diana rook en antwoordde: "Ja, het ruikt naar regen" Dana sloot haar ogen en zei weer: "Ruik je dat?"
En haar moeder zei: 'Ik denk, dat we straks nat worden. Het ruikt naar regen. 'Dana schudde haar hoofd, raakte haar schouders aan en vertelde: "Neen, het ruikt naar Hem. Het ruikt naar God, toen ik met mijn hoofd op zijn borst lag"
Tranen kwamen opzetten, toen Dana opsprong om met de andere kinderen te gaan spelen. Voordat de regen begon, hadden de woorden van haar dochter al bevestigd, wat de Blessing familie, in hun hart al hadden geweten.
Tijdens de lange dagen en nachten van die eerste 2 maanden van haar leven, had God haar tegen zijn borst gehouden en het was Zijn geur die zij zich zo goed herinnerde.
De liefde van God is een oceaan, Je ziet waar Hij begint, maar niet waar Hij eindigt.
2e. en laatste deel - Een wonder van genezing en bekering.
2e. en laatste deel:
Dr. Gloria Polo's terugkeer deel 18 - Na mijn test over de tien geboden werd mij het Boek des Levens getoond. Ik wou dat ik woorden had om het te beschrijven. Mijn Boek des Levens begon bij de ontvangenis, toen de cellen van mijn ouders zich verenigden. Bijna onmiddellijk ontstond er een mooie vonk, een mooie explosie waarbij een ziel ontstond, mij ziel, gemaakt door de hand van God de Vader, zon waarachtig mooie God. Zo prachtig! Een God die 24 uur per dag naar mij omkeek. Wat ik als een straf aanzag was in feite niets anders dan Zijn liefde, omdat Hij niet naar het uiterlijke keek, maar naar de ziel en hoe Hij aanschouwde hoe ik afdwaalde van het pad van de redding.
Nu moet ik u een voorbeeld geven over de schoonheid van het Boek des Levens. Ik was heel schijnheilig. Ik zei tegen iemand: O, wat ziet u er mooi uit in dat kleed, het staat u echt goed, maar binnen in mijzelf dacht ik, wat een afschuwelijke kledij en zij denkt dan nog van haar zelf dat ze een koningin is! In het Boek des Levens staat precies genoteerd hoe ik daarover dacht: naast mijn woorden die ik had gezegd stond immers ook de uitstraling van mijn ziel en de manier hoe ik er over dacht. Al mijn leugens werden onthuld zodat men ze kon zien. Hoe dikwijls heb ik niet gespijbeld omdat mijn moeder me niet zo maar overal heen liet gaan. Ik loog tegen haar dat ik met vrienden naar de bibliotheek ging om er aan een opdracht voor de school te werken en mijn moeder liep hier in. In werkelijkheid gingen we tezamen naar een seksfilm gaan kijken of naar een café om te gaan drinken. Maar mijn moeder zag mijn leven en niets werd haar verzwegen.
Het Boek des Levens is erg mooi. Mijn ouders gaven mij bananen, guavepasta en melk mee naar school omdat ze erg arm waren toen ik klein was. Ik schonk er nooit aandacht aan, maar toen ik de bananen opat, gooide ik de schil telkens zo maar weg, zonder er bij stil te staan dat dit iemand pijn kon doen. De Heer toonde mij dit ook wie het was die viel over die bananenschil en hoe dat deze persoon kon hebben gedood en dit omwille van mijn tekortkoming aan barmhartigheid. De enkele keer dat ik een goede biecht deed, met spijt en berouw, was toen een vrouw me teveel wisselgeld had teruggegeven in een kruidenierswinkel te Bogota. De kassierster had me 4.500 pesos te veel weergegeven Mijn vader had ons geleerd om altijd eerlijk te zijn en nooit iemands geld te stelen. Ik merkte haar vergissing op toen ik naar mijn praktijk ging.
Die stomme koe heeft mij 4.500 pesos te veel weergegeven en nu moet ik terugkeren! Er was een hele verkeersopstopping en daarom besloot ik om niet terug te gaan. Hoe kon ik, achteraf gezien, zo stom zijn! Maar het schuldgevoel achtervolgde mij omdat mijn vader het zaad van de eerlijkheid zo nadrukkelijk bij mij had ingebracht. Ik ging s zondags te biechten en ik beschuldigde mezelf ervan dat ik 4.500 pesos gestolen had en ik het niet had teruggegeven. Ik sloeg zelfs geen echt op de woorden van de priester. De duivel kon mij niet echt beschuldigen van stelen, maar weet u wat de Heer mij vertelde: U hebt dit gebrek aan liefdadigheid niet goed gemaakt. Voor u was dit wisselgeld, maar voor haar was het drie dagen werken voor voedsel. Het pijnlijkste was toen Hij mij toonde hoe deze vrouw hierdoor een aantal dagen honger had geleden. Omwille van mijn hebzucht, hadden ook haar twee kinderen honger geleden. Zo toonde de Heer mij de zaken: hoe anderen lijden door onze daden. . Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 19) Toen vroeg de Heer: Welke geestelijke waarden hebt u bijgebracht? Spirituele waarden? Mijn handen waren leeg! Toen zei hij: waarom diende u te beschikken over twee flats, huizen en kantoren? U dacht dat u een dat u een succesvol beroep had. Wat hebt u met de talenten gedaan die Ik u geschonken heb? U kan mij zelf het stof van de stenen van uw bezit niet tonen! Talenten? dacht ik. U had een opdracht, de opdracht om het koninkrijk der liefde te verdedigen, Gods koninkrijk!
Gods koninkrijk? Ik was vergeten dat ik een ziel had en mij amper bewust was van mijn talenten die uit Gods genadevolle handen voortkwamen. De Heer bleef mij aanspreken over mijn gebrek aan liefdadigheid. Toen sprak Hij mij over mijn geestelijke dood. Ik was in leven, maar tegelijkertijd dood, of wat u kunt noemen spiritueel dood. Ik was als een hatende ziel. Als een vreselijk norse en kieskeurige ziel die elkeen kwetst, vol met zonden. Aan de buitenkant zag mijn ziel er mooi uit, netjes gekleed en goed ruikend, maar aan de binnenzijde was het één grote stank, levend in de duisternis en aan de rand van de afgrond. Geen wonder dat ik neerslachtig en pessimistisch was! En hij vertelde mij:
Uw geestelijke dood begon toen uw gevoelens voor uw medemens stopten! Ik waarschuwde u elke keer opnieuw door u telkens hun ellende te tonen. U zag berichtgeving over moorden, ontvoeringen, vluchtelingenkampen en met uw tong zei u enkel uiterlijk : arme mensen, hoe erg, maar u voelde niets met hen mee. U voelde niets in uw hart. De zonde maakte uw hart van steen. . Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 20) U kan zich mijn diep verdriet voorstellen toen mijn boek werd gesloten. Ik voelde een diep berouw voor God, mijn Vader, omdat ik mij zo slecht had gedragen en omdat Hij, ondanks al mijn zonden, vuiligheid, onverschilligheid en al mij vreselijke gevoelens, tot op het laatste ogenblik steeds op zoek was naar mij. Hij stuurde mij altijd tekens, mensen, sprak tot mij, riep mij zelfs schreeuwend toe. Hij nam dingen weg van mij zodat ik naar Hem zou op zoek gaan. Hij wachtte op mij tot op het allerlaatste moment. God smeekt altijd tot iedereen om zich te bekeren.
En ik kon het God niet kwalijk nemen dat Hij mij veroordeeld. Uiteraard niet. Ik had namelijk zelf, uit vrije wil, mijn vader gekozen, maar deze vader was God niet: ik had voor satan gekozen. En God de Vader? Hij is het die genade schenkt aan ieder van ons die zich bekeert. Toen het boek zich sloot merkte ik op dat ik in een diep had viel, met helemaal onderaan een luik. Tijdens mijn val, aanriep ik alle heiligen om mij te redden. U hebt er geen idee van hoeveel heiligen ik mij plots herinnerde, terwijl ik zon slechte katholiek was geweest. In aanriep de Heilige Isidorius en Franciscus van Assisi. Toen mijn lijst van heiligen was afgelopen, bleef er dezelfde stilte. Ik voelde een grote leegte en pijn.
Ik dacht dat iedereen op aarde nu allicht zou denken dat ik geleefd had als een heilige, misschien zelfs geduldig wachtend op mij te kunnen aanroepen. En zie waar ik was terechtgekomen. Ik richtte mij ogen op en zag de ogen van mijn moeder. In diepe pijn schreeuwde ik Mama, hoe beschaamd voel ik mij! Ik ben veroordeeld, mama! Waar ik heen ga, zal ik u nooit meer zien! Maar op dat ogenblik verleende zij haar een mooie genade. Zij was stil, maar haar vingers bewogen en wezen naar boven. Twee pijnlijke schellen vielen van mijn ogen, de schellen van de geestelijke blindheid. . Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 21) Toen brak er voor mij een mooi moment aan, als één van mijn vroegere patiënten mij vertelde: Dokter, u bent erg materialistisch en op een zekere dag zult u dit nodig hebben. Als u zich in dreigend gevaar bevindt, vraag dan aan Jezus om u te bedekken men Zijn Bloed, omdat Hij u nooit zal verlaten. Hij betaalde de prijs van het bloed voor u.
Met deze onmetelijke schaamte en pijn begon ik het uit te schreeuwen: Jezus Christus, Heer, heb medelijden met mij! Vergeef mij, Heer, geef mij een tweede kans! En dan kwam het mooiste moment er aan, waarvoor ik geen woorden heb om dit te beschrijven. Hij kwam en lichtte mij op uit de vreselijke diepte. Tegelijkertijd wierpen alle vreemde schepselen zich op de grond. Het nam me op en zette mij neer op een platform en vertelde mij me geheel Zijn liefde:
U zult nu terugkeren en u zult een tweede kans krijgen [ ], maar niet omwille van het gebed van uw familie. Het is normaal dat zij bidden en het voor u uitschreeuwen. Neen, het is omwille van de gebeden van al diegenen die u vreemd zijn die hebben geweend, hebben gebeden en hun harten hebben verheven uit immense liefde voor u.
En toen zag ik vele kleine lichtjes, als kleine vlammetjes van liefde oplichten. Ik zag de mensen die voor mij hadden gebeden. Maar er was ook een grote vlam, de vlam die het meeste licht gaf en ook deze die de meeste liefde schonk. Ik probeerde te zien wie deze persoon was. De Heer vertelde mij: Deze persoon die zielsveel van u houdt, kent u niet eens. Hij toonde mij hoe deze man de krant van de vorige dag had gezien, een arme boer wie leefde aan de voet van het Sierra Nevada de Santa Marta-gebergte [Noord Colombia]. Hij had nog amper te eten wan de guerilla had zijn boerderijtje geplunderd en zelfs de kippen meegenomen. Ook dreigden ze zijn oudste zoon mee te nemen. Hij was nu naar het dorp gegaan om de Heilige Mis bij te wonen. Tijdens de Heilige Mis dankte hij de Heer voor zijn gezondheid, voor het behoud van zijn kinderen en voor alles wat de Heer hem gaf.
Hij besloot zijn gebed met: Heer, ik hou van u. U komt lof en eer toe. Ondanks zijn armoede bestond zijn gebed enkel uit dank en lof. In zijn jas bevonden zich nog een paar muntstukken en gij stak één ervan in het offerblok. Daarna ging hij wat rietsuiker aankopen In de winkel hadden zij het in een krantenpapier [El Espectador] van de voorgaande dag gewikkeld. Er was een foto van mij te zien, volledig verbrand. Toen die man dat nieuws vernam, zelfs zonder het artikel volledig te lezen, viel hij ter aarde en begon met de diepste liefde te wenen en zei:
Vader, Heer, heb medelijden met mijn kleine zus. Heer, spaar haar. Als u haar spaart, beloof ik u dat ik op bedevaart ga na Onze Lieve Heer van Buga [zuidwest Colombia], maar alstublieft, spaar haar!
(nota: Gods tijd is niet onze wereldse tijd)
Stel u voor, een arme man die niet jammerde, noch verwenste omdat hij het hongerig had, maar hij bezat wel de gave van lief te hebben. Zon grote liefde, die zelfs bereid was het hele land te doorkruisen, voor iemand die hij zelfs niet kende.
Dat is liefde voor uw medemens [ ] en daarop zei hij: Nu zult u terug gaan, maar u zult het geen duizendmaal herhalen, maar u zult het duizendmaal duizend maal herhalen. En wee aan hen die hun levenswandel niet veranderen ondanks u te hebben gehoord, want zij zullen strenger worden geoordeeld, net als u strenger zal worden geoordeeld wanneer u terug zult komen naar hier. Hetzelfde geldt voor mijn gezalfden en de priesters, omdat er geen grotere doofheid bestaat als deze van een persoon die weigert te horen. . Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 22) Mijn lichaam bevond zich een hele tijd in coma. Mijn longen en nieren werkten niet meer en ik werd kunstmatig verder in leven gehouden. Ik was klinisch dood en de dokters, die mij opgaven en wilden laten sterven, werden tegengehouden door mijn zus, eveneens dokter, die er op stond dat de apparatuur aangesloten bleef en zei dat ze niet God waren en niet het recht hadden om te beslissen over leven en dood. En ik, ik had terwijl altijd zelf euthanasie en het recht om waardig te sterven verdedigd. Omdat ze arts was mocht zij over mij waken en bij mij blijven. Zo kon zij de euthanasie verhinderen.
Ik keerde terug in mijn lichaam terwijl ik dus lag te sterven. Toen de Heer in één ogenblik mijn longen en nieren genas, stonden de artsen helemaal sprakeloos. Ze hadden mij niet eens aan de nierdialyse gelegd, omdat ze dachten dat het toch geen zin meer had. Op een gegeven moment begon ook mij hart opnieuw te werken en had ik geen machines meer nodig om in leven te blijven. Langzaam knapte ik helemaal op.
Het enige obstakel was dat ik nog gevoelloos was van mijn middel tot aan mijn voeten. Na een maand zeiden de dokters: Gloria, de Heer verricht wonderen met u., want op de plaatsen van de brandwonden vormt er zich een nieuwe dunne, huid. Maar voor uw benen is elke hoop helaas opgegeven. Er rest ons niets anders meer over dan tot amputatie over te gaan. Dat was een enorme klap voor mij want dagelijks deed ik vier uur lichaamsoefeningen. Het bericht dat ik niet meer op mijn benen zou kunnen staan kwam dus heel hard aan.
Zo brachten ze mij naar de zevende verdieping, klaar voor de operatie. Naast mij lag er een vrouw wiens benen reeds waren geamputeerd. De operatie moest worden overgedaan. Men had haar benen niet ver genoeg geamputeerd. Toen ik haar verhaal aanhoorde, maakte dit mij diep bedroefd. Nog nooit had ik de Heer bedankt voor mijn voeten, integendeel: ik, die aanleg had om te verdikken, hongerde en deed oefeningen als een gek en gaf een vermogen uit om er elegant uit te zien zie nu mijn benen: roetzwart, verbrand, zonder vlees, maar het is wel de eerste keer dat ik God bedank dat ik ze nog heb!
Toen begon ik te bidden: Heer, ik dank u voor mijn voeten en ik smeek u dat ik ze mag behouden; zodat ik weer kan lopen. Alstublieft, laat mij mijn benen behouden!. Op datzelfde ogenblik kreeg ik weer gevoel in mijn benen, er ontstond weer bloedcirculatie. . Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 23) Toen de maandag daarop de chirurgen kwamen om mij te opereren, stonden ze andermaal voor een raadsel. Mijn benen hadden een normale kleur en alles was weer goed. Ze stonden opnieuw perplex, betasten mijn voeten en konden het niet geloven! Ik zei tot een van hen: Dokter, mijn voeten doen vreselijke pijn, maak nog nooit was er iemand zo gelukkig omdat zijn voeten zon pijn deden, dan ik op dit moment! De dokter antwoordde: Nooit heb ik dit in mijn lange loopbaan meegemaakt.
Enkele tijd later verrichte de Heer een nieuw mirakel. Nadat ik van de artsen had vernomen dat ik nooit meer zwanger zou worden, omdat mijn eierstokken waren verbrand, werd ik anderhalf jaar later zwanger. Ook de weggebrande borst herstelde zich. De Heer schonk mij een dochtertje, Maria Jozefa, een wonder!! Volgens de dokters was het onmogelijk, maar voor God is niets onmogelijk!
En dit, mijn broers en zussen, is helemaal geen bedreiging. De Heer heeft het niet nodig om ons te bedreigen. Dit is een tweede kans die we krijgen en dat dankzij God. Ik heb de kans gekregen om te mogen zien wat ik misdaan had. Wanneer ieder van u zijn Boek des Levens voor de ogen zal krijgen, wanneer ieder van u komt te sterven, zult u hetzelfde meemaken wat ik heb meegemaakt. En we zullen elkaar zien zoals wij zijn met dit verschil dat God in onze aanwezigheid zal zijn.
Daarom, laat ons vergiffenis vragen en ons bekeren. Dat is wat de Heer van ons verlangt zodat we zowaar een nieuw schepsel worden van Hem, omdat wij het zonder Hem niet kunnen maken.
Dat de Heer u rijkelijk mag zegenen; Laat alle eer toekomen aan God en aan Jezus Christus, Zijn Zoon. Gloria Polo
Een wonderlijk verhaal van een genezing en bekering. - 1e. vervolg
Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 14) Toen wij bij het vijfde gebod kwamen toonde de Heer met een vreselijke moord en vertelde er mij meteen bij dat ik het was die deze ernstigste en afschuwelijkste misdaad had begaan vóór zijn ogen: een abortus. Het geld dat ik intussen had verworven, gaf mij de macht om diverse abortussen te bekostigen omdat ik vond dat vrouwen het recht hadden om te kiezen wanneer ze zwanger wilden worden of niet. Ik keek in het Boek des Levens en ik voelde mij in de grond zakken van schaamte toen ik een veertienjarig meisje had aanbevolen om haar kindje te aborteren. Eén maal men vergiftigd is blijft er niets goed meer over, want alles rondom u raakt ook verdorven. Ik was de rotte appel in de mand.
En dan waren er de overige meisjes, drie van mijn nichtjes en de vriendin van mijn neefje. Hun ouders lieten hen bij mij komen omdat ik geld had en met hen over de mode, de verlokkelijkheid, en over het pronken met hun lichaam kon meepraten. Hoe heb ik hen uitgebuit! Minderjarigen die daarop andere zonden begingen en nog meer abortussen lieten uitvoeren, omdat ik hen had aanbevolen om geen simpele zielen te zijn door naar hun moeder te luisteren die hen sprak over de deugdzaamheid en de maagdelijkheid en alle andere voorbijgestreefde" zaken die ingegeven zijn door een tweeduizend jaar oude Bijbel en door priesters die zich weigeren aan te passen aan deze moderne tijden". Ik bracht hen bij hoe zij hun leven moesten organiseren om een zogenaamde volmaakte vrouw te worden.
Die vriendin van mijn neefje, amper veertien jaar oud, kwam op een dag bij mij langs in mijn praktijk (ik zag dit in het Boek des Levens) en ze vertelde mij in tranen: Gloria, ik ben nog een kind en reeds zwanger! Ik schold haar uit en zei haar nog: Heb ik u niet geleerd wat contraceptie is? Het meisje antwoordde: Ja, maar het werkte niet!. De Heer had haar tot mij gezonden omdat ze niet zou verloren gaan en haar zou aanraden om juist geen abortus te plegen! Abortus is een zware keten die aan ons hangt en waar we moeten mee rondlopen, het is een pijn die nooit eindigt. Het is de leegheid van een moordenaar te zijn en het ergste wat men een kind kan aandoen.
In plaats van haar te vertellen over de Heer, gaf ik haar geld om op een goede plaats een abortus te laten uitvoeren, zodat er later in haar leven geen verwikkelingen zouden optreden. En zo sponsorde ik meerdere abortussen. Elke keer dat het bloed van een kind stroomt is dit als de Holocaust van satan, een Holocaust waarbij de Heer huivert en trilt. In het Boek des Levens zag ik hoe onze ziel wordt gevormd vanaf het ogenblik dat het zaad de eicel binnentreedt. Dan ontstaat er een mooie vonk een licht dat straalt van de zon van de Heer. Van zodra de schoot van moeder bevrucht is, licht deze op met de helderheid van de ziel. Bij een abortus schreeuwt en kreunt deze ziel, ook al heeft het nog geen ogen of vlees. Wanneer een kind wordt vermoord dan schudt het hevig de hemel door elkaar en is er geween te horen. In de hel wordt dezelfde schreeuw op dezelfde toonhoogte aangehouden, maar dan van vreugde. Onmiddellijk hierop breken de zegels van hel door en komen de monsters naar de aarde om de mensheid te kwellen en deze blijvend slaaf te maken van het vlees en alle andere slechte dingen die nog moeten komen.
Hoeveel kinderen worden er dagelijks niet gedood? Elk gedood kind is een overwinning voor de duivel. De prijs van een onschuldig bloed is de bevrijding van nog meer demonen. Ik werd met dat bloed gewassen en mijn ziel werd volledig zwart. Na deze abortussen, had ik geen begrip meer van wat zonde was. Alles werd door mij gerechtvaardigd. Het was verschrikkelijk om zien welke schuld ik aan de duivel moest betalen en ja, ook voor deze kinderen die ik had gedood omdat ik een spiraaltje had gebruikt. Het was pijnlijk om te moeten beseffen hoeveel kinderen er waren opgewekt die door mijn schuld uiteengespatte zonnetjes waren geworden die met een schreeuw uit de handen van de God de Vader werden gerukt. Geen wonder dat ik altijd onaangenaam en depressief was en steeds met een nors gelaat rondliep, verbitterd en gefrustreerd. Ik was een babykiller geworden. Een moordende machine!
Dit bracht mij dieper in de afgrond. Hoe kon ik beweren dat ik nooit iemand had gedood. En wat dan over hen die mij niet aanstonden, haatte, of die mij last bezorgden? Ook daar was ik een moordenaar, omdat mensen niet alleen sterven van geweerschoten. Het volstaat om hen te haten en hen kwaad te doen of jaloers te zijn op hen. Ook dat doodt!
Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 15) Wat het zesde gebod betreft dacht ik dat men daar geen vuil zou kunnen vinden. Ik had geen andere verhoudingen en was mijn hele leven trouw gebleven aan mijn man, mijn echtgenoot, maar er werd mij getoond hoe ik elke keer, wanneer ik pronkte met mijn borsten in te diepe uitsnijdingen en spannende kledij droeg, ik andere mannen ophitste om naar mij te kijken om hen zo op onzuivere gedachten te brengen en hen te doen zondigen. En op deze wijze deed ik mee aan het overspel.
Andere vrouwen, die door hun mannen waren bedrogen, gaf ik de raad om eveneens ontrouw te zijn aan hun mannen, in plaats van hen vergiffenis te schenken. Meer nog, ik gaf hen de raad uit de echt te scheiden. Dit is een ernstige overtreding van het gebod op het overspel.
En zo kwam ik tot het besef dat de zonden van het vlees verschrikkelijk waren en veroordeeld dienden te worden, ook al keurt de wereld van vandaag deze goed en zegt deze dat we dit dierlijk gedrag moeten aanhouden. Jammerlijk liet ik de hand van de Heer los, want de zonden zijn in de gedachten, in de ziel en in de daden.
Het was pijnlijk om zien hoe al deze zonden, bijvoorbeeld de zonde van mijn vaders overspel, schade toebracht en de kinderen en hen verscheurde. Het maakte mij ontstemd tegenover mannen en het maakte ook mijn drie broers tot exacte kopieën van mijn vader, rokkenjagers, machos en dronkaards. Zij beseften niet hoeveel geweld zij hun kinderen aandeden. Daarom weende mijn vader zo pijnlijk, toen hij zag dat zijn zonde door zijn zonen en dochters werden overgeërfd en daardoor schade toebrachten aan Gods werk.
Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 16) Over wat het stelen aangaat, het zevende gebod, beschouwde ik mezelf als de eerlijkheid zelve. De Heer toonde mij hoe, terwijl ik thuis het voedsel verspilde, de rest van de wereld van honger ontbeerde en vertelde mij:
Ik was hongerig en kijk wat u gedaan heb met wat Ik u heb gegeven en hoe u het hebt verkwist. Ik had kou en zie hoe u verslaafd was aan uiterlijk vertoon en mode, hoe u tonnen geld hebt verspild aan vermageringspillen en behandelingen. Met andere woorden: u maakte een god van uw lichaam.
Het toonde mij hoe ik medeplichtig was aan de ellende van mijn land. Toen toonde Hij mij ook dat, telkens ik iemand belasterde, ik deze van zijn of haar eer beroofde. Het is beter van iemand iets te stelen omdat u dat kunt teruggeven, maar iemand zijn eer afnemen is veel moeilijker om goed te maken. Ik ontnam mijn kinderen de genade om thuis een moeder te hebben, een liefhebbende en zachte moeder, en niet de moeder die steeds buiten was en hen voor de televisie, computer of de videospelletjes achterliet. Om mijn geweten te sussen, kocht ik hen allerlei dure kledij. Wat ik nog het ergste vond was dat ik mijn eigen moeder zag, die, alhoewel zij een heilige moeder was, zichzelf steeds afvroeg of ze wel goed genoeg was voor ons, die ons liefhad en ons op onze fouten terechtwees. Aldus dacht ik: Wat met mij? Ik heb mijn kinderen niets gegeven! Hoe angstwekkend, wat een vreselijke pijn.
Ik voelde me bij dit alles diep beschaamd, want in het Boek des Levens krijgt men alles te zien zoals in een film. En ik zag mijn kinderen die onder elkaar zeiden: Laat ons hopen dat moeder laat thuis komt, hopelijk ziet ze vast in het verkeer, omdat ze werkelijk vervelend is en altijd klaagt. Hoe bedroefd is om uw driejarige jongen en een iets ouder meisje dit te moeten horen zeggen. Eigenlijk heb ik hun moeder ontstolen. Ik heb ook de vrede des huizes gestolen, die ik verondersteld was te schenken. Ik heb hen niet onderwezen over God, noch over de liefde voor hun naaste. Alles is nochtans heel eenvoudig: wanneer er geen liefde voor de naaste is, kan er ook geen liefde voor God zijn en waar er geen genade heerst kan er ook geen liefde voor God zijn. Bron: . Dr. Gloria Polo's terugkeer (deel 17) Omdat God liefde is, zal ik u wat vertellen over de achterklap en het liegen, het achtste en het ook het negende gebod, wees steeds kuis in uw gemoed, en hoe mijn leven gevuld was met valse getuigenissen. Ik was deskundig in het liegen. Satan werd mijn vader. Men kan slechts één tot vader hebben, God of satan.
En als God liefde is en ik de haat, wie is dan mijn vader? Het antwoord ligt niet veraf. En als God me aanspreekt over vergevingsgezindheid en over het liefhebben van zij die u hebben gekwetst en ik hierop heb geantwoord dat ik hen alles zou betaald zetten, wie is dan mijn vader? Er bestaan geen onschuldige leugens of wat dan ook in die aard. Het zijn allemaal leugens en satan is hun vader. Mij zonden van het woord waren heel verschrikkelijk! Ik zag hoeveel schade ik met mijn tong heb aangebracht: elke keer is laster sprak over personen, elke keer ik plezier maakte en ik iemand een bijnaam gaf. Hoeveel pijn bracht dit deze persoon pijn toe! Hoeveel pijn bracht deze bijnaam toe? Ik kon iemand belachelijk maken over diens zwaarlijvigheid en aldus een minderwaardigheidscomplex bezorgen, enkel door te vertellen hoe vet ze waren. O, hoeveel slecht heb ik aangericht, omdat woorden steeds overgaan in daden.
Toen ik de uitslag krijg over mijn examen over de tien geboden, kwam al mijn slechte voort uit de begerigheid, het waanzinnige verlangen. I dacht altijd dat ik slechts gelukkig kon zijn wanneer ik veel geld bezat en zo werd dit voor mij een bezetenheid. Hoe erg! Hoe meer geld ik bezat, hoe slechter dit voor mijn ziel was. Ik had zelfs ooit aan zelfmoord gedacht. Ik had zoveel geld, en toch voelde ik mij alleen, leeg, onaangenaam en teleurgesteld. Deze gulzigheid naar het geld was het pad dat mij verdwaalde en wegbracht van de hand van de Heer!
Medjugorje is het spirituele centrum van de wereld.
Zalige PausJoh.Paulus II
Christen-vervolging
'En, terwijl ik de slaap niet kon vatten, wist ik, ineengedoken tegen een ijskoude muur: iemand denkt op dit moment aan mij en pleit voor me bij de Heer.'
Irina Ratoesjinskaja (zeven jaar in Russisch werkkamp)
Dit zijn de martelaren van deze tijd. Vergeten wij hen niet in ons gebed
U wil ik loven Heer met heel mijn hart, ik zal verhalen van Uw grote daden, Uw Naam wil ik bezingen .
U wil ik loven Heer, met heel mijn hart, U bent voor mij de oorzaak van mijn vreugde, Alleluia.
Ik ben Louise
Ik ben een vrouw en woon in Vlaanderen (België ) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 31/01/1945 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ZOEK eerst het RIJK GODS en Zijn Gerechtigheid en de rest zal U geschonken worden. (Bijbel).
