17  dag 15 Colmenar - Torremolinos dinsdagdag 25/05/2010

Wanneer je nog één dag van het mooie Andalusïe wilt genieten, moet je nu opstaan…Dat heb ik dan ook maar gedaan ook al was het nog maar 7 h 00. Een zalige douche en daarna een wandeling in de nog eerder frisse buitenlucht. Heerlijk om de longen te laten vollopen met zoet bloemenparfum.

Het B&B domein biedt zoveel knusse bloemenhoekjes met verdoken kunstwerken, dat ik wel één uur rondsnuffel.  Een rustige klassieke aria nodigt mij uit naar het terras waar de Jannen opnieuw een feestmaal aan het voorbereiden zijn. Kort nadien zijn mijn vrienden, de Vlaams-Luxemburgse familie en één Nederlands koppel er ook.

Het is nog maar 8 h 30 en de zon maakt iedereen blij. We maken er een gezellige boel van. De mannen hebben voor ons spek met eieren klaargemaakt. Ze weten werkelijk hun gasten te vertroetelen. Jan heeft ondertussen voor ons een hotel gereserveerd in Torremolinos dicht bij het vliegveld van Málaga. Bedankt Jan, wat een service zeg!

Na dit ontbijtfestijn, waar we nog lang zullen aan denken, moeten we noodgedwongen en met spijt afscheid nemen van dit fameuze domein. Iedereen loopt nog een eindje mee op de oprit. Ook de jongens Florian en Mathis hun ouders Kristel en Rik willen ons samen met Klaasjan en Jan uitwuiven. Heren Faber en Moonen bedankt, we zullen jullie nooit meer vergeten.

Dat we uit het dal van Colmena Famosa moeten klimmen, dat was ons bekend. Maar dat we het zo lastig zouden krijgen, hadden we helemaal niet verwacht. In het dorp Colmenar moeten we even op elkaar wachten. Het zweet loopt al in de ogen en we zijn nog niet eens 5 km ver. Toch willen we nog vlug eens het dorpje binnenrijden. We moeten ons bevoorraden, kopen fruit en halen geld uit de muur.

Met veel moed starten we uit het pittoreske dorpje, we weten dat het onze laatste Andalucia beklimming wordt. Toch zijn we er niet gerust in, we moeten naar de “Puerto del Léon” het is minstens 14 km klimwerk. We worden luidruchtig aangemoedigd vanuit een auto, het Nederlandse stel uit de B&B rijdt ons voorbij…dat doet deugd zeg!

Elk op zijn eigen ritme klauteren we traagjes naar boven met een indrukwekkend zicht op de groen beboste valleien van het “Parque Natural de Montes de Málaga”. We nemen een fruitpauze vóór we de duizelingwekkende afdaling starten. De top ligt op 900m en Málaga op zeeniveau dat zal wat worden vermoeden we! Toch spreken we af om te stoppen bij de eerste de beste bar om aperitiefpauze te houden.

Het wegdek is prefect, maar de bochten, weerhouden ons om een grote snelheid te ontwikkelen. Mijn tellertje toont als max snelheid 65 km/h. Toch heel snel op twee wielen met een zwaar beladen fiets, menen we! Regelmatig moeten we de naar boven klauterende wielertoeristen aanmoedigen…..We hebben geluk dat we onze Andalusiëtocht niet langs hier gestart zijn!

Na 5 km zwierig afdalen komen we op een parking bij een uitnodigend terras. We kunnen er niet voorbij. We moeten foto’s nemen van de onder ons liggende stad Málaga. Wat een indrukwekkend zicht op de stad…..en voor het eerst in lange tijd zien we de zee. Een verademing voor ons kustjongens! We blijven genieten van het machtige uitzicht met enkele San Miguels en een paar schaarse olijfjes.

We schatten dat we nog een 10 tal kilometer verder moeten. Nu komt er een enige sensatie….. driemaal moeten we onder onze eigen weg draaien…..door tunnels. We maken in dalende lijn drie volle 360° bochten. We weten niet wat we meemaken we zitten precies op een bobsleebaan! Enkele minuten later vliegen we Málaga binnen. We moeten door de oude stad. Groot is onze verwondering.

Malaga de hoofdstad van de Costa del Sol lijkt een onbekende, miskende stad. Toch zien we overal rijke overblijfselen van verschillende culturen. Geboeid door de vele statige monumenten rijden we zonder nadenken door de straatjes en steegjes. Uiteindelijk belanden we aan het park bij de haven. We beleven hier een bruisende bedrijvigheid. Wat een geluk dat we elkaar niet uit het oog verloren hebben door het labyrint van eenrichtingsverkeerstraatjes.

We zijn blij dat we op de kustboulevard het fietspad vinden, ook al moeten we hier erg opletten, fietsers zijn hier tegenover wandelaars een grote uitzondering! Op de goede afloop van het doorkuisen van deze rumoerig drukke stad genieten we na op een strandterrasje. Zalig lekker in de zon met een verfrissend briesje.

Terwijl we uitrusten met een aperitiefverfrissing houden we overleg hoe we de dag verder zullen doorbrengen.

Eerst en vooral willen we naar Aeropuerto de Málaga, om vandaar de weg naar ons hotel in Torremolinos te kennen. We moeten morgenvroeg deze uitgestippelde weg gemakkelijk en in sneltempo kunnen doen.

We volgen de strandboulevard tot deze plots ophoudt en we vóór onmogelijk te befietsen duinen staan.

Het vliegveld ligt rechts van ons, na enkele hachelijke passages over drukke wegen komen we aan de autosnelweg. Deze kunnen we als bij toeval kruisen langs een voetgangersbrugje. Plots staan we bij “Easyparking” de plaats waar we onze fietsdozen gestald hebben. De patroon herkent ons en bezorgt ons een uitbundige ontvangst! Hij denkt dat we nu al onze dozen komen ophalen…..

Wanneer we uitleggen wat onze verdere bedoelingen zijn, maakt hij een tekening waaruit blijkt dat de enige veilige weg voor fietsers om bij ons hotel in Torremolinos te geraken, de kustweg langs het golfterrein is. Zijn beschrijving stuurt ons door een industriezone. Het is ondertussen 14 h 00, een menu del dia zou welkom zijn.

Wanneer we haastige arbeiders en bedienden in trosjes een bar zien binnenvluchten, hebben we prijs. Tussen het uitbundige volkje geraken we aan een smakelijk middagmaal. Het geluk is met ons, menen we. Het is hier fris, de bediening en het eten is van uitstekende kwaliteit. De zwierige camarero brengt ons in sneltempo gazpacho, filet con patatas fritas, helado y vino tinto!

We blijven nog een fris biertje als toetje drinken. De ober is erg nieuwsgierig en wil absoluut weten waar we vandaan komen. Wanneer we hem ons Andalucia avontuur trachten uit te leggen blijft hij maar ratelen en is zijn werk blijkbaar gedaan. We vertrekken en belanden iets verder op een bouwwerf. Men is hier volop bezig met een overbrugging van de drukke E15 verkeersweg Malaga –Cadiz. Over een voorlopige brug komen we aan het golfterrein van Torremolinos-Malaga. Na enkele omwegen en straatjes zijn we uiteindelijk opnieuw aan de zee.

Het wordt zoeken naar ons hotel. Gelukkig vinden we op een stadsplan waar we moeten zijn. Wanneer we tussen afschuwelijke flatgebouwen door het slaapgedeelte van de stad rijden, staan we plots opnieuw aan de drukke zesbaans autoweg. We moeten over deze weg, om aan ons hotel te geraken, maar waar en hoe als fietsers is een waar probleem. We merken enkele meters verder een cuardia civiljeep op met 2 jonge agenten. In bijna perfect Engels leggen ze uit hoe we deze drukke verkeersweg kunnen kruisen.

Wanneer ik hen vraag hoe we van hieruit het best aan het vliegveld geraak, geven ze de raad voorzichtig op de pechstrook van de autobaan te rijden tot bij de afslag naar “Aeropuerto de Málaga”. Het is absoluut toegelaten per fiets, bevestigen ze ons met klem. Méér dan 6km is het zeker niet knikken ze beiden. We bedanken de mannen van de wet en staan enkele minuten later glunderend bij ons verblijf.

Zoals we een beetje verwacht hadden krijgen we een eerder koele zakelijke ontvangst. We ontvangen de sleutels van de twee kamers, met de fietsen moeten we ons plan trekken. Meenemen op de kamer, raadt de receptieman aan. Toch zijn we onder de indruk van de luxe in de kamers. Het hotel heeft zelfs een eigen zwembad met een ligweide. We zijn uitermate tevreden met Jan zijn keuze, 35 € per kamer zonder ontbijt is voor hier, echt niet veel.

Na onze douche en siëstapauze willen we toch eens Torremolinos bezoeken. Eens zien wat deze Costa del sol badstad à la Blankenberge echt te bieden heeft. Eerst en vooral willen we naar de wandelboulevard om daar met zicht op zee, in een strandpaviljoen van enkele San Miguel’s te genieten. Nadien slenteren we naar het oude gedeelte van de stad.

Zoals we verwacht hebben wordt hier meer Engels en ja zelfs meer Nederlands dan Spaans gesproken. Vele cafés schenken onze Belgische bieren….. Antoine wil absoluut enkele Duvels, wij houden het bij blonde Leffe’s. Tapas bij de drank, daar hebben ze hier nog nooit van gehoord vermoeden we! Wanneer we souperen, zijn we ook nog eens teleurgesteld. We krijgen helemaal niet wat er besteld is. Ook hier vagen ze er gewoon hun voeten aan….Ze laten duidelijk voelen dat het hen niks kan schelen, ben je tevreden goed, ben je niet tevreden wel dan is het ook goed voor hen. Je bent toerist en komt toch maar één keer. En….aan toeristen hebben ze hier blijkbaar toch geen gebrek! Geef ons maar een van de Pueblo Blanco’s. We hebben er nu al heimwee naar……

Na nog een laatste Andaluciaslaapmutsje sloffen we, het is dan al donker, naar het hotel. Het zal een korte nacht worden….Hugo maakt onze nachtrust nog korter! Om 4h30 bonkt hij ons allemaal wakker! Het duurt een tijdje tot we hem kunnen overtuigen dat hij een uur te vroeg is, onze afspraak was 5h30 opstaan en om 6 h 00 vertrekken. We zijn blij dat we allemaal nog een uurtje kunnen doorslapen!

Met een bang hart starten we om 6 h 00. We blijven mooi achter elkaar met hoge snelheid op de zesbaan’s weg. Na 20 minuten komen we aan de afslag Aeropuerto. Zonder enig probleem brengt de parkingwachter van Easyparking onze fietsdozen naar het depart. Het inpakken van onze fietsen gaat in sneltempo.

We hebben nog een zee van tijd eer we kunnen inchecken bij de Jetairbalie. Tussen de vele rood verbrande zonnekloppers kunnen we onze dozen kwijt op een naastgelegen scantoestel. De vliegreis verloop zoals voorzien. We landen in Zaventem op het voorziene uur. Nog even wachten op onze dozen, de fietsen in elkaar knutselen en naar huis. Antoine wil van hieruit per fiets naar Beveren. Hugo, Pol en Bob nemen de trein. Eind goed al goed, we zijn terug op onze vertrouwde stek. Tot volgend jaar jongens…..dan gaan we bij leven en welzijn naar Rome. Nu volgt nog de “Epiloog”.

Start : Colmenar 9h30

Aankomst: Torremolinos  17h30

Afstand :    58km

Cumul: 875km

Weer:  Stralende zon  weinig  wind warm  25°C

Hotel Zen Los Fresnes Torremolinos

info@hotelzen.es

11-01-2011 om 12:19 geschreven door Via de la Plata

18 Epiloog

Vrienden, Hugo, Antoine en Pol bedankt, jullie zijn sublieme fietsmaten. We vormen een hechte groep van tevreden compagnons de route. Het klikt in de bende, jullie waardering voor al mijn voorbereidingen doen deugd!

Onze 6° grote tocht was mijn voorstel, mijn droom, Andalusië is mijn favoriete bestemming. Ik vond het schitterend dat iedereen onmiddellijk bereid was om mee te gaan.

Voor de eerste maal hebben we een gesloten tour gedaan, starten en aankomen op de zelfde plaats Malaga maakte er een echte Vuelta Andalucia van.

Deze rondrit was een ontdekkingstocht dwars door Andalusïe waarbij we 5 van de 8 Spaanse provincies aandeden. We hebben genoten van totaal onbekende streken, natuurparken, historisch erfgoed en niet te vergeten de gastronomie.

Op onze rit hebben we, gelukkig maar, op dit tijdstip de massa toeristen vermeden. Tot onze grote verwondering is het fietsonvriendelijke Spanje hier toch al bij al meegevallen. We ondervonden zelfs een zeker ontzag in de bergen waar de auto’s gedisciplineerde achter ons bleven. Het klimwerk was zeer zwaar, het was geen hooggebergte maar de kort op elkaar volgende beklimmingen waren soms heel steil. Gelukkig waren er enkele relatief vlakke dagen tussen Sevilla en Cordoba.

We bewaren de beste herinneringen aan:

Onze eerste dag met de EasyParking, de fietsdozen perikelen en ons verblijf met de babbel bij Erica en Rik in de B&B “Casa El Naranjo” in Alora.

De rit voorbij de Garganta del Chorro, de raciones in het bergdorp Ardales. Het onvergetelijke avontuur bij onze B&B man Juan in El Burgo, die onze komst vergeten was en waar we zelf onze bedjes moesten maken.......

De uiterst zware en frisse bergrit naar Ronda, het verblijf in het schattige B&B Boabdil Guesthouse bij Fleur en de afdaling in de kloof van Ronda.

Onze koninginnenrit vanaf Ronda naar het spookachtige grottendorp Sentenil de las Bodegas. De vele Pueblos Blancos met als uitschieter Olvera.

De tot nu toe indrukwekkendste fietskilometers ooit op de Via Verde de la Sierra met de gierenkolonie bij Zaframagon.

Het “Fiesta de Caballos” feestgedruis met onze belevenissen in bar-hostal Bobys bij Antonio in Montellano. Deze avond zal levenslang in ons geheugen gegrift blijven.

De rit naar en de vrije dag in mijn favoriete stad Sevilla met al het mooie wat deze hoofdstad van Andalusïe te bieden heeft. De plotse gevreesde warmte in deze stad die van ons echte siëstaliefhebbers maakte. De oververmoeide slenterpartijen en ons Sevilliaanse middagmaal samen met de luidruchtige Andalusische families.

De ontmoeting met de El Rocio woonwagens op de rit naar Lora del Rio.

De bijna vlakke rit naar Posadas met het verblijf op de Finca El Junca bij Marian en Jan. De lange late avond met de Hollandse vrienden op het terras aan het zwembad en de virtuoze flamenco gitarist Claudio Benito.

De rit naar Cordoba langs de Via Verde del Campiña en het veel te korte verblijf in stad van de Mezquita, Cordoba. De honderden bloemenpatio’s.

De terrasjes langs de rivier en het laatavond jazzfestival op de Corredera.

De lastige bergrit naar Baena, met de kilometerlange passages door olijfgaarden. Onze bocadillo con jamonmaaltijd in Castro del Rio.

De steile klim naar de enig mooie Albergue op de Ruta del Caifato in Baena.

De bloedhete bergrit door de Sierra Subbeticas langs Priego de Cordoba. De toevallige ontmoeting met Cristobal, wanneer we voorbij ons verblijf in Montefrio gevlogen waren. De enthousiaste ontvangst door het Antwerpse gastgezin Nathalie en Guy in de B&B Cortijo Montefristy in Montefrio. De zalige gezamenlijke maaltijd. De rondgang op het domein en de schop van Antoine die het vreemde hondje bijna deed verdrinken in het zwembad. De late zware praatavond op het warme bloementerras.

Ons veel te kort verblijf in de betoverende stad Granada, waar we spijt hadden dat we het Alhambra niet konden bezoeken en een volle dag tekort kwamen. Het enig mooie uitzicht van op de Mirador de San Nicolas op het machtige Alhambra en het Sierra Nevada gebergte.

De dolle rit om Granada te verlaten met de wielertoerist die ons op de verkeerde weg plaatste. De passage door Santa Fé, het zoeken naar een drank- en eetgelegenheid na de beklimmingen in Ventas de Huelma. De enig mooie afdaling met hemelse uitzichten op de “Embalse los Bermejales”. De zwarte señora die met veel lawaai onze hoteliers telefoneerde. De rotsige diepe kloof van Alhama de Granada. Onze schitterende souper in de volksbar.

Onze laatste blik op Alhama de Granada na de steile beklimming van de El Navazzo. Het winderige uitkijkpunt op de Middellandse zee in Ventas de Zafarraya. Onze laatste smulpartij met raciones de tapas in het mini dorp Alfarnatejo. Ons keizerlijk verlijf bij Klaasjan en Jan met de praatavond in het bloemen en eetpaleis “La Colmena Famosa”.

De laatste zware klim naar de Puerto del Léon, de afdaling naar Malaga met de bobsleebochten. Onze laatste menu del dia in de industriezone bij het vliegveld.

Het tegenvallende Torremolinos en de smetloze terugvlucht.

We hebben Andalusïe ervaren als een raakpunt tussen Europa en Afrika.

Wat een afwisseling van landschappen, scherpe bergen, vlakten en steden en dorpen met monumentale rijkdommen.

Het klimaat was ons gunstig gezind met de eerste dagen een aangepaste koelte, later dragelijke hitte maar steeds schitterende zon. We waren hier heel graag, het was een enige wondermooie culturele natuurtocht met culinaire verrassingen.

Het was heerlijk jongens ze kunnen het ons niet meer afnemen.

Bij leven en welzijn verlangen we al naar volgend jaar.

De voorbereidingen Venetië – Rome zijn al volop bezig.

December 2010

Bob

13-01-2011 om 14:57 geschreven door Via de la Plata