Vandaag is het zaterdag. Nog vlug de nodige inkopen doen voor het weekend en dan verder naar het pittoreske stadje Feuchtwangen, gelegen aan de Romantische Strasse in de deelstaat Beieren.
We blijven de al eens bezochte plaatsen bezoeken. Nostalgie ? of waarschijnlijk omdat het leuke plaatsjes zijn.
De mooie, verzorgde en gratis camperplaats is gelegen aan de B25 - Dinkelsbühler Straße.
Langsheen de B25, op weg naar het centrum, zijn vele grote ketens gevestigd en div. supermarkten o.a. Kaufland, Lidl, Netto, Edeka… Via de Unter Torstrasse komen we op het marktplein.
Het bekendste verhaal uit de regio Feuchtwangen is de legende van de stichting van Feuchtwangen. Er wordt gezegd dat keizer Karel de Grote en zijn gevolg in dit gebied jaagden. Hij raakte verdwaald in het bos en werd gekweld door dorst. Toen zag hij een duif opvliegen en snelde in de richting van die plek. Hij kwam bij een bron. Al snel vond hij zijn jachtgezelschap weer. Uit dankbaarheid aan God bouwde hij een kerk en een klooster bij de bron. Zo werd hij de stichter van de stad Feuchtwangen.
Het barokke stadhuis van Feuchtwangen is een van de meest opvallende gebouwen. Het is niet alleen een administratief gebouw, maar ook een symbool van de stad. Het plein zelf, met de Röhrenbrunnen (fontein) wordt omringd door vakwerkhuizen en andere historische gebouwen, wat het een schilderachtige en authentieke sfeer geeft.
Van het marktplein leidt een trap naar de Romeinse Kloostergang (Kreuzgang) uit de 12e eeuw waar elke zomer beroemde Kloosterspelen worden gehouden. Het is een restant van een benedictijnenklooster dat al in de jaar 819 in documenten werd vernoemd. Het huidige kloostergebouw dateert uit de 12de eeuw.
Eén van de karakteristieke bouwwerken van de stad is de Stiftskerk St. Johannis, de voormalige kloosterkerk, daterend uit de 12e eeuw. In 1623 werd het de parochiekerk van Feuchtwangen.
Naast de stiftskerk bevindt zich de Sint-Johanniskirche, de voormalige parochiekerk. De toren, die meerdere keren hoger werd gebouwd, herbergt vier klokken uit oude en nieuwe tijden.
De enige overgebleven stadspoort, die nog bewaard is van de oorspronkelijke drie stadspoorten, is de Ober Tor. Het diende als de noordelijke ingang van het voormalige klooster en maakte deel uit van de verdedigingswerken van de stad. Het werd in de jaren dertig aangepast aan het toenemende verkeer. Deze historische poort is een bewijs van het rijke verleden van Feuchtwangen en geeft een inkijk in de architectonische evolutie.
Achter deze poort loopt een wandelpad langs de stadsmuur naar het Taubenbrünnlein. De fontein herdenkt de oprichting van het klooster en de geschiedenis ervan. Op de fonteinzuil is de legende van de jacht van Karel de Grote en de stichting van het klooster te lezen.
De Kasten, een langwerpig vakwerkgebouw, was vroeger de Petrus en Pauluskapel die als opslagplaats diende voor de botten van de overledenen. Het gebouw werd vanaf 1565 gebruikt voor betalingen in natura, vooral graan en was ondergeschikt aan de Kastner, de eerste ambtenaar van de stad. Het werd in 1982 omgevormd tot gemeentehuis. Tegenwoordig dient het als evenementenhal en in de zomer als alternatief podium voor de kloostervoorstellingen bij slecht weer.
De Schranne, in de Untere Torstrasse, was in de late middeleeuwen de graanschuur van de stad. In bijna alle middeleeuwse plaatsen is er nu nog steeds een Schranne. Toen de graanhandel in particuliere handen kwam, verloor de Schranne zijn oorspronkelijk belang. Op de begane grond bevindt zich nu een tentoonstelling van historisch brandweermateriaal.
Al hoewel camperplaats gelegen is naast de drukke B25 is de nacht heel rustig.
We blijven nog even in de deelstaat Baden-Württemberg en onze volgende stopplaats isSchwäbisch Hall. Een voormalige keizerstad stad gelegen in het dal van de rivier de Kocher. Jaren geleden ook al eens bezocht. Het staat bekend om zijn rijke geschiedenis, schilderachtige architectuur en culturele evenementen.
De gratis motorhomeplaats is nu iets verder van het centrum gelegen tegenover vroeger maar toch een tamelijk gezellige plaats in de buurt van een supermarkt (Rewe) aan de Spitalmühlenstraße.
Een pad langsheen de Kocher, aan de achterkant van de staanplaats, brengt ons naar het historisch centrum met vakwerkhuizen, smalle straatjes en de indrukwekkende Sint-Michaëlskerk.
De oude stad vormt samen met de gedeeltelijk bewaard gebleven stadsmuren, de talrijke torens, overdekte houten bruggen, de talrijke trappen en "Stäffele" (treden) en de vrijwel onveranderde middeleeuwse steegjes een indrukwekkend stadsbeeld. Het marktplein, omgeven door prachtige vakwerkhuizen, renaissance- en barokgebouwen, is een architectonisch pareltje. Het historische marktplein, met zijn vele verschillende bouwstijlen, is het een pareltje in het hart van de stad.
Tot een grote stadsbrand in 1728 stond het stadhuis, dat vermoedelijk in de late middeleeuwen is gebouwd, aan de havenmarkt. De gekozen locatie voor het nieuwe gebouw werd het marktplein. Het nieuwe stadhuis, versierd met fresco's, wordt beschouwd als een van de mooiste barokke stadhuizen van Duitsland. In 1945 brandde het gebouw af nadat het was getroffen door brandbommen. Het herbouwde stadhuis werd in 1955 heropend. De in goud gedompelde stralende schijf vormt de top van de toren met zijn vier wijzerplaten en zijn smeedijzeren kroon.
Een document van 1156, over de wijding van Sint-Michaëlkerk, is de oudste betrouwbare vermelding van de stad Schwäbisch Hall. Het oorspronkelijke kerkgebouw werd rond deze tijd gebouwd, waarvan de romaanse toren bewaard is gebleven. In de volgende jaren gebeurden diverse verbouwingen. De 70 meter brede trap met 53 treden doet nu jaarlijks dienst voor openlucht-toneelvoorstellingen.
Het was ooit een vrije rijksstad en speelde een belangrijke rol in de zoutproductie, wat nog steeds terug te zien is in de stad. Waarschijnlijk dankt de middeleeuwse stad zijn bestaan aan de zoutbron.
Een Keltische zoutziederij dateert uit de 5e tot 1e eeuw voor Christus. Het koken van zout was zwaar werk. Tot in de 19e eeuw vormde de zoutwinning de economische basis van de stad, niet alleen voor de zoutzieders zelf, maar ook voor talloze ambachtslieden, dagloners, karren en handelaren. De pekel (het zoute water) werd in ijzeren pannen verhit tot het water verdampt was en het zout overbleef. Tot in de 19e eeuw vormde de zoutwinning de economische basis van de stad. In 1924 sloot de deelstaat Württemberg de zoutziederij om economische redenen. De gebouwen werden vervolgens grotendeels gesloopt.
Het gebruik van het zoutwater voor bad doeleinden is echter bewaard gebleven, wat in 1827 begon met de aanleg van het eerste 'zoutbad' op de Unterwöhrd. Er werd gezegd dat het zoute water een helende werking had, vooral tegen huidziekten en reumatische aandoeningen. In 1880 werd een uitgebreid nieuw gebouw van het zoutbad in historistische stijl geopend. De ontwikkeling van de stad tot kuuroord werd echter onderbroken door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Een blijvende opleving van de kuuroordactiviteiten was niet meer mogelijk. Daarom werd het zoutbad in 1967 gesloten en het jaar daarop afgebroken.Ook vandaag de dag herinnert de tweekoppige adelaar, boven aan het stadhuis, nog aan de geschiedenis van de zoutwinningsstad.
Architectuur en monumentenzorg zijn van groot belang in Schwäbisch Hall, vooral in de unieke historische binnenstad.
Het historische stadsbeeld wordt aangevuld met hoogwaardige nieuwbouwarchitectuur, zoals de Blendstatthalle, het glazen huis aan de Milchmarkt, de Kunsthalle Würth en het veelgeprezen Haller Globe Theater.
Moderne winkels in vrijwel alle branches, internationale ketens en individuele boetiekjes worden omgeven door middeleeuwse flair, kunst en cultuur, smalle steegjes, historische gebouwen en een gevarieerd aanbod aan restaurants. Even tijd maken om te winkelen kan er altijd nog bij.
Nog een laatste wandeling langsheen de Kocher brengt ons terug naar de standplaats.
De temperatuur blijft hier nog steeds boven de 30° maar de nachten zijn gelukkig iets koeler.
Tijd om ons in te dompelen in een kuuroord in de deelstaat Baden-Württemberg te midden van het prachtige Taubertal en direct aan de Romantische Strasse.
“Op elke hoek van het traditionele kuuroord Bad Mergentheim vindt u een vleugje geschiedenis. Wandel door het stadscentrum en ontdek belangrijke gebouwen, historische monumenten en charmante steegjes waar u verliefd op zult worden” lezen we in de brochure.
Een plaats voor de motorhome vinden we op de “Festplatz” aan de Erlenbachweg (€ 11,00 + sani & stroom)
Een afstand van 1,6 km met de fiets brengt ons tot aan de ingang van het Residenzschloss.
Vanaf de Hoge Middeleeuwen gaf de Duitse Orde vorm aan Mergentheim. Het middeleeuws waterslot werd omgevormd tot een representatief renaissancepaleiscomplex. In de 18e eeuw werden barokke uitbreidingen en het kasteelpark toegevoegd. In de loop der eeuwen werden in de omgeving van het kasteel steeds weer tuinen aangelegd. Begin van de 19e eeuw werd een tuin in Engelse stijl aangelegd met een indrukwekkende laan met platanen.
We wandelen even door het indrukwekkende poortgebouw en komen vervolgens in het prachtige paleispark met zijn kunstmatig aangelegde waterwegen, bruggen en tuinhuisjes.
De twee torens van de slotkerk, bepalen al eeuwenlang het stadsbeeld van Bad Mergentheim. In 1730 werd besloten de oude kerk te vervangen door een eigentijds nieuw gebouw. De kerk werd gewijd aan de drie beschermheiligen van de orde: de Moeder Gods, Sint Elisabeth en Sint Joris en fungeerde als representatief gebouw voor bezoekers van het hof van de Duitse Orde.
Het stadscentrum combineert de charme van een historische binnenstad met een breed scala aan winkelmogelijkheden.
In 1564 werd het Oude Stadhuis in renaissancestijl gebouwd. Het middelpunt van het gebouw met zijn opvallende trapgevel is de prachtige raadzaal. In 1838 kocht de stad het stadhuis. Het gebouw heeft zijn bijzondere architectonische charme behouden gedurende zijn bijna 450-jarige geschiedenis. Tot 2007 fungeerde het als gemeentehuis. Tegenwoordig is hier het VVV-kantoor gevestigd.
De Milchlingfontein op het marktplein geldt als een symbool van de stad en werd in 1926 op deze plek gebouwd ter gelegenheid van de 100e verjaardag van de ontdekking van de geneeskrachtige bronnen en de erkenning van de stad als kuuroord. Het veronderstelde Milchlingsfiguurtje lijkt een voorstelling te zijn van Roland, die regelmatig wordt afgebeeld als ridder met een zwaard.
De tweelinghuizen van 1780 in de vroeg-klassieke stijl weerspiegelen de hoge normen op het gebied van ontwerp en stedenbouw die destijds in de stad golden.
Nog even langs de levendige voetgangerszone met aantrekkelijke winkels en gezellige cafés. Shopping mag zeker niet ontbreken.
De parking is intussen al goed vol gelopen. De nacht is rustig en warm.
Vooraleer we hier weer vertrekken is een bezoek aan het kuurpark nog aan de orde. Het is een van de mooiste parken in Duitsland en biedt een oase van rust en ontspanning. Met een oppervlakte van meer dan 134.000 vierkante meter is het een plek waar natuur, gezondheid en cultuur samenkomen. Het biedt Kneipp-faciliteiten en een Gradierpaviljoen dat een verfrissende "zeebries" creëert met zoutwaterdamp. Het park heeft prachtig aangelegde bloembedden, een Japans tuinontwerp en een geurige rozentuin.
Onze uitvalbasis bevindt zich in Erbach. Een stadje die we vroeger al eens bezochten.
Op het voor campers gereserveerde deel van een parkeerterrein aan de Wiessenstrasse (gratis en vrijwillige donatie voor stroom) placeren we ons tot morgen.
Tijdens een wandeling langs de Mümling en in de oude binnenstad zien we dat het zijn historische charme heeft behouden.
Het indrukwekkende kasteel “Schloss Erbach “ is het middelpunt van de stad en was ooit de residentie van de graven van Erbach. Het herbergt nu een museum met een uitgebreide collectie kunst en antiek. Oorspronkelijk een middeleeuws kasteel met gracht, werd het door de eeuwen heen getransformeerd tot een elegante gebouw. Het staat bekend om zijn rijke geschiedenis en culturele schatten. De architectuur weerspiegelt de evolutie van een middeleeuws fort naar een barokke residentie, met een prachtig bewaard gebleven interieur en een grote ridderzaal.
Het oudste deel van het kasteel is de indrukwekkende donjon. Het maakt deel uit van een waterburcht die in de 12e eeuw werd gebouwd op een eiland in de Mümling. Net als de rest van het kasteel is de toren gefundeerd op eikenhouten palen en bestaat uit gebogen blokken, waarvan sommige meerdere tonnen wegen.
Tot het ensemble behoort ook de laat-barokke oranjerie met de paleistuin, de zogenaamde lusttuin, die zorgvuldig wordt onderhouden.
De geschiedenis van de stad is nauw verbonden met het gravenhuis van Erbach. De belangrijkste vertegenwoordiger van de familie is graaf Frans I van Erbach, die het ivoorsnijwerk in het Odenwald introduceerde. De stad wordt vaak de "Elfenbeinstadt" genoemd vanwege zijn lange traditie van ivoorsnijkunst. Het Duitse Ivoormuseum met de Erbacher Roos getuigt nog altijd van de indrukwekkende kunstwerken die ivoorsnijders hier nog steeds creëren.
Graaf Frans I van Erbach-Erbach verzamelde, tijdens zijn vele reizen, antieke voorwerpen, wapens en geweien in het kasteel. Een standbeeld van hem in een Romeinse toga siert nog steeds het marktplein, ook al is het in de zomer van 2005 van zijn voetstuk gevallen en gebroken.
In de middeleeuwen vestigden kasteelwachters van de lagere adel zich ten noorden van kasteel Erbach, in een bocht van de Mümling. In het "Städtel" bevinden zich naast de protestantse stadskerk talrijke oudere vakwerkhuizen.
Water speelt een grote rol in Erbach. Niet alleen omdat de Mümling, de centrale rivier van het Odenwald, door het stadscentrum stroomt. Het gaf de stad ook haar naam. Dit komt omdat het afkomstig is van het kleine beekje de “Erdbach” die in de Mümling uitmondt.
En zo is deze dag weer ten einde.
Michelstadt
Een stadje, waar we op één van onze vorige trips niet op de staanplaats konden door een evenement, is vandaag aan de beurt. Vandaag gaan we over de 30° en de parking ligt in volle zon.
We instaleren ons op de mixparking “Festplatz” aan de Wiesenstrasse (parking en sani gratis, stroom betalend)
Michelstadt is een charmant stadje in de deelstaat Hessen en gelegen in het hart van het Odenwald. Het staat bekend om zijn historische sfeer, schilderachtige straatjes en prachtige vakwerkhuizen.
Het kleine stadje is een sprookjesachtig decor met goed bewaarde vakwerkhuizen en geplaveide straten. Het combineert geschiedenis, cultuur en natuur die zowel rustgevend als inspirerend is. Elk hoekje is een bezienswaardigheid. Een plek waar het verleden tot leven komt.
Het historische stadhuis van Michelstadt is een van de meest iconische vakwerkgebouwen in Duitsland en het symbool van de stad. Gebouwd in 1484 met een open begane grond, ondersteund door massieve eikenhouten pilaren en een indrukwekkende bovenverdieping. Het heeft door de eeuwen heen verschillende functies gehad, waaronder als vergaderzaal, feestzaal en zelfs als school.
De Diebsturm (Dieventoren), gebouwd rond 950 na Christus, is nu ruim 1000 jaar oud. Sinds ongeveer 1312 deed het dienst als gevangenis. Vandaar de naam. Deze was aan de onderkant volledig gesloten, zodat de gevangenen uit de wachtkamer op de eerste verdieping met een touw door het luik naar beneden moesten worden gelaten in de kerker.
De Kellerei (Wijnmakerij) : De naam Kellerei zou vandaag de dag het gemakkelijkst vertaald kunnen worden als “belastingkantoor”, omdat de royalty’s die in natura aan de graven werden betaald, in de kelder werden opgeslagen. Het gebouw dateert uit de Hoge Middeleeuwen. Na renovatie en de wederopbouw na een verwoesting in 1307 werd het sinds 1532 een wijnmakerij genoemd en diende het als residentie van de graven van Erbach en later ook als administratief hoofdkwartier. In 1970 werd het eigendom van de stad en zijn er uitgebreide renovatiewerkzaamheden uitgevoerd. De belangrijkste maatregel was de oprichting van het stadsmuseum. Het museum toont de geschiedenis van dit stadje, dat terecht als een middeleeuwse stad van nationaal belang werd beschouwd alsook een beeld van hoe het leven van die burgers er honderden jaren geleden uitzag.
Na een verfrissend drankje op het marktplein begeven we ons terug naar de parking.
Door de warme temperatuur en de open vlakte zijn we genoodzaakt om ons rijdend huisje te verplaatsen naar het naburige stadje.
27-08-2024
Worms
Een plaats die we al dikwijls kruisten, zonder te stoppen is Worms, een historische stad in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, gelegen aan de Rijn. Het is een van de oudste steden van Duitsland en heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de Romeinse tijd.
Dus zoeken we de camperplaats op om deze te ontdekken. Bij aankomst op de camperplaats, gelegen op de Kastanienallee (€ 6,00 +stroom + sani) ontdekken we dat het deze week het traditionele Backfischfest is. Een enorme kermis staat opgesteld tegenover de omheinde parking. Het is nog redelijk kalm hier aan de overkant.
Het is mooi weer en we maken een wandeling langsheen de Rijn aan de achterkant van onze staanplaats. Een mooi aangelegd park met dito aangelegde promenade brengt ons tot bij de onderkant van de Nibelungenbrücke.
Worms heeft een aantal interessante bruggen, waarvan de Nibelungenbrücke de bekendste is. De brug overspant de Rijn en verbindt Worms met de Hessische stad Lampertheim. Een opvallend kenmerk is de Nibelungenturm, een toren die deel uitmaakt van de brug en een iconisch symbool van Worms is.
Worms, de Nibelungenstad, speelt een belangrijke rol in het middeleeuwse epos "Nibelungenlied," en de stad heeft verschillende bezienswaardigheden die aan dit verhaal zijn gewijd, zoals het Nibelungenmuseum.
De Nibelungen zijn een centraal thema in deze middeleeuwse Duitse epos. Het is één van de belangrijkste literaire werken uit de Duitse cultuur. Het verhaal, dat zijn oorsprong vindt in de vroege middeleeuwen, combineert elementen van mythologie, heldendaden, liefde en tragedie. Het vertelt het verhaal van de held Siegfried, die de schat van de Nibelungen (een magische goudschat) verovert en later tragisch wordt verraden en gedood. Dit epos heeft een blijvende impact gehad op de Europese literatuur, kunst en muziek. Geïnspireerd door deze verhalen componeerde Richard Wagner zijn beroemde operacyclus "Der Ring des Nibelungen".
In de stad ontdekken we de Dom, een indrukwekkende romaanse kathedraal, gewijd aan Sint-Pieter en is één van de drie keizerlijke kathedralen in de regio en een architectonisch meesterwerk. Gebouwd tussen de 12e en 13e eeuw, heeft ze een imposante uitstraling met zijn zware torens, ronde bogen en indrukwekkende westwerk. Het is niet alleen een religieus gebouw, maar ook een symbool van de rijke geschiedenis en cultuur van de stad.
Worms was tevens een belangrijk centrum van het Joodse leven in de middeleeuwen. De synagoge en de Joodse begraafplaats "Heiliger Sand" zijn belangrijke historische plekken.
Na een gezellig bezoek aan de stad nemen we ook nog een kijkje op het plein met de kermis. Door de verschillende gebeurtenissen in Duitsland hanteren ze een strenge bewaking aan de ingang en verscheidenen politieagenten houden de boel in het oog op het parcour. Het geeft wel een veilig gevoel maar het is toch raar om er rond te lopen. Na een lekker frietje aan een kraampje sluiten we onze dag af met nog wat TV.
Een rustige nacht volgt want na 11u is er wel nog wat activiteit maar de muziek is gestopt.
Na een afstand van 180 km komen we aan in Bad Kreuznach, een charmante stad in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts en gelegen in het schilderachtige Nahe-dal. Het staat bekend om zijn kuuroorden en wellness dankzij de geneeskrachtige zoutwaterbronnen. De omliggende wijngaarden maken deel uit van de wijnregio Nahe en staan bekend om zijn uitstekende Rieslings. Het historische kasteel Kauzenburg kijkt uit over de stad en geeft een inzicht van het middeleeuwse verleden van de regio.
De officiële camperplaats is aan de Saline Karlshalle 11 - € 24,50 incl. stroom + sani–30 pl.
Het Salinental in Bad Kreuznach is een uniek gebied dat bekend staat als het grootste openlucht-inhalatorium van Europa. Het is een prachtige plek met het grootste bewaard gebleven Gradierwerk waar je kunt genieten van de heilzame effecten van de zoute lucht, vergelijkbaar met een frisse zeebries.
Dit wordt mogelijk gemaakt door de indrukwekkende gradierwerken, vanwege hun grootte en historische betekenis. De houten constructies, waarover zout water stroomt en verdampt, bieden niet alleen gezondheidsvoordelen, maar zijn ook een prachtige plek om te ontspannen en te genieten van de natuur. Naast de gezondheidsvoordelen biedt het gebied ook een serene omgeving voor wandelingen en ontspanning. Het is een perfecte combinatie van natuur, cultuur en welzijn.
Gradierwerken zijn fascinerende constructies die oorspronkelijk werden gebruikt om zout te winnen, maar tegenwoordig vooral dienen voor gezondheidsdoeleinden.
Hoe ze werken:
Waterstroom: Zout water, afkomstig uit diepe bronnen, wordt naar de top van de gradierwerken gepompt.
Verdamping: Het water sijpelt langzaam door een dikke laag van sleedoorn- of meidoorntakken die in de constructie zijn geplaatst.
Mineralisatie van de lucht: Terwijl het water door de takken stroomt, verdampt een deel ervan. Dit proces verrijkt de omringende lucht met zout en mineralen.
Gezondheidsvoordelen: De zoute lucht die hierdoor ontstaat, heeft een positief effect op de luchtwegen en wordt vaak aanbevolen voor mensen met ademhalingsproblemen.
Het stadscentrum biedt een mix van historische en natuurlijke bezienswaardigheden.
We gaan met de fiets want de afstand tot het centrum is ongeveer 2,3 km. We volgen het mooie aangelegde wandel- en fietspad langsheen de rivier de Nahe. Tussenin zijn er mooie stopplaatsen zoals de Roseninsel, het Oranienpark, het kuurpark en de Pauluskirche.
Dan komen we toe aan de blikvanger van Bad Kreuznach, de Brückenhäuser of "Brughuizen". De stenen brug, gebouwd rond 1300, is een fascinerend architectonisch monument met historische huizen die direct op de pijlers van de Alte Nahebrücke gebouwd zijn. De huizen zelf dateren uit de late 15e en vroege 16e eeuw. Ze staan bekend om hun vakwerkontwerp en unieke charme. De brug verbond en verbindt nog steeds de wijken Oude Stad en Nieuwe Stad
Toen de middeleeuwse graven van Sponheim hun nieuwe stad stichtten, bouwden ze rond 1300 een stenen brug over de Nahe in vervanging van een eerdere houten constructie. Er was slechts één stadspoort en de brug, met haar pijlers maakte deel uit van de stadsmuur en diende als verdedigingswerk. De pilaren waren hol en dienden als kruitkamers.
Vanaf ongeveer 1500 bouwden de Kreuznachers – ondanks herhaaldelijke verboden van de autoriteiten – brugwachtershuisjes op deze pijlers en gebruikten de pijlers als kelders. Slechts twee brugwachtershuisjes hebben deze bouwstijl behouden en de overige zijn herbouwd volgens de hedendaagse smaak. De twee gebouwen, met hun dakranden en puntgevels naar elkaar toe gericht, vormen het eigenlijke herkenningspunt en het lijkt bijna alsof de één zich naar de ander omdraait, alsof ze met elkaar praten. Eén van de twee huizen heeft een kanonskogel die – volgens een lokale legende – tijdens de verovering van de stad door de Zweden in 1632 in de gevel terechtkwam.
Links van de brug kom je aan de Ellerbach en wat ze ginder noemen, het Klein Venedig. Een pittoresk deel van de stad dat bekend staat om zijn historische huizen die langs de oevers van de rivier staan en waarvan er veel direct op de oude stadsmuren zijn gebouwd. Het gebied kreeg zijn bijnaam vanwege de gelijkenis met Venetië, met zijn schilderachtige bruggen en uitzichten op het water. In de middeleeuwen diende de Ellerbach als een belangrijke waterweg en als afvoer voor ambachten zoals leerlooien. Tegenwoordig is het een geliefde plek voor bezoekers, met gerestaureerde vakwerkhuizen en een schilderachtige sfeer.
Het Schlosspark is een prachtig park aan de voet van de Kauzenberg. Het is het grootste park in de stad en staat bekend om zijn verzameling zeldzame en exotische bomen, waarvan sommige meer dan 100 jaar oud zijn. Het park was oorspronkelijk een middeleeuws landgoed dat in de 19e eeuw werd omgevormd tot een romantisch landschapspark. Het beschikt over een klein kasteel, een charmante vijver en een verscheidenheid aan boomsoorten zoals de Japanse pagodeboom, moerascipres en ginkgo, een perfecte plek voor een ontspannen wandeling.
De Kauzenburg is een historische ruïne van een hoogteburcht, gebouwd in 1230 door de graven van Sponheim. De burcht groeide uit tot een imposante vesting met een kasteel. Rondom het kasteel ontwikkelde zich het stadje Bad Kreuznach met zijn ringmuren. Helaas werd ze,op de overgebleven kelder na, in 1689 door Franse troepenverwoest en in brand gestoken. In de 19e eeuw kreeg debewaard gebleven, gewelfde kelder, een modern facelift en is tegenwoordig een populaire locatie voor evenementen met een prachtig uitzicht over de stad.
De andere zijde van de brug is de binnenstad met een mix van grote winkelketens en boetieks. De Mannheimer Straße is de belangrijkste winkelstraat, met bijna 2 kilometer aan winkels, variërend van mode en schoenen tot elektronica en huishoudelijke artikelen. Daarnaast is er de Kornmarkt, waar op dinsdag en vrijdag een traditionele weekmarkt plaatsvindt. Hier vind je verse regionale producten zoals groenten, fruit, vlees, en zelfs ambachtelijke specialiteiten.
Eigenlijk hebben we te veel tijd verspilt in de winkelstraat zodat we alle leuke plaatsen niet konden bezichtigen. Dus een reden om hier terug te komen tijdens een volgende trip.
Vertrek voor een rondje door Duitsland voor ongeveer 4 à 5 weken en onze eerste stopplaats is, na 180 km, in Sankt Vith. Een stadje in het duits gedeelte van België.
De gratis camperplaats “An den Weyern” met service is gelegen op de mix parking aan de Rodter Straße. Een plaats die we regelmatig aandoen als we zuidwaarts vertrekken.
Het is niet duidelijk wanneer en waarom Sankt Vith werd gesticht maar de naam van de stad werd vernoemt naar een christelijke heilige, Sint-Vitus. Er is een vermoeden dat relikwieën van de heilige Vitus, die in de middeleeuwen zeer vereerd werd, in Sankt Vith terecht gekomen zijn en zo de plek haar naam (ad sanctum vitum) heeft gegeven. In oorkonden van de 12de eeuw worden zowel de Vituskerk alsook de douane controleposten en de markt vermeld.
Onder de heerschappij van de Valkensburgers, die sinds 1270 het in bezit hadden, werd de betekenis van Sankt Vith als handelsstad verstevigd en vond de bouw van een burcht en stadsmuren met versterkte torens, in 1350 plaats. In 1350 kreeg Sankt Vith stadsrechten. Tot 1795 behoorde het tot het Hertogdom Luxemburg, tussen 1795-1814 werd het bij het Franse departement Ourthe ingedeeld en kwam het in 1814 onder de Pruisen dat uiteindelijk opging in Duitsland. In 1920 werd het pas een onderdeel van België.
Door de aanleg van een spoorwegverbinding werd Sankt Vith een belangrijk spoorwegknooppunt met onderhoudswerkplaats en tevens een economisch centrum.
In mei 1940 werden de Oostkantons, en daarmee ook Sankt Vith, door het Duitse Rijk in bezit genomen. Vele dienstplichtigen moesten hun dienst met tegenzin bij de Duitse strijdkrachten (Wehrmacht) verrichten, wat hun na het einde van de oorlog tot verraders van de Belgische staat maakte.
Het station en de Sint Vituskerk werden in 1944 gebombardeerd. Op 13 september werd het, door Amerikaanse troepen, bevrijd.
Op 16 december begon echter het Ardennenoffensief waardoor de nazi’s de stad weer innamen en tijdens de daaropvolgende kerstdagen werd ze door bombardementen voor 90% verwoest. Niettegenstaande deze tragische gebeurtenis bouwden de burgers van Sankt Vith hun stad op dezelfde plaats weer op. Het duurde tot in de jaren '60 van de 20e eeuw voordat de wederopbouw voltooid was.
Sankt Vith ontwikkelde zich weer tot een bedrijfscentrum. Vee-, markt- en jaarmarkten, handels- en landbouwtentoonstellingen evenals nieuw geopende winkels en bedrijven getuigden van een economische opbloei. Het station, dat wegens de verwoeste infrastructuur en de verminderde vraag, niet meer concurrerend was werd afgebroken. In het stationsgebouw, dat de oorlog overleefde, bevindt zich vandaag het Streekmuseum (Heimatmuseum) beheerd door de geschiedkundige vereniging "Zwischen Venn und Schneifel".
Een laat avond wandeling door de stad brengt ons naar de Büchelturm, een historisch bouwwerk dat dateert uit de 14e eeuw en het enige overblijfsel van de stadsmuur die in 1350werd gebouwd. De toren stond oorspronkelijk op een heuvel (vandaar de naam "Büchel", wat heuvel betekent in het Duits) en maakte deel uit van een verdedigingssysteem met zeven torens. In 1689 werd de stadsmuur grotendeels gesloopt, maar de Bücheltoren bleef behouden.
De parochiekerk Sint-Vitus is gewijd aan de heilige Vitus, de patroonheilige van de stad. De torenspits is geïnspireerd door de torens van de Kathedraal van Luxemburg. Binnen vind je een fascinerende mix van middeleeuwse en barokke objecten, zoals een doopvont, een grafsteen en een beeld van Sint-Vitus, die afkomstig zijn uit de verwoeste kerk. Het huidige gebouw werd voltooid in 1959, na de luchtaanval in de Tweede Wereldoorlog.
Voor diegene die meer willen te weten komen biedt een historische rondleiding een unieke kans om de stad te ontdekken zoals die was vóór de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de wandeling kom je langs 14 geïllustreerde borden die de stad van vroeger in beeld brengen. Deze borden zijn strategisch geplaatst, zodat ze overeenkomen met de huidige locatie van de toeschouwer.
Met nog enkele andere camperaars gaan we een rustige nacht in.
Dus we zijn klaar om aan onze uittocht uit België te beginnen. We proberen steeds onder de 200 km afstand te rijden zodat we kunnen genieten van onze trip.
