Ik heb het er na de viering zondag nog over gehad met Lieve die haar man 5 jaar geleden verloor aan een auto-imuunziekte... erover kunnen praten is zo belangrijk... Nee, het is niet makkelijk maar luister, leef mee, huil mee... maakt deel uit van het rouwproces. Wij zijn zo bang terwijl de dood toch deel uitmaakt van het leven... wij sterven allemaal, vroeg of laat... Morgen ga ik eten met Gerard en dan komt Myriam ter sprake en we zullen lachen en ook een traantje laten vloeien... so what? Simonne vertelde me ooit dat 2 zussen uit haar kennissenkring verongelukt waren tijdens een vakantie in Turkije en dat ze die ouders nooit heeft bezocht omdat ze "niet durfde"... Ik vind dat echt vreselijk! Stel je voor... je verliest 2 kinderen en niemand durft er over te praten... hoeveel eenzamer voel je je dan, hoeveel zwaarder nog het verdriet?
"smakeloos" is eufemistisch uitgedrukt en ik vraag me ook af wat de rest van de familie hierover denkt... Dat die jongedame blijkbaar niet beseft dat wat zij doet niet door de beugel kan is immens triest...
een andere vorm van"ziek zijn"... alles, maar dan ook alles voor geld... over het welzijn van de studenten die in deze piepkleine en van daglicht verstoken hokjes moeten "leven" maakt men zich totaal geen zorgen...
Die uitbaters kunnen er ook niets aan verhelpen... en riskeren zware boetes als ze niet controleren. Ik vind het gedrag van die klanten echt onredelijk.
Wel, ik heb daar begrip voor! Ik heb zelf al bepaalde blikken gevoeld in het zwembad, in de sauna... aangenaam is dat niet. En ik ben een zeer assertief iemand! Dus vrouwen die iets gereserveerder of onzekerder zijn zullen daar allicht meer last van hebben... "discriminatie"? Tja, dat zal dan wel de stok zijn die men zal gebruiken om dit soort initiatieven af te serveren.
de eerste aflevering heeft me niet echt overtuigd... maar ik zal zeker nog eens kijken... Nu ben ik qua series wel een moeilijk mens... als het mij niet meteen boeit haak ik af... niet echt ok, ik weet het, maar er zijn zoveel uren te kort in een dag dat ik echt geen tijd wil verdoen met zaken die me niet echt aanspreken
De papieren versie had ik al en nu is het ook gelukt de code op mijn smartphone te krijgen... meteen, terwijl het vorige keer maar niet wou lukken. Techniek... tof als het werkt!
Nog veel te weinig... maar het is alvast beter dan de huidige situatie waarin deze bedrijven haast niets betalen... Tenminste, als er weer geen achterpoortjes worden gevonden en we worden blij gemaakt met een dooie mus...
Morgen in Jebron de viering van Allerheiligen... Ga ik naar het kerkhof? Nee... ik denk elke dag aan mijn papa, ik denk elke dag aan mijn echtgenoot... maar ik ga bijna nooit naar hun graf... Ik heb daar geen behoefte aan... Soms met Hanne Lore want die vraagt dat soms... Ach, dat is zo persoonlijk, niet? Ik wil uitgestrooid worden in de natuur... waar precies laat ik aan mijn dochter over... ik hoef geen steen... je lichaam laat je achter ... de herinneringen aan jou blijven... en daarvoor hoef je je niet te verplaatsen
