Maar dan enkel de linkerkant! Wat een oog!!!! Zelfs met een zonnebril valt het niet te camoufleren... Maar we gaan naar Aalst, Liselotte en ik... Laat de mensen maar kijken...
Ik kqn dat fietspad zeer goed. Ga er regelmatig wandelen. Het probleem is niet de staat van het wegdek- "erbarmelijk" zou ik het zeker niet noemen- maar de snelheid waarmee vele wielertoeristen het smalle pad onveilig maken. Ik ben al méér dan eens opzij moeten springen!!!
Proclamatie morgenvoormiddag... geen examens maar wel een degelijke bespreking van de resultaten doorheen het ganse jaar... en dat zal goed zijn! En dan op naar het vierde jaar met voor het eerst: stage! Dat wordt spannend!
doet geen pijn... In mijn geval echter! Gisteren gevallen... enorme blauwe plek op linkerdij en- wat erger is- een blauw oog om "u" tegen te zeggen en een kapotte wenkbrauw... ik zie er niet uit! Maar foert, morgen met Liselotte naar 't stad, met zonnebril... Die zal niet alles camoufleren maar ik kan moeilijk binnen blijven tot dat oog weer "toonbaar" is
Na 42 jaar in het onderwijs weet ik dat klassenraden in 99% van de gevallen oordelen in eer en geweten en dat een attest dan ook een realistisch besluit is... Maar inderdaad, het gebeurt meer en meer dat ouders de beslissing van de klassenraad niet aanvaarden en het gebeurt ook regelmatig dat de school de klassenraad verzoekt op hun beslissing terug te komen om een rechtzaak te vermijden. Ik heb dat maar 2 keer meegemaakt en beide keren hebben we geweigerd om een andere beslissing te nemen. Er is geen rechtzaak gekomen... Maar in andere gevallen gebeurt dat dus wel... En ja, dan gaat de leerling alsnog over en worden de problemen doorgeschoven naar later... Met soms tragische gevolgen... Voorbeeld: C- attest in het vierde ... beslissing aangevochten en leerling mag naar het vijfde... Eind vijfde of zelfs eind zesde dan toch een mislukking... deze keer nog duidelijker...en eenmaal in de derde graad kan je niet meer van richting veranderen. Of de leerling studeert af maar met duidelijke lacunes in de kennis/vaardigheden... en op de werkvloer val je dan vaak door de mand... Triestig!
Zeer onrustwekkend... en al zal het verzet groot zijn en blijven... toch zal het lang duren eer dit wordt teruggedraaid... en het is blijkbaar niet gedaan. Terugdraaien van moeizaam verworven vrijheden en rechten... Ik hoop dat de Belgische kiezer ook hier zal aan denken in 2024! Want ook hier zijn er mensen en partijen die hetzelfde zouden willen...
Misschien zal dit mensen tegen de borst stoten maar ik heb weinig sympathie voor mensen die gaan kijken hoe dieren worden doodgemarteld- want daar gaat het toch om bij zo'n spektakel... Dus ja, afschuwelijk ongeval maar ... karma? Ik weet het, ik weet het... het is er misschien over, sorry!
We hebben deze voormiddag ons 46° werkjaar afgesloten met een viering onder het thema "een moment van dankbaarheid"... We stonden even stil bij geboortes, overlijdens, huwelijken en communies binnen onze kring... Nu 4 vakantievieringen en dan, vanaf september, een nieuw werkjaar... Ja, we zijn nog steeds gemotiveerd!
Zou dat kloppen? Ach, ook een onderzoeksrechter heeft geen glazen bol ... maar diep tragisch wat hier is gebeurd. Een jong leven weggerukt omdat een ander geen "nee" wil aanvaarden en meent dat geweld een oplossing biedt...
maar de bazen... de opvoeding. Iedere hond heeft zijn karakter en sommige rassen zijn wellicht iets agressiever dan andere... maar wij hebben een labrador gehad, twee bouviers, twee rottweilers, een boxer en een aantal "vuilnisbakken" en geen van hen was agressief... zelfs niet tegenover onze katten... behalve de ene bouvier die uit het asiel kwam en reeds volwassen was. De manier waarop je ze grootbrengt is zo belangrijk... Sommige mensen zouden geen hond mogen hebben!
