Het moet vreselijk zijn te aanvaarden dat je kind eigenlijk al dood is... want "geen hersenactiviteit" is enkel het omhulsel dat via machines "werkend" wordt gehouden... Ik heb medelijden met die ouders maar ik begrijp ook de medische staf ... als er totaal geen hoop meer is, is het zinloos het omhulsel van die jongen daar te laten liggen... Maar ja, dat die ouders dat anders zien en alles, alles doen om te vermijden dat de machines worden uitgeschakeld is des mensen...
een tafel voor x personen reserveren en dan doodleuk niet komen opdagen... en het gebeurt blijkbaar heel regelmatig! Een strop voor de restaurateur. Daarom begrijp ik het vragen van een waarborg zeker en vast.
Nou ja, "plicht"... gewoon de post binnen halen en de plantjes gieten... Luc en Elise zijn vertrokken tot en met 15 augustus... richting zuiden... maar zonder bepaalde bestemming, noch reservatie. Ze zijn nogal avontuurlijk... Maar deze keer met de auto en niet met de motorfiets... Amuseer jullie, jongens!
Dit jaar geen buitenlandse reis... maar vakantie in eigen tuin! En met deze temperaturen is dat prima!
"het is het lot" zegt dochterlief... want normalerwijze zouden ze al in Frankrijk zitten... en was het overlijden van ons make gebeurd terwijl ze ergens in het zuiden verbleven...
Mijn bestelde CD "Reise, Reise" van Rammstein zou vrijdag worden geleverd... ook vandaag nog niets... En dat gebeurt telkens als de bezorger Bpost is... met PostNL kom je dat niet tegen! Ik wacht nog tot morgen en dan bel ik naar de klantendienst van bol.com, in de hoop dat ze me geloven en dat ik de niet gekregen CD niet hoef te betalen... Zucht... en dan opnieuw bestellen want ik wil hem echt graag hebben omwille van dat ene nummer "Los" dat op geen enkel ander album staat...
In de zondagskrant vandaag een recept van dochterlief met een verwijzing naar ons mémé... Heb meteen het artikel uitgeknipt om te bewaren bij haar viering
Bij Gerard gaan eten en hem meteen een exemplaar van de viering bezorgd... We hebben een glaasje champagne gedronken op het leven van ons make... Ik weet het, ik val in herhaling maar de voorbije dagen is er voor weinig anders ruimte in mijn hart...
Morgen zal ik te emotioneel zijn... Deze namiddag is ons make gecremeerd... We waren er niet bij maar hebben om precies 12.15 u samen nog eens geklonken op haar leven... Ik slaap nog altijd heel slecht... Na morgen hopelijk wat beter... het leven gaat immers verder en, zoals schoonzoon Peter het zegt in zijn getuigenis: "we gaan je niet missen, mémé, want je zit in ons hart; je bent bij ons, elke dag"...
