Kom dat tegen! En wie gaat de schade vergoeden? Zo simpel is dat niet altijd. Voor de digitale gasmeter was het bij mij een zelfstandige die dat in orde kwam brengen ... geen directe werknemer van het bedrijf dus ... als dat bij Fluvius ook het geval is staat deze mensen een lange lijdensweg te wachten ... systeem paraplu, begrijpt u?
is mijn overdenking i.v.m. "de andere wang aanbieden" aan het sudderen. Dit wordt een goede overdenking, want telkens als ik tijd nodig heb om iets op papier te krijgen is het de moeite waard. Klinkt dat hautain? Misschien wel, maar foert, het is zo... Niet dat ik de meest originele ideeën heb of buitengewoon intelligent ben ... lang niet! ... maar hé, ik geloof er ook niet in jezelf te onderschatten ... en af en toe overstijg ik mezelf ... net zoals wat de Bergrede van mensen vraagt ... dat ze boven zichzelf uitstijgen ... want zeg nu zelf, "je vijanden liefhebben" en "je linkerwang aanbieden als iemand je op de rechterwang slaat" ... dat druist in tegen de menselijke natuur, waar of niet?
die term raakt mij ... "alledaagse schoonheid" ... omdat het dat is wat het leven mooi en waardevol maakt, toch? Die dagelijkse, compleet normale en totaal niet spectaculaire zaken ... die achteraf toch het belangrijkst blijken te zijn
weten wanneer je een stap terug moet zetten is moeilijk ... soms gaan mensen, verslaafd aan macht (?) over die grens en dan wordt het pathetisch en onverantwoord
Laten we niet hypocriet zijn ... de voordelen zijn groter dan de nadelen, toch? Een lange arm hebben, oftewel ouders met lange armen, helpt je carrière wel vooruit! Dat is niet enkel in de showbisiness zo, maar evenzeer in de zakenwereld en in de politiek. Voorbeelden genoeg van mensen die het zonder "lange arm" niet zo ver hadden geschopt!
"de politie, uw vriend" ... niet in de USA en zeker niet als je niet blank bent ... het verhaal achter dit voorval ken ik niet maar feit is dat maar al te vaak Amerikaanse cops "killers in uniform" zijn ... en dat dit maar blijft gebeuren, telkens weer ...
dat je in een oorlogssituatie de vijand haat, daar kan ik nog inkomen ... dat je onschuldige kinderen aanvalt omdat ze tot "de vijand" behoren ... dat is blinde haat
Kletsnat zullen ze worden, maar collega Jan ziet er toch vrij enthousiast uit
al gaat hij vandaag toch maar met de wagen i.p.v. de fiets
Traditioneel ... een foto op de eerste schooldag ... met eentje uit de kleuterklas erbij ... ach, de tijd van toen! Maar voor allebei, good luck!!!! En dat geldt ook voor iedereen, betrokken bij het onderwijs aan de start van een (hopelijk) positief schooljaar!
Voor duizenden leraren en leerlingen is de grote vakantie weer voorbij. Een nieuw schooljaar begint ... één dagje en het is alweer weekend Succes allemaal!!!
Het verslag van de Raad van Bestuur is opgesteld en doorgestuurd en ik heb de viering van 24 september - op de overdenking na!- ook al klaar! Een vruchtbare donderdag dus Voor vandaag hou ik het voor bekeken ... morgen misschien aan de overdenking werken. Ideeën genoeg, maar ik moet ze in een samenhangende tekst krijgen ... en het mag niet te lang zijn want de rest van de viering is al behoorlijk uitgebreid.
Harde cijfers bewijzen het: kinderen van alcoholisten worden vaker zelf alcoholist, idem met kinderen van druggebruikers ... kinderen die opgroeien met geweld riskeren later zelf in die spiraal te belanden en dat geldt eveneens voor misbruik. Is het een excuus? Nee, maar het feit dat hulp voor kinderen in nood vaak lang op zich laat wachten of zelfs onbestaande is, de wachtlijsten voor wie NU hulp nodig heeft, het feit dat therapie vaak financieel té zwaar weegt ... dat alles zorgt er wel voor dat meer kinderen opgroeien tot volwassenen met onverwerkte trauma's en dat kan dan weer leiden tot volwassenen die zelf crimineel gedrag gaan stellen ... Zal therapie alles oplossen? Natuurlijk niet, maar ik ben er wel van overtuigd dat het het aantal "daders" zal doen dalen ... is dat geen investering waard dan?
Toen ik jonger was kon ik ook moeilijk "nee" zeggen maar dat is gebeterd met de jaren Het blijft delicaat want je wil geen ambras binnen de familie ... maar toch ... beginnen met eens "niet beschikbaar" te zijn of- maar dat is moeilijker- een grens stellen, bv. max zoveel keer per week ... de kinderen eens opvangen, geen probleem, maar "vaste babysit" spelen als je dat niet altijd tof vindt, dat moet je jezelf niet aandoen. Maar ik herhaal, het is delicaat ... eens je in het stramien zit, eens het een gewoonte is, dan wordt het gauw "vanzelfsprekend" ... Heb het jaren geleden zelf meegemaakt met mijn broer en dat heeft een tijd voor verwijdering gezorgd ... pijnlijk maar je moet voor jezelf bepalen wat het zwaarst doorweegt ...
