Nog moeilijker wordt het als de macho-macha brulapen niet standvastig zijn. Bij een brulaap die alle dagen brult weet je tenminste wat je te wachten staat. Je hoeft jezelf niet elke dag af te vragen uit welke richting de wind die dag weer zal waaien. Nee, deze wisselvallige brulapen kunnen draaien en keren als de wind. Je hebt bij zulke mensen helemaal geen houvast meer. De ene dag krijg je een snauw, de andere dag wat zoet gevlei.
Wanneer ze eindelijk ophouden met mokken komen ze weer heel lief paaien en pootjes geven. Ze gooien het over een totaal andere boeg en zijn de vriendelijkheid zelve. Ze zijn wel altijd te trots om hun ongelijk toe te geven. Op hun zeldzame minzame dagen, nèt wanneer je uiteindelijk bezwijkt en denkt dat ze inderdaad hun leven beteren, draait de wind weer volledig om en krijg je een nieuwe lading venijnige, sarcastische scheldwoorden over je heen. Met zulke mensen weet je nooit van welk hout pijlen maken. Als ik dan toch mag kiezen, dan kies is voor de consequente brulaap! Bij iemand die alle dagen zonder uitzondering brult weet je tenminste waar je staat. Meestal hebben de brulapen ook twee gezichten, één voor thuis en één voor de buitenwereld. Verbaal zijn ze bijzonder sterk. Ze praten je met hun pretentieuze, dure woordenschat binnen de kortste tijd onder tafel. Jou wordt de tijd niet gegund om je woorden te formuleren. Tegen hun vlijmscherpe cynisme, ironie en sarcasme kunnen weinig mensen op.
Manipulatie is ook een van hun bijzondere kenmerken. Op de dagen dat het HEN uitkomt om wat vriendelijker te zijn, dan moet jij daar onmiddellijk begrip voor kunnen opbrengen. Ze hadden het toch zo niet bedoeld! Ze krijgen je uiteindelijk zelfs zo ver dat je aan jezelf begint te twijfelen of jij nu niet fout was. Erger nog, ze zijn ervan overtuigd dat jij fout was, dat het jouw schuld was dat ZIJ zo overstag gegaan zijn. ZIJ worden verplicht om te leven in een wereld vol domme idioten die amper over een toereikende woordenschat beschikken. Begrijp je dan niet hoe moeilijk dat voor HEN is? Vreselijk enerverend is het om altijd omringd te zijn door mensen met een veel lager IQ dan zij, je zou toch van minder boos worden. Van EQ emotionele intelligentie - hebben zij natuurlijk nooit gehoord. Moesten ze EQ hebben, dan waren het geen brulapen.
Nee, had jij maar mooi je mond gehouden en van meetaf aan gezien dat ZIJ gelijk hadden, dan was er nooit een kink in de kabel gekomen. Jij en enkel jij bent de oorzaak van HUN wrevel, niet zij! ZIJ zijn perfect.....en nu moet je zwijgen want vandaag willen ze lief zijn! BEGREPEN ?!!
Er zijn mensen die altijd het hoge woord moeten voeren met de luidste stem. Ken je dat soort? Ik ben de macho-macha! Van ver hoor je hun chagrijnige, snerpende oppermachtige stem: Ik zeg altijd wat ik denk en hoor je het niet graag....dan kan je lekker de pot op ! Allemaal heel leuk tot je hen dan even jouw mening terug zegt. O, maar dat is niet leuk, dat hebben ze niet graag hoor. Durf je het aan om even luid terug te roepen, dan zijn ze ontzettend boos! Ofwel proberen ze je nogmaals te overroepen, ofwel gaan ze in een hoekje zitten mokken. Jij mag namelijk geen mening hebben, nee, dat is HUN voorrecht en enkel dat van HUN. Zij mogen roepen en snauwen, maar jij moet mooi braaf altijd je snater toehouden. Mooi terug in je hoekje, zwijgen en niet bewegen tot IK het je zeg, begrepen? Met wat geluk mokken ze pakweg twee weken en dan is het tenminste effe stil in huis. Aan zulke mensen heb ik een enorme, afgrijselijke, vreselijke bloedhekel. Ik vind ze walgelijk. Bovendien eis ik het recht om ook af en toe gehoord te worden. Waarom moeten het altijd ZIJ zijn die roepen en tieren? HUN visie voortdurend door je strot geduwd, of je het nu leuk vindt of niet. Over alles en nog wat hebben ze een uitgesproken mening, HUN mening welteverstaan. Het huwelijk, religie, sex, politiek, discriminatie etc... er bestaat geen onderwerp waar ze niet zonder neerbuigend misprijzen over kunnen meepraten. Ben jij voor, dan zijn zij tegen, gewoon om tegendraads te zijn. Nu ik wens tegendraads zijn tegen die tegendraadse, dat kan een leuke afwisseling worden. Gedaan met het braaf ja knikken en maar luisteren naar hun opgedrongen mening. Vroeger waren die luidroepende macho-machas vreselijke jonge ettertjes en nu zijn het nog ergere vreselijke oude betweterige etters. IK ...blablabla .IK ....blablabla.IK....blablaba ... IK....das nu een woord dat ze heel vaak gebruiken, je moet er maar eens op letten!
Hebben jullie ook de herfstvakantie uittocht gezien op tv? Massaal vertrekken ouders met kinderen op reis bij elke schoolvakantie. Een weekje gewoon lekker thuiszitten en helemaal niets doen kan niet meer. Bij elke schoolvakantie krijgen we beelden te zien van deze massale volksverhuizing. Welk prijskaartje hangt vast aan al deze vakanties? Jonge ouders van nu beweren dat een gezin niet meer kan rondkomen met één loon. Reizen is luxe en luxe kost veel geld nietwaar? Hop, snel even weg met het vliegtuig tijdens de zomer- herfst winter- en paasvakantie. Even bekomen van al de stress.
Tijd om te koken is er ook niet meer. Mama en papa zijn te moe na hun volle dagtaak en te gestresseerd. Ofwel halen ze eten uit, ofwel gaan ze snel even naar een niet al te duur eethuis. Kijk eens rond in de fastfood ketens na de werkuren. Daar zie je elke avond ontzettend veel jonge ouders met kinderen. Je keuken blijft dan ook netjes, veel minder rommel! Tijd om te poetsen is er ook niet wanneer je allebei werkt, dus een poetsvrouw moet je hebben en die moet betaald worden.
Goh...wat is het leven tegenwoordig toch zo vreselijk duur!
De kinderopvang, volle dagen voor de zeer kleintjes, voor- en naschoolse opvang voor de grotere kinderen, ook dat kost heel veel geld, oma en opa zijn niet altijd beschikbaar. Godzijdank hebben de huidige omas en opas hun kinderen op de wereld gezet voor de tegenwoordig gemiddelde baarleeftijd van 35 jaar, zodat zij nu nog nèt de verzorging op zich kunnen nemen indien hun kleinkinderen ziek zijn. Zieke kindjes zijn niet gewenst in de kinderopvang, want dan maken ze andere kindjes ziek en dan komen die werkende ouders weer in de problemen.
Ouders van nu wachten veel langer om kinderen te krijgen. Eerst moet er gezorgd worden voor de carrière, vervolgens een prachtig huis met alles erop en er aan. Twee mooie voertuigen zijn onmisbaar, grote wereld reizen moet je maken vooraleer je kinderen hebt en dan pas is de tijd rijp voor kinderen. Je bent dan al snel tegen de 40 en o wee als het bevruchten niet onmiddellijk lukt. Nog snel, snel, voor de biologische klok het begeeft, een In Vitro bevruchting, daar hangt ook een flink prijskaartje aan vast als het niet meteen lukt. Beseffen jonge ouders van nu dat zij de zeer rijpe leeftijd van 70+ zullen bereikt hebben wanneer hun kinderen met hun kleinkinderen aan hun deur zullen staan? Misschien wonen ze dan al in een rusthuis waar kleine kinderen niet meer zo welkom zijn. De oudjes daar hebben rust nodig, daarom is het ook een rusthuis. Gezonde, kleine, rumoerige kindjes zijn helemaal niet rustig. Twee autos zijn ook een absolute must, want beide ouders hebben zon vreselijk druk programma en de kinderen moeten toch vervoerd worden naar ballet, jeugdbeweging, sport, toneel, kinderfeestjes, zwempartijtjes etc.etc. Een verjaardagsfeestje is tegenwoordig bijna even duur als vroeger een huwelijksfeest. Springkasteel, clowns om de kindjes te vermaken, traiteur, geschenkjes voor al de aanwezige gasten. Vroeger kreeg enkel de jarige een geschenkje en een mooie taart met wat kaarsjes erop, of in het beste geval wafels of pannekoeken. Jonge mensen kennen slechts DRIE woorden : DRUK DRUK DRUK en DUUR DUUR DUUR en STRESS STRESS STRESS. Je zou van minder gestresseerd worden. Iets minder luxe en wat minder drukte, is dit niet langer mogelijk jongelui? Nee hoor, ik begrijp het. Je bent tegenwoordig verplicht om met zn twee voltijds te werken, je komt gewoon niet meer rond met één loon. Vroeger was dit veel gemakkelijker. In jullie tijd ging dit nog, krijg je als antwoord. Toen was het leven niet zo duur. Hà! Vroeger gingen we niet uit eten, we gingen niet op reis en we waren héél zuinig. Een ouder aan de haard ? Onbetaalbaar! Ondenkbaar!
Fons is de ene dag de vriendelijkste en charmantste mens die men zich kan indenken, de andere dag stapt hij met het verkeerde been uit bed en verandert hij in een baarlijke duivel. Hij draait en keert als de wind. Dat wispelturig gedrag heeft ervoor gezorgd dat hij al heel veel vrienden is kwijgeraakt. Niemand weet nog wat hij eraan heeft. Op één van die duivelse dagen kan hij iemand met zijn cynische woordenschat terplekke neersabelen, maar daar ligt Fons niet wakker van. Fons vindt dat iedereen hem moet nemen zoals hij is, met fouten en al. Toch schrikt hij, wanneer hij de volgende dag weer vriendelijk en poeslief is, dat mensen hem de rug toe keren en straal negeren. Hij begrijpt het niet dat vrienden, familie en kennissen het met zijn gedrag zeer moeilijk hebben. Meermaals heb ik Fons tactvol trachten uit te leggen dat indien er zoveel mensen zich tegen hem keren, hij zichzelf eens moet afvragen of het niet aan hem ligt. Fons hoort echter niet wat ik zeg of hij verkiest het liever niet te horen. Ik ben wie ik ben is steevast zijn antwoord. Fons streelt je met zijn linkerhand en klauwt dan met zijn rechter. Zelf vindt hij van niet. Hij zegt dat hij nu eenmaal zo in elkaar zit en dat mensen daar begrip voor moeten opbrengen. Hij heeft zichzelf niet gemaakt, hij vindt zichzelf geen hyprocriet, hij doet zich niet anders voor dan hij is om andere mensen terwille te zijn. Hij is op zijn goede dagen inderdaad een toffe vent, vriendelijk en gul. Fons helpt graag en zonder voorwaarden heel vaak zijn vrienden in nood. Toch speelt hij het steeds weer klaar om onze gezamelijke vriendenkring helemaal op stelten te zetten. Fons is ook niet altijd eerlijk, ik ken hem: een beetje stoken hier en daar brengt wat leven in de brouwerij vindt hij. Het leven wordt anders te saai voor hem, dan wordt hij gefrustreerd. Bij elke ruzie, zelfs als hij er niet persoonlijk bij is, komt de naam van Fons altijd weer ter sprake. Ik tracht me nu in de zoveelste vriendenruzie over Fons volledig afzijdig te houden. Aanvankelijk probeerde ik te bemiddelen en verdedigde ik hem, maar ik ben het beu om steeds weer als verzoenende partij op te treden en nadien zelf bakken verwijten van mijn andere vrienden over me heen te krijgen. Misschien is dit laf van mij. Ik ben de eerste om dit toe te geven. Het is best mogelijk, maar ik wil niet nog meer vrienden kwijt omwille van Fons. Uiteindelijk begon bijna elke ruzie door Fons, en omwille van Fons, en allemaal omdat hij zo onvoorspelbaar wispelturig is. Diep in Fons zit ergens diep verscholen een gouden hart dat zich spijtig genoeg steeds minder en minder laat zien. Indien hij zo verder blijft handelen zal hij ooit een heel eenzame, bittere oude man worden. Zelfs ik kom er niet meer graag aan huis en ik krijg bij voorbaat koude rillingen als hij aanbelt.
