Nog moeilijker wordt het als de macho-macha brulapen niet standvastig zijn.
Bij een brulaap die alle dagen brult weet je tenminste wat je te wachten staat.
Je hoeft jezelf niet elke dag af te vragen uit welke richting de wind die dag weer zal waaien.
Nee, deze wisselvallige brulapen kunnen draaien en keren als de wind.
Je hebt bij zulke mensen helemaal geen houvast meer.
De ene dag krijg je een snauw, de andere dag wat zoet gevlei.

Wanneer ze eindelijk ophouden met mokken komen ze weer heel lief paaien en pootjes geven.
Ze gooien het over een totaal andere boeg en zijn de vriendelijkheid zelve.
Ze zijn wel altijd te trots om hun ongelijk toe te geven.
Op hun zeldzame ‘minzame’ dagen, nèt wanneer je uiteindelijk bezwijkt en denkt dat ze inderdaad hun leven beteren, draait de wind weer volledig om en krijg je een nieuwe lading venijnige, sarcastische scheldwoorden over je heen.
Met zulke mensen weet je nooit van welk hout pijlen maken.
Als ik dan toch mag kiezen, dan kies is voor de consequente brulaap!
Bij iemand die alle dagen zonder uitzondering brult weet je tenminste waar je staat.
Meestal hebben de brulapen ook twee gezichten, één voor thuis en één voor de buitenwereld.
Verbaal zijn ze bijzonder sterk.
Ze praten je met hun pretentieuze, dure woordenschat binnen de kortste tijd onder tafel.
Jou wordt de tijd niet gegund om je woorden te formuleren.
Tegen hun vlijmscherpe cynisme, ironie en sarcasme kunnen weinig mensen op.

Manipulatie is ook een van hun bijzondere kenmerken.
Op de dagen dat het HEN uitkomt om wat vriendelijker te zijn,  dan moet jij daar onmiddellijk begrip voor kunnen opbrengen.
Ze hadden het toch zo niet bedoeld!
Ze krijgen je uiteindelijk zelfs zo ver dat je aan jezelf begint te twijfelen of jij nu niet fout was.
Erger nog, ze zijn ervan overtuigd dat jij fout was, dat het jouw schuld was dat ZIJ zo overstag gegaan zijn.
ZIJ worden verplicht om te leven in een wereld vol domme idioten die amper over een toereikende woordenschat beschikken.
Begrijp je dan niet hoe moeilijk dat voor HEN is?
Vreselijk enerverend is het om altijd omringd te zijn door mensen met een veel lager IQ dan zij, je zou toch van minder boos worden.
Van EQ – emotionele intelligentie -  hebben zij natuurlijk nooit gehoord.
Moesten ze EQ hebben,  dan waren het geen brulapen.

Nee, had jij maar mooi je mond gehouden en van meetaf aan gezien dat ZIJ gelijk hadden, dan was er nooit een kink in de kabel gekomen.
Jij en enkel jij bent de oorzaak van HUN wrevel, niet zij!
ZIJ zijn perfect.....en nu moet je zwijgen want vandaag willen ze lief zijn!
BEGREPEN ?!!

Er zijn mensen die altijd het hoge woord moeten voeren met de luidste stem. Ken je dat soort?  
Ik ben de macho-macha!
Van ver hoor je hun chagrijnige, snerpende oppermachtige stem: “Ik zeg altijd wat ik denk en hoor je het niet graag....dan kan je lekker de pot op !
Allemaal heel leuk tot je hen dan even jouw mening terug zegt.
O, maar dat is niet leuk, dat hebben ze niet graag hoor.
Durf je het aan om even luid terug te roepen, dan zijn ze ontzettend boos!
Ofwel proberen ze je nogmaals te overroepen, ofwel gaan ze in een hoekje zitten mokken.
Jij mag namelijk geen mening hebben, nee, dat is HUN voorrecht en enkel dat van HUN.
Zij mogen roepen en snauwen, maar jij moet mooi braaf altijd je snater toehouden.
“Mooi terug in je hoekje, zwijgen en niet bewegen tot IK het je zeg, begrepen? “
Met wat geluk mokken ze pakweg twee weken en dan is het tenminste effe stil in huis.
Aan zulke mensen heb ik een enorme, afgrijselijke, vreselijke bloedhekel. Ik vind ze walgelijk.
Bovendien eis ik het recht om ook af en toe gehoord te worden.
Waarom moeten het altijd ZIJ zijn die roepen en tieren?
HUN visie voortdurend door je strot geduwd, of je het nu leuk vindt of niet.
Over alles en nog wat hebben ze een uitgesproken mening, HUN mening welteverstaan.
Het huwelijk, religie, sex, politiek, discriminatie etc... er bestaat geen onderwerp waar ze niet zonder neerbuigend misprijzen over kunnen meepraten.
Ben jij voor, dan zijn zij tegen, gewoon om tegendraads te zijn.
Nu ik wens tegendraads zijn tegen die tegendraadse, dat kan een leuke afwisseling worden.
Gedaan met het braaf ja knikken en maar luisteren naar hun opgedrongen mening.
Vroeger waren die luidroepende macho-macha’s vreselijke jonge ettertjes en nu zijn het nog ergere vreselijke oude betweterige etters.
“IK ...blablabla .IK ....blablabla.IK....blablaba ... “
IK....da’s nu een woord dat ze heel vaak gebruiken, je moet er maar eens op letten!

Allemaal IK en voor de rest blablabla ...

Spijtig dat je van ons heenging,

Je hondjes kwijnen weg.

Vervuld van verdriet kussen we je foto,

die weerkaatst slechts je harde blik.

Affectie zoals dit verafschuw je,

daar zijn we ons van bewust,

maar nu je niet langer onder ons bent,

doen we het toch, we zijn nu gerust.

We zouden je véél meer omhelsd hebben,

Maar...

je geur beviel ons niet!

Ik zie niets, waar is het licht?

Ik zie zwart voor mijn gezicht.

O, ach zo, wat ben ik dom,

Ik heb mijn burka andersom!