|
Dag 176 na de operatie
Een week geleden dook een sluimerende pijn ineens weer op in de borststreek. Ik vermoed dat ik er een 6-tal weken geen last van heb gehad.
De borststreek voelt hierbij ambetant voos aan, en als ik er op druk doet iets in mijn borst ook pijn. Het lijkt of er ergens een ontsteking zit.
enfin, de pijn is niet constant aanwezig.
Bij de eerste stappen uit mijn bed deze morgen voel ik dan weer iets in de borststreek.
Na wat kleine ochtendrituelen voel ik dan niets meer. Raar.....
Dag 186 na de operatie
Uitslag 7 maanden na operatie, controle bypass operatie fit-test 123 %, terwijl normale mens 80 %
200 watt vermogen aan Max hartslag 162.
Advies, bij sport hartslag op Max 140, wat hoger mag maar niet te lang in het rood.
Er zijn nog wel klachten van pijn in de borststreek.
Deze komen ofwel van de botten die minder aan elkaar vastgroeien,
ofwel, men heeft voor de bypass een hoofdader uit de borst genomen die in zéér goede conditie was. Dat betekent ergens een verlies, maar zeker geen zuurstofgebrek.
na één jaar zou op de verlies-plaats andere aderen moeten overgenomen hebben.
Dag 192 na de operatie
De laatste dagen is de pijn in de borststreek wat getemperd.
Ik heb nu een home-trainer gekocht waarop ik dagelijks een half uur fiets, met een vermogen tussen 100 en 160 watt, en een max. hartslag van 130.
3 jaar later, na de operatie, en afsluit van deze blog
We zijn nu 3 jaar later, en het gaat nog steeds goed met mijn hart en met mijn aders. De conditie is nog steeds uitstekend, dank zij 5 dagen per week elke ochtend 35 minuten op de hometrainer, waarbij ik het aantal watt afwisselend verhoog en verlaag, maar geregeld opdrijf tot 190 watt en mijn hartslag laat stijgen tot in mijn geval een 145 slagen per minuut.
Je hartslag de hoogte injagen tot maximum 150 à 160, gezien onze leeftijd (formule = 220 verminderd met de leeftijd) is naar het schijnt uitstekend om NATUURLIJKE bypassen te creëren. Stel dat je aders toch ergens toe slippen, dan verwijden de (vele resterende) fijne adertjes, dank zij je sportinspanningen. Door de verwijding nemen zij de rol van de toe geslipte aders over.
Bewegen en sporten is dus zéér belangrijk, en als ik al eens niet op de hometrainer zit, dan ga ik soms 12 km wandelen. Ik heb een fantastische website ontdekt, nl. www.marching.be waar je dagelijks mooie wandelingen voorgeschoteld krijgt, gaande van 4 km tot 42 km. Ik ga ook geregeld in de natuur fietsen, soms wel tot 70 km.
Er is bij mij slechts één probleem. Geregeld voel ik nog iets in de borststreek. Wat precies is niet te verklaren of uit te leggen. Soms beschrijf ik het als een voze plaat, soms zenuwpijnen, vervelende steekjes, een ambetant gevoel. Ik kan er geen zinnige beschrijving aan geven. Cardiologen verklaren het dat het vervelende gevoel komt door de zenuwbanen die bij de operartie werden door gesneden.
Ik noem het ook wel eens mijn stress-plek. Zoals in de volksmond sommigen zeggen "ik voel het aan mijnen kouden teen". Wel zo voel ik bij stress het in mijn borststreek, maar dan wel niet de pijn die ik voelde van voor de operatie.
En dat maakt het nu zo juist heel moeilijk, dat onderscheid. Als ik iets voel in de borststreek is het steeds aftasten: "Is het nu die pijn van voor de operatie en de toe geslipte aders, OF is het de pijn of stressplek van de doorgeknipte zenuwbanen". Soms ligt dat gevoel dicht bij elkaar.
En wat nog vervelender is, een tijd geleden had ik ook wat pijn of een vervelend gevoel in de borststreek, en toen ik toch echt wat paniekerig naar de dokter ging, stelde die maagklachten vast. Een oprisping van de maag. Naar het schijnt ligt die pijn heel dicht bij de pijn die je voelt bij hartproblemen.
Kortom, niet steeds panikeren, het kan dus ook je maag zijn.
Bij deze operatie van 3 jaar geleden, heb ik ook altijd moed geput uit het feit dat mijn vader op zijn 57ste ook 3 overbruggingen heeft gehad. We zijn nu 30 jaar later en hij leeft nog steeds, (zij het met andere opduikende kwalen...)
Ik herinner mij dat hij 30jaar geleden na zijn operatie ook heel veel ging fietsen, en nu hij 5 x per week naar een zorgcentrum gaat, hoor ik dat hij dagelijks nog 4 km op de hometrainer zit, en op de zogenaamde roeiboot ook wat bewegingen uitvoert.
Ik heb besloten om deze website nu niet meer aan te vullen. Er is mijn inziens stof genoeg, en ik wil graag dit hoofdstuk wat loslaten. Ik hoop met mijn informatie veel mensen in deze situatie geholpen te hebben.
Blijf er in geloven, blijf sporten, blijf bewegen (hoe minimaal je ook kan natuurlijk, want iedereen kan gezien zijn gestel niet zo maar fietsen of wandelen), en natuurlijk let wat op je voeding en neem geregeld je pilletjes die voor ons noodzakelijk zijn. (pilletjes tegen hoge bloeddruk, cholestorol, en bloedverdunner)
Veel geluk en een mooie toekomst wens ik je.
Ludo Huybrechts
|
