Ik ben Camiel
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 14/06/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, politiek, schrijven, litteratuur, toneel, kletsen, de tijd nemen....
Het leven is veel te kort om te kniezen en te treuren en ook na 50 valt er nog heel wat te beleven en te ontdekken
Hasta la victoria siempre!
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Een dwarse en muzikale kijk op het leven
Het leven wordt pas mooi na 50 want niets moet nog en alles mag!
02-05-2008
Het verhaal van Ka
Belofte maakt schuld : Gisteren beloofd, vandaag geschreven
Ka kwam zomaar bij mij binnenwaaien. De weldenkende burger zou denken dat Ka een beetje gek is maar ik denk dat Ka het product is van een maatschappij die helemaal dolgedraaid is. Ze was op zoek naar een goedkope zomerjas. Helaas, dat kon ik haar niet aanbieden. En toen begon ze zomaar, zonder enige aanleiding, te zeggen dat ze naar de vrederechter moest. De sociale woningmaatschappij zou haar uit haar studio laten zetten. En dat ze weg wou uit dit land en dat ze worstelde met haar conservatief-katholieke opvoeding en dat ze in de war was en dat ze gelooft in gebedsgenezers en dat ze nooit een serieuze relatie gehad heeft... Ik beloofde haar de papierwinkel over haar studio na te kijken want haar post opende ze al lang niet meer. Ka woont in een sociaal woonblok ergens in een middelgrote vlaamse stad in een troosteloze omgeving waar de maatschappij al haar menselijk afval dumpt. Het stinkt er naar pis en kak. De studio van Ka is al even troosteloos. Ze verblijft er met zes katten en ik vroeg me af hoe een mens het hier in godsnaam overleeft. Afgebladderde verf aan de muren, kapot toilet,kapotte ijskast en ook een kapotte Ka. Ka wil rijk worden, liefst binnen de vijf jaar maar Ka is bang om te leven. Als iemand te dicht bij haar komt dan zet ze haar stekels op. Ze is een late roeping, zegt ze. Ze houdt van boeken, zegt ze maar alleen van vrolijke. Ze dweept met Maeterlinck. Ka is arm in alle betekenissen van het woord. Als niemand Ka uit haar isolement haalt en haar leert te leven, vrees ik het ergste voor Ka. Dag lieve Ka, ik wens je alsnog een leven en een toekomst.
De Leentjes zijn gevaarlijke wezens. Ze zijn hard, harteloos, meedogenloos, belust op geld en materieel bezit. De Leentjes zijn nooit klaar met jou. Ze blijven je achtervolgen. Als je hen hun zin geeft dan is alles rozengeur en maneschijn. Wil je ook min of meer een eigen leven dan breekt de hel los. Dan pakken ze je waar ze maar kunnen. Op die momenten staat de haat in hun ogen te lezen. Dus : Als één van de Leentjes jou opzoekt, stuur ze dan vriendelijk maar beslist wandelen Ik kan het weten want ik heb drie Leentjes gehad en pas de laatste heb ik weggestuurd. De ellende is niet te overzien geweest Nooit wil ik nog met een Leentje optrekken
Het is middernacht en de hoogste tijd om deze dag naar de geschiedenis te verwijzen. Deze Dag van de Arbeid van het jaar 2008 bracht niets bijzonders. Lekker uitgeslapen en dan wat aan mijn muziek op de computer geprutst en een leuke, lange wandeling met Rhoff gemaakt. Rhoff is een herdershond waarover ik het later nog wel heb. Ik voel me kiplekker met mijn herwonnen vrijheid. Oh ja, ik heb ook met Ka gebeld maar daar moet ik het morgen maar eens over hebben. En natuurlijk, ik zou het bijna vergeten, heb ik deze blog gemaakt op het onvolprezen Seniorennet.
En om helemaal te besluiten : Bedankt aan de bloggers die mij welkom geheten hebben
