Ik ben Camiel
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 14/06/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, politiek, schrijven, litteratuur, toneel, kletsen, de tijd nemen....
Het leven is veel te kort om te kniezen en te treuren en ook na 50 valt er nog heel wat te beleven en te ontdekken
Hasta la victoria siempre!
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Een dwarse en muzikale kijk op het leven
Het leven wordt pas mooi na 50 want niets moet nog en alles mag!
26-06-2008
De zon schijnt
Ondertussen zijn we alweer een paar dagen verder en Amsterdam zit nog altijd in mij en een volgende afspraak zit er niet meteen in. Toch heb ik Amsterdam al een plaatsje kunnen geven bij mijn allerbeste herinneringen. Het was leuk, het leek een beetje op een eindeloze reis. Dergelijke momenten heeft een mens niet zovel in één leven. Bovendien heeft de zon flink geholpen om de blues weg te jagen. Het leven gaat gewoon door en er valt nog zoveel te beleven en de vogeltjes zingen weer volop. Leve het leven!
Iedereen kent wel de maandagmorgenblues maar kennen jullie ook de zondagavondblues? Dat is het wat trieste, weemoedige gevoel als je op zondagavond afscheid moet nemen van iets en iemand. Dat gevoel had ik zondagavond. Ik had een pracht van een weekend gehad op een plaats waar ik van hou en met iemand waar ik heel erg om geef. Maar zoals iedereen weet, aan alle mooie liedjes komt een eind dus ook aan dit. Door gisteren en vandaag keihard te werken heb ik geprobeerd die blues uit mijn lijf te verjagen maar tevergeefs. Het zit er en het heeft voorlopig geen zin om me te verlaten. Waar moet dat heen?
Twee mensen, een man en een vrouw, struinen door de grote stad. Ze hebben het goed, ze lachen, ze praten, ze rusten even op een bankje, de vrouw neemt een foto, ze praten met een vrouw die toevallig langs loopt, ze laten zich vallen op een terrasje in de zon en drinken een glas witte wijn, ze stoppen voor een etalage en wijzen dingen aan, ze wandelen in het park, ze zijn gelukkig. Ze praten over vriendschap, verliefd zijn, liefde, relaties, leven, hun plannen, de stad, hun mislukkingen, hun liefdes... Ze gingen op in de drukte van de stad. Het was midzomer en dus ook midzomernacht. Een magische midzomernacht. Ze zaten in het park op het gras, kijkend en luisterend naar Midzomernachtsdroom. De nacht liep op zijn eind en ze waren moe. In bed waren zij even, heel even het centrum van het heelal. Enkel zij tweeën bestonden nog op dat ene moment. Was het een droom of was het echt? Of is liefde enkel een hersenschim?
In het liedje "Ik ben god niet" zingt Raymond Van Het Groenewoud dat god aan de overkant woont. Maar is dat wel zo? Woont hij echt aan de overkant? De vraag stellen is ze beantwoorden : Volgens mij woont er helemaal nergens een god of hoe de naam ook mag zijn. God is gewoon een uitvinding van de mens, een concept. Heel wat mensen hebben nu eenmaal nood aan een houvast in het leven en daar is niets tegen. Waar het wel grondig fout begint te lopen is wanneer al die mensen die in één of ander godsconcept geloven dat proberen aan iedereen op te dringen. En precies dat is wat al enkele keren te veel in de geschiedenis van de mens gebeurd is. En allemaal beroepen ze zich op hun godsconcept om hun vreselijke misdaden goed te praten. Meer dan ooit is dan ook de uitspraak van Marx : "Godsdienst is opium voor het volk" van tel. Laat iedereen die het wil in alle vrijheid zijn/haar godsdienst belijden maar gebruik die godsdienst niet als wapen.
Oranje was bang van niemand, enkel maar van vrijdag de 13de. Wat is dat toch met die Hollanders? Ze winnen, spelen majestueus voetbal, moeten van niemand schrik hebben maar hebben dat wel van zo'n doodgewone vrijdag zelfs al valt die dan op de 13de. Neem dan de Belgen. Dat zijn tenminste kerels, die zijn van niets of niemand bang. Waarom zouden ze ook, verliezen doen ze toch. Of neem onze premier : Zelfs op vrijdag de 13de weigert hij in te zien dat zijn regering er één is van randdebielen. Als dat geen dapper man is. Neen, die Hollanders zijn, vergeleken met ons, dappere Belgen maar slapjanussen hoor. Wij blijven tenminste groot(s) in de idiotie en de pietepeuterigheid zelfs op vrijdag de 13de.
Het is zondag en al een poosje geleden dat ik hier nog iets geschreven heb. De reden : Ik heb het gezellig druk, ken je dat? Dat is zo een soort drukte waarbij je voortdurend bezig bent maar zonder de druk van het moeten. Bovendien heb ik nu al een paar schitterende dagen doorgebracht met V. Hetweer mag dan wel triest, somber en nat geweest zijn, overal waar wij kwamen schenen er zeven zonnen boven ons hoofd en die zeven zonnen namen wij overal mee. Uren en uren na mekaar hebben wij gepraat en nooit verveelde het. In het besef van de eindigheid van alles is het leven al bijna altijd mooi voor mij maar wat nu gebeurt geeft er een extra glans aan. Voor mij mag dit alles nog een tijdje zo doorgaan maar is dat niet zo dan is het ook goed. Er komen altijd wel nieuwe dingen aanwaaien, men moet ze alleen willen zien en niet bang zijn voor het leven. Het is gewoon de wil om af en toe eens uit het eigen kleine kringetje uit te breken. Zoals wijlen Wim De Craene het al treffend zong : "Breek uit jezelf" en ik voeg er aan toe "maar blijf jezelf".
Ik ben nu al een aantal maanden iedere dag in Gent en het is een beetje mijn stad geworden. Gent is beslist de gezelligste stad van dit landje. Zo heerste er vandaag een gezellige drukte. Overal waren er kraampjes en het was bijzonder leuk om zomaar door de stad te dwalen. Veel meer valt er op dit ogenblik niet te melden. Alleen nog even zeggen dat ik een gelukkig mens ben, in alle opzichten.
