|
De schrijver is moe. Het leven heeft hem uitgeput. Het blad is vol en op een vol blad kan een schrijver niet schrijven. En Wannes Van De Velde is dood. De goeie gaan altijd eerst. Maar Wannes laat tenminste iets na. Zijn samen met Roland gemaakte "Oorlogsgeleerden" zijn voor de schrijver zo menigmaal een troost in bange tijden geweest. Maar de schrijver die moe is die laat niks na. Mislukkingen waren zijn deel en het harde oordeel van de jury luidt : "Schuldig, edelachtbare, aan een leven vol mislukkingen".
Het vonnis van de Opperrechter luidde : "De doodstraf geef ik je niet, schrijver. Die is veel te mild voor jou. Je straf zal bestaan uit het verder ronddwalen op deze wereld zonder enige mogelijkheid op succes, zonder enig toekomstperspectief, zonder liefde en verstoten door iedereen. Ik weet dat deze straf erger is dan de doodstraf maar ze is de enig mogelijke voor een leven vol mislukkingen."
Het enige dat de schrijver nog wel toegestaan is, is schrijven maar dan enkel met een pen gedoopt in de inkt van het allerzwartste sarcasme en op voorwaarde dat het vol blad weer leeg geraakt.
Met een bezwaard gemoed trekt de schrijver de stad in. Maar eerst heeft hij alles vernietigd wat hem eens lief is geweest. Hij loopt langs de kroegen waar de dieven en de hoeren zich klaarmaken voor de nacht. Hij sluit zich bij hen aan en zal voortaan enkel nog hun chroniqueur zijn. De schrijver omarmt de nacht en de nacht omarmt de schrijver. En niemand zal het ooit geweten hebben.
|
