Karine en Maurice

Terwijl René zich voorbereidde op een leuke en een minder leuke ontmoeting, maakte Karine zich klaar om te vertrekken naar haar winkeltje in het donkere steegje in de stad. Zwaar tegen haar zin, dat wel. Deze winkel was een vergiftigd geschenk van Godelieve en Guillaume, haar ouders. Nou ja, geschenk...maar dan wel een zeer duur. Ze had echter niet kunnen weerstaan aan de zware emotionele chantage die Godelieve op haar toegepast had. Haar moeder, die meer dronken dan nuchter was, had haar hele trukendoos boven gehaald en dat was niet minnetjes. Maar ze zat er nu mee opgescheept en zaak was om er zo snel mogelijk weer van af te geraken. Maar dit was wel makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker omdat Karine zelf ook niet van de slimsten is en haar man Maurice ook al niet. Die kon amper lezen en schrijven maar dacht van zichzelf dat hij het warm water had uitgevonden. Mo, zoals hij zich graag liet noemen, was een aartsconservatieve belgische moslim die bij het zien van een glimlachende vrouw al bijna moest kotsen. Ook Karine, volgzaam en zwak als ze is, had haar man dan maar in het geloof gevolgd.

Maar zoals het past in zo goed als alle religies gold ook bij Karine en Mo het motto van luister naar mijn woorden maar kijk zeker niet naar mijn daden. Zij ontkenden het in alle toonaarden maar feit is dat zij het verwerven van materieel bezit hoog in het vaandel voeren. Mo verdeed zijn tijd met prutsen aan brommers door van drie wrakken één wrak te maken en dat vervolgens te verlappen aan één of andere sul. De overblijvende onderdelen spaarde hij op om ze dan later, wanneer hij zijn handeltje in het diepe zuiden zou hebben, te verpatsen aan nog grotere sukkels dan hijzelf.

En Karine, die wist zelfs niet dat ze leefde. 23 was ze maar met de mentaliteit en het uitzicht van iemand van 95. Geen hersens, geen karakter, zeer volgzaam ; kortom Guillaume teruggekomen. Al wie in haar winkeltje binnenkwam zag een troosteloos, zielig hoopje mens zitten zonder enige uitstraling, zonder enig enthousiasme.

Natuurlijk, het kind kon er niet veel aan verhelpen. Wat zou je ook verwachten met Godelieve en Guillaume als ouders. Zij en vooral dan Godelieve hadden er alles aan gedaan om Karine te maken zoals ze was. Ze waren cum laude in hun opdracht geslaagd. En zo hadden zij het voortbestaan van een onmogelijke familie verzekerd.