Ik ben Camiel
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 14/06/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, politiek, schrijven, litteratuur, toneel, kletsen, de tijd nemen....
Het leven is veel te kort om te kniezen en te treuren en ook na 50 valt er nog heel wat te beleven en te ontdekken
Hasta la victoria siempre!
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Een dwarse en muzikale kijk op het leven
Het leven wordt pas mooi na 50 want niets moet nog en alles mag!
25-05-2008
De Klokken van Sint-Baafs
Het is zondagmorgen en een heel speciaal iemand vraagt mij de groeten te doen aan de bevolking van Gent. Ik wou wel maar hoe moest dat? Het leek mij een onmogelijke taak, tot ik ineens dacht aan dat liedje van Lieven Tavernier met als titel "De Klokken van Sint-Baafs". Ik zou de toren van Sint-Baafs beklimmen en hoogstpersoonlijk vragen aan de klokken om de groeten te doen van Margot aan de mensen van Gent. Maar hoe zou ik het aanpakken? De Moederklok zal vast niet gelukkig zijn als ik haar en haar kroost in de heilige zondagse rust stoor, en bovendien, die klokken kennen mij helemaal niet. Op één of andere manier moest ik haar gunstig stemmen en ik vond er niet beter op dan "De klokken van Sint-Baafs" op cd te zetten en haar dat te laten horen. Zo gezegd, zo gedaan want voor Margot heb ik wel wat over. Met het cd'tje en cd-speler in de zak, toog ik op pad. Ik beklom de toren en klopte aan. De Moederklok schrok op en keek verstoord naar mij, die indringer. "Vreemdeling, hopelijk heb je een goede reden om onze zondagse rust te verstoren". "Jawel, machtige moederklok", zei ik, "Ik heb een heel speciaal verzoek voor jou, maar voor ik het je voorleg wil ik je eerst dit laten horen". Ik haalde de cd-speler uit mijn zak en stak het cd'tje er in, duwde op play en de stem van Lieven Tavernier galmde door de toren. De Moederklok luisterde geboeid en alras stond haar volledige kroost om haar heen geschaard. Toen het nummer afgelopen was, was er een lange stilte maar ik zag wel dat sommige klokjes tranen in de ogen hadden. Toen vroeg ik : "Machtige Moederklok van Sint-Baafs, zou jij aan de Gentenaars de groeten van Margot willen overmaken en hen allemaal een prettige zondag wensen?" "Wat voor een veroek is dit," zei ze, "Bovendien, vreemdeling, wij kennen helemaal geen Margot maar ze wel heel veel voor jou betekenen dat jij helemaal tot bij ons komt om dit te vragen". Jawel," antwoordde ik, "Het is de allerliefste vrouw onder de gentse vrouwen". "Ga maar naar beneden, naar het plein en wacht daar", zei de Moederklok. Ik daalde de trappen af en amper had ik het plein bereikt of daar hoorde ik dat de Moederklok alle andere gentse klokken opriep om zich klaar te houden en toen galmde ze over de stad : "Gentenaars, verzamel jullie op het Sint-Baafsplein, want wij hebben een belangrije mededeling." Alle andere klokken vielen in en herhaalden telkens weer de boodschap. De Gentenaars waren zich bewust van de ernst van de oproep en stroomden massaal toe op het plein. Het was een geroezemoes van jewelste en ik bevond mij in het midden van die massa. De Moederklok maande, met één machtige slag van haar klepel, de Gentenaars aan tot stilte. Toen de stilte compleet was, galmden alle klokken tegelijk : "Gentenaars, wij moeten jullie, op speciaal verzoek, de groeten overmaken van Margot, de liefste vrouw onder alle gentse vrouwen en jullie in haar naam een prettige zondag wensen. Lang leve Margot!" Het werd heel even stil en toen galmden alle klokken weer en de Gentenaars skandeerden : "Lang leve Margot, de liefste onder de gentse vrouwen!!". En in het midden van die joelende massa stond ik, tot tranen toe bewogen. Plots fluisterde een klokje in mijn oor : "Vreemdeling, onze Moederklok vraagt je om naar boven te komen." Ik baande mij een weg door de massa en beklom weer de toren. Boven gekomen wenkte de Moederklok mij dichterbij te komen. Ze sprak : "Vreemdeling, wij zullen er over waken dat Margot voor de rest van haar dagen geluk en vrede zal kennen en wij zullen er zorg voor dragen dat jij deel uitmaakt van haar geluk want zoveel inzet verdient een beloning." Ik boog diep voor de Moederklok van Sint-Baafs en vond geen woorden om haar te danken. Ik verliet de toren en bracht de rest van de zondag door op wolkjes want ik wist dat de Klokken van Sint-Baafs hun belofte altijd nakomen.
Reacties op bericht (1)
26-05-2008
Beste Camiel
Wat een mooi en ontroerend verhaal! Bestaat Margot echt? Dan mag zij zich gelukkig prijzen dat iemand met zoveel gevoel over haar schrijft.
Nog een aangename dag verder en veel schrijfgenot,
Brigitte
