In het Oostvlaamse Herzele krijgen zo een 250 gezinnen een mooi cadeau. Hun schuld bij het OCMW wordt kwijtgescholden en zij krijgen ook nog eens 250 euro om de eindejaarsperiode wat comfortabeler door te komen. Alleen moet de maatregel op 30 december nog door de gemeenteraad gestemd worden. Dus wordt het op zijn vroegst een nieuwjaarsgeschenk ipv een eindejaarscadeau, maar dit terzijde.

Natuurlijk zullen die 250 gezinnen verguld zijn met deze maatregel en het is hen gegund maar dit lijkt me eerder een maatregel die door één van de ziektes van deze tijd genaamd populisme, ingegeven werd. Ik zie het Lijst De Decker zelfs overnemen als programmapunt.

De vraag is alleen : Zet deze maatregel veel zoden aan de dijk? Mijn antwoord is klaar en duidelijk : NEEN. Armoede is namelijk een maatschappelijk en structureel probleem en behelst veel meer dan enkel een gebrek aan geld.  Armoede is een fenomeen dat inherent is aan onze kapitalistische en burgerlijke maatschappij-structuren. In een andere, zeg maar socialistisch, georganiseerde maatschappij zijn armoede, uitsluiting, discriminatie en racisme uit den boze. Gezondheidszorg, onderwijs, openbaar vervoer, huisvesting en energie zijn er gratis of zo goed als gratis want het zijn basisbehoeften.

Dus moet er gewerkt worden op verschillende niveau's tegelijk. Het is bv de verdomde plicht van de vakbonden om er zorg voor te dragen dat ook in deze tijden van crisis van het kapitalistisch systeem de sociale zekerheid overeind blijft en zelfs versterkt wordt. Het is de verdomde plicht van de ziekenfondsen om er zorg voor te dragen dat gezondheidszorg goedkoper wordt en niet altijd maar duurder zoals nu het geval is. Het is de verdomde plicht van de overheid om er zorg voor te dragen dat er voldoende en kwalititatieve huisvesting voor handen is, dat ons onderwijs werkelijk gratis wordt en toegankelijk is voor iedereen en dat verwarming en electriciteit betaalbaar zijn.

Het is nu al in overvloed bewezen dat al deze organisaties en instellingen op al deze domeinen schromelijk falen en gewoon in de fout gaan. Het enige dat hen nu bezighoudt is de vraag hoe zij ons kapitalistisch systeem kunnen redden en niet hoe zij de schrikwekkend toenemende armoede een halt kunnen toeroepen.

Het is dus tijd dat al de leden van vakbonden, mutualiteiten en andere organisaties uit het zogenaamde middenveld hun leiders ter verantwoording roepen en eisen dat er echt werk gemaakt wordt van wat de echte noden zijn. Eens dat gebeurt zijn populistische maatregelen zoals deze in Herzele niet meer nodig.