|
Het jaar 2008 loopt op zijn laatste benen. Het was op velerlei terreinen een gedenkwaardig en turbulent jaar.
Privé was 2008 het jaar van mijn bevrijding. Ik ben ontsnapt uit het burgerlijk keurslijf dat mij dreigde te verstikken en waar ik mijn hartinfarct aan te "danken" heb. En na een zoektocht van vele, vele jaren heb ik ook inzicht gekregen in mijn eigen persoonlijkheid. Heel geleidelijk en heel traagjes verdwijnen de demonen uit mijn jeugd die zovele jaren mijn leven beheerst hebben. Ik heb op sociaal en politiek vlak de weg naar het revolutionaire socialisme teruggevonden. Op relationeel vlak heb ik gebroken met een verstikkende relatie om vervolgens een aantal waardevolle ervaringen op te doen waaronder twee duidelijke vergissingen. Tenslotte heb ik rust gevonden in een relatie met iemand die stap voor stap met mij meegaat in mijn bewustwordings- en verwerkingsproces van een leven vol ontgoochelingen. Haar liefde voor mij is onvoorwaardelijk en niet verstikkend. Op familiaal vlak heb ik met zowat iedereen definitief gebroken: Het is cliché maar in mijn geval gaat het gezegde dat men zijn familie niet zelf kiest heel duidelijk op. De uitzondering die voor mij de regel bevestigt is een neef en zijn hele lieve echtgenote die een consequent positieve houding aangenomen hebben doorheen alle gebeurtenissen. Op materieel vlak heb ik mij het grootste deel van het jaar niet verbeterd zoals dat dan heet maar ik heb er allerminst onder geleden. Voor het eerst in mijn leven heb ik in 2008 ook mijn honger naar cultuur volledig kunnen bevredigen. Ik heb genoten van theater, concerten, tentoonstellingen, festivals...Kortom : 2008 was voor mij een scharnierjaar vergelijkbaar met 1972 en 1999 en dit tot spijt van wie het benijdt.
Voor de rest was 2008 ook het jaar waarin de wereld ontwaakte uit de droom van de kapitalistische grootheidswaan. Voor zover dit nog nodig was werd weer eens bewezen dat het kapitalisme niet in staat is om armoede, uitbuiting, onderdrukking en racisme weg te werken, voor zover dit systeem dit al mocht betracht hebben. Ik ben er van overtuigd dat bij velen het idee rijpt dat er dringend een ander, menselijker systeem moet ingevoerd worden en laat ons ook strijden opdat de rechtse en extreem-rechtse, ronduit fascistische krachten niet de bovenhand krijgen.
Op muzikaal vlak is er de doorbraak van Fleet Foxes geweest. Hun muziek is gebaseerd op de muziek van grootheden als The Beatles, The Beach Boys, C,S,N & Y...en zij voegen daar een eigen originele dimensie aan toe. Muziek van nu zonder de traditie uit het oog te verliezen.
In Dranouter heb ik op zondag het vierde beste optreden uit mijn leven gezien: Boudewijn De Groot en muzikanten die musiceerden als jonge honden die nog alles te bewijzen hadden. In eigen land was er "Wind en rook" van Lieven Tavernier. Zijn vierde en ongetwijfeld beste cd: Tavernier tot zijn essentie teruggebracht.
En wat voor 2009? Laten we er ons met zijn allen van bewust zijn dat een andere maatschappijvorm mogelijk is maar laten we daarbij niet vergeten dat dit niet zonder slag of stoot zal gaan.
Voor mezelf wens ik niets anders dan op dezelfde ingeslagen weg verder te mogen gaan. Moge het leven al mijn oude en nieuwe vrienden ook in 2009 genadig zijn en net zoals dit jaar zeg ik ook volgend jaar tegen al mijn vijanden: fuck off want jullie zijn quantité négligeable.
|
