Het is zover. Het is een feit, eindelijk. De tijd heeft mij ingehaald. Ik weet wel dat de tijd het uiteindelijk van alles en iedereen wint maar op het moment dat het mezelf overkwam stond ik er toch even stil bij. En vanaf nu zal de tijd seconde per seconde voorsprong nemen en zal ik de rol moeten lossen en op het eind zal de tijd mij genadig opwachten en mij meevoeren naar een tijdloze ruimte. Ik zal geen achtervolging op de tijd inzetten maar gewoon op mijn eigen tempo verder leven. Vanaf nu laat ik het gevecht tegen de tijd over aan al die lui die denken dat zij in een tijdloze tijd leven. Zij zullen nooit de rust en de vrede kennen die ik nu ervaar en dat is goed om later, als de tijd het ogenblik gekomen acht, volledig op te gaan in het vredige niets.
Maar ondertussen laat ik de tijd rustig voor mij uithollen wetende dat hij mij op het einde van de rit zal omarmen.
|