Over de door de ACOD vorige week georganiseerde staking bij De Lijn was er her en der weer ontevredenheid zowel bij de twee andere vakbonden die de CAO ondertekend hebben (want daar ging de staking over) als bij het publiek.

Eén van de ingeroepen argumenten was de crisis. "Nu het crisis is moeten wij het onderste uit de kan niet eisen", zo klonk het bij de 2 vakbonden die de CAO aanvaard hebben. Als je het mij vraagt, vind ik dit een gekke redenering. Om te beginnen is De Lijn absoluut geen bedrijf in moeilijkheden en verder lijkt het mij niet onbelangrijk dat De Lijn, toch een bedrijf van openbaar nut, een zo goed mogelijke dienstverlening biedt. Dit kan oa door de chauffeurs (toch de spil van alles) niet in de kou te laten staan en dat is precies wat er met de nieuwe CAO gebeurt. Verder vraag ik mij af wat werknemers met deze crisis te maken hebben buiten het feit dat zij er het eerste slachtoffer van zijn. Voor een betere behandeling van het personeel heeft de Vlaamse overheid geen centen maar om cadeau's te geven aan banken vindt diezelfde overheid zeer snel zeer veel geld. Begrijpe wie kan!