Weinig mensen weten dat niet zo ver hier vandaan, over de heuvels, het grote kabouterbos ligt. Al sinds onheuglijke tijden leven en werken daar de kabouters door niets of niemand gestoord. De kwalen van de mensenmaatschappij kennen zij niet. Zij weten niet wat eigendom is en armoede kennen zij niet. Zij leven in peis en vrede samen met alle dieren uit het bos.

Dom of wereldvreemd zijn de kabouters zeker niet want werken doen zij enkel om te kunnen leven en in feesten zijn zij heel sterk. De zeldzame keren dat zij op hun hoede moeten zijn is wanneer hun bos bezoek krijgt van mensen. Niet dat die mensen de kabouters opmerken, daar zijn die wezens veel te lomp voor, maar het is zo dat zij, overal waar zij komen de boel om zeep helpen en het evenwicht dat in het grote bos bestaat grondig verstoren. Zij vernielen planten en bloemen. Zij krassen allerlei onzin in bomen. Zij verjagen de dieren en verpesten de lucht om nog te zwijgen van de herrie die zij maken. Het liep echt de spuigaten uit.

De kabouters ergerden zich mateloos aan die lompe wezens maar zij wisten niet goed wat te doen om ze weg te houden uit hun bos. Van nature zijn zij zeer gastvrij en het begrip oorlog kennen zij al helemaal niet. 

De oudste kabouters riepen dan maar een grote vergadering bijeen waarop ook alle dieren uitgenodigd waren en daar werd beslist dat de kabouter-toverkracht zou gebruikt worden om mensen duidelijk te maken dat zij welkom zijn in het kabouterbos maar dat zij kabouterland moeten respecteren.

Zo gezegd, zo gedaan. Het kabouter-tovermiddel werd bovengehaald en een groepje van een tiental kabouters toog op pad naar mensenland. Zij deden dat wel 's nachts want zij wisten dat mensen helemaal niks moeten hebben van indringers. Het groepje trok naar de zetel van de Verenigde Naties en daar gebruikten zij hun grote tovermiddel waardoor in één keer alle landen ophielden te bestaan. Met één vingerknip roeiden zij armoede en onderdrukking uit. Eigendom werd afgeschaft en de overvloed die een minderheid van de mensen heeft werd overgeplaatst naar de meerderheid die in de meest ellendige omstandigheden leefden. Natuurlijk waren er mensen die zich probeerden te verzetten want de kabouters namen hun eigendom en rijkdom af maar dankzij het tovermiddel werden die stommelingen uitgeschakeld en verlamd tot zij tot inkeer kwamen.

Wat nog restte van het tovermiddel strooiden de kabouters uit over de miljarden mensen die in armoede leefden. Die waren zo opgezet met wat zij meemaakten dat zij aan de kabouters vroegen om definitief in mensenland te blijven. Maar daar hadden onze vrienden helemaal geen zin in. Zij waren niet gekomen om de mensenwereld over te nemen maar om zelf weer rust te krijgen in hun kabouterbos. Dus trokken zij welgemutst terug naar hun bos en daar werd een reusachtig feest aangericht waar ook velen uit de mensenwereld bij waren.

En zo kwam de rust in kabouterland terug en werd ook de mensenwereld een leuke plaats om te leven zodat mensen niet langer het kabouterbos moesten vernielen.