De oorlog woedt in jezelf

   In je jachtige leven

      Nerveuze vrouw, je vervelende kinderen, je moeilijke baas

          Je beeldt de lotgevallen uit van een dwaas

Want de agressie woedt in jezelf

    In je onophoudelijk streven

       Naar status door middel van geld

           Jij domme vechtersbaas

                                                       (H. Van Loenhout)

Bovenstaande zinnen komen uit een liedje dat Armand (ken je hem nog?) lang geleden geschreven heeft en hij sloeg de nagel op de kop.

Zelf heb ik van dichtbij "mogen" meemaken wat dit in de praktijk betekent. Vroeger, in de tijd dat ik nog familie had of tegen beter weten in dacht te hebben waren er in die familie een paar die alles deden voor geld. Gelukkig ben ik daar nu allemaal vanaf. Zij bouwen gretig mee aan de maatschappij waarin je enkel iemand bent als je presteert en geld hebt.

Die maatschappij heb ik al mijn hele leven lang bestreden. Ik heb die maatschappij nooit aanvaard en vice versa. Ik ben nu tot het inzicht gekomen dat zoiets bestrijden helemaal geen zin heeft. Ik maak geen deel uit van die samenleving. Ik ben hoogstens een toeschouwer zonder rancunes. Want hoe kan je nu rancuneus zijn tegenover iets waar je geen deel van uitmaakt? Meer en meer kom ik tot het inzicht dat deze wereld beter af zou zijn zonder mensen. Mensen doen immers niks anders dan mekaar voortdurend uitmoorden. Minstens één miljard mensen verhongeren en minstens 2,5 miljard anderen staan op het randje. In dit deeltje van de wereld was dit slechts één kolommetje waard ergens binnenin een krant. Het bericht veroorzaakte nog geen rimpeltje in een land waar de dood van Michael Jackson en Yasmine een grote storm veroorzaakte.

Neen, laat mij maar in mijn hoekje zitten. Het dier mens is ten dode opgeschreven en dat is een goeie zaak voor alle andere levende wezens op deze planeet.