|
"The Horses zijn de toekomst van de rock!"
Normaal gezien heeft een mens op een doordeweekse, winterse dag niets te zoeken in Durmeland tenzij er een interview met The Horses en een bezoek aan het legendarische Heartbreak Hotel aan vasthangt en dat is het geval. Het is van 1971 geleden dat de grootste rockgroep aller tijden nog eens een interview weggaf.
Met enige schroom overschrijdt ik de drempel van het hotel waar zoveel rockgeschiedenis geschreven is. Met uitzondering van de live-platen hebben The Horses hier al hun opnames gemaakt. De eigenaar van het Heartbreak Hotel, Peter Thurston, in hoogsteigen persoon wacht mij op en begeleidt mij naar de catacomben van het hotel waar de vijf heren mij opwachten. Het doet een beetje vreemd aan om de grootste legendes uit de rockgeschiedenis hier zomaar, met een kopje koffie binnen handbereik, te zien zitten als doodgewone stervelingen. Bovendien blijken ze nog sympathiek te zijn ook, niks geen capsones. Dus wat kan een mens beter doen dan de eerste vraag stellen.
Heren, voor het eerst sinds 1971 komen jullie weer als groep naar buiten. Daar moet een reden voor zijn?
Zoef : Ja, in augustus komt er een splinternieuw album uit.
Wiggen : Bovendien zijn we zeer ontevreden met de huidige gang van zaken in de rockmuziek. Het lijkt er op of iedereen is meer bezig met de zakelijke kant van de muziek dan met de eigenlijke muziek.
The Duke : Heb je al eens goed geluisterd naar wat vandaag allemaal doorgaat voor rock? Het lijkt wel erwtensoep.
Kunnen jullie al iets zeggen over het nieuwe album?
Zoef : Alle nummers zijn klaar en opgenomen. Enkel de mixing moet nog gebeuren.
Hij duwt op een knop en de nieuwe nummers knallen uit de boxen. Ik word bijna zowel letterlijk als figuurlijk van mijn stoel geblazen.
Horseface (lacht) : Blijf rustig zitten. Wat je hier hoort bepaalt welke richting rock zal uitgaan de komende twintig jaar.
Wiggen : Ach, het is zo simpel. Wij vinden niks uit.
The Voice : Wij brengen de muziek terug tot zijn essentie. Goeie melodie, goeie beat, goeie teksten en geloof in wat we spelen.
Zoef : Ja, vooral dat laatste lijkt de dag van vandaag ver weg.
Horseface : Eigenlijk hebben we al genoeg gepraat. Over muziek moet niet teveel geluld worden. Er moet vooral naar geluisterd worden.
De heren voegen de daad bij het woord en nodigen mij uit mee te gaan naar hun repetietielokaal. Tot mijn grote verbazing nemen zij hun instrumenten en na een krachtige one, two, three, four van Horseface breekt de hel los. Ze spelen daar zomaar helemaal hun nieuw album. Ze gaan tekeer als jonge veulens. Ieder nummer heeft hitpotentie. Ze doen dingen met hun instrumenten die voorheen nooit gedaan zijn en toch klinkt de muziek meteen vertrouwd in de oren. Dit wordt beslist de sensatie van dit najaar.
The Horses unisono : Voilà, dit wilden wij zeggen en nu gaan we er één drinken.
De heren zijn terug hun beminnelijke zelf en ik, ik ben zwaar van mijn à propos want ik heb 'the past, the present and the future of rock 'n' roll' gezien, gesproken en vooral gehoord.
|
