1 maand na 20 maart.

We zijn nu bijna één maand na de Dag van het Socialisme en de euforie is enigszins weggeëbd maar het goede gevoel van een vernieuwde belangstelling voor het socialisme blijft wel hangen.

Zonder daarom in defaitisme te vervallen wil ik toch enkele bedenkingen formuleren en de nodige kanttekeningen plaatsen.

Kapitalisme in verval maar niet in doodstrijd.

Omdat het wereldoverheersende kapitalisme in een zeer diepe systeemcrisis verkeert besluiten sommigen, ietwat voorbarig, dat dit kapitalisme begonnen is aan zijn definitieve doodstrijd. Niets is minder waar. Wat we wel zien is dat het systeem zich geleidelijk aan herstelt van de zware klappen die het gekregen heeft. Zoals altijd gebeurt dit ten koste van honderden miljoenen mensen overal ter werel. Daarbij hebben de kapitalisten bijna alle middelen ingezet. Ze maken ten volle gebruik van de neo-liberale regeringen die het bijna over al voor het zeggen hebben. Bovendien hebben zij al enige jaren de reusachtige Aziatische markt ontdekt en hierin speelt het 'communistische' China een voortrekkersrol. Het nog altijd totalitaire, Chinese regime heeft de deur wagenwijd open gezet voor het wildste kapitalisme.

Ook Afrika wordt, voor zover dit nog mogelijk is, verder leeggezogen. Alleen is dat continent op sterven na dood en valt er niet zo heel veel meer te rapen. De miljoenen doden die er vallen in Oost-Congo en elders op het continent zal hen een zorg wezen.

In Zuid-Amerika is de CIA al begonnen met de voorbereiding van de liquidatie van de linkse Venezolaanse en Boliviaanse regeringen. De evolutie in andere Zuid-Amerikaanse landen wordt in Washington met argusogen gevolgd.

In Europa nemen de bedrijfswinsten een hoge vlucht maar toch gaan de kapitalisten rustig verder met hun herstructureringen. Elke dag wordt het aantal werklozen groter. Bovendien worden landen die de kapitalistische 'logica' overtreden zwaar getroffen. Uiteraard niet de rijken maar de grote massa wordt daarbij zwaar gestraft. Kijk maar naar wat er in Griekenland gebeurt en binnenkort misschien ook in Portugal. Ook bij ons gaan de herstructureringen rustig hun gang en economen verwachten nog zeker tot 2012 een toename van die werkloosheid.

Nog steeds geen anti-kapitalistisch alternatief.

Hoe is dit alles mogelijk? Het antwoord is eenvoudig: Het kapitalisme stuit nergens op serieus georganiseerd verzet. Nog altijd is links niet bekomen van de kater na de val van de Muur. Ondertussen hebben de kapitalisten wel alle middelen in handen om hun systeem overeind te houden. IMF, Wereldbank, de NAVO, de EU, de OESO, de VN...het militair-industrieel complex, de gecommercialiseerde massa-media, regeringen overal ter wereld...et j'en passe. Dit zijn allemaal instrumenten die zij naar goeddunken kunnen inzetten.

Bovendien kan het kapitalisme ook rekenen op de volledige steun van de sociaal-democratie die zijn socialistisch verleden al jaren geleden afgeworpen en verloochend heeft. Ook de groene partijen overal in Europa stappen gretig mee op met de kapitalisten belust als ze zijn op regeringsdeelname.

Daartegenover staat een wereldwijd verdeeld links dat over steeds minder middelen beschikt. Als er al verzet komt dan is het zeer fragmentair en meestal ook ondoordacht. Als er al een democratisch, socialistisch, anti-kapitalistisch alternatief is dan wordt dit niet gehoord.

Kijken we weer eens naar ons eigen land. De Dag van het Socialisme was hoopgevend en wees er op dat het mogelijk moet zijn om een brede linkse beweging te bouwen. Maar dan moet er wel aansluiting gevonden worden met werklozen, armen, allochtonen, vrouwen, jongeren en de christelijke arbeidersbeweging. Bovendien hebben wij de mond vol over solidariteit maar wij doen net of Brussel en Wallonië bestaan niet. Het minste dat we hadden kunnen verwachten was dat er op de dag zelf delegaties uit Brussel en Wallonië aanwezig waren.

Dan is er ook nog de kwestie van de politieke vertegenwoordiging. Ik vrees een beetje dat de PVDA+ die rol zal claimen. Op zich zou dit natuurlijk wel kunnen maar dan op voorwaarde dat die partij zich volledig zuivert van zijn stalinistisch verleden en het democratisch centralisme niet langer beschouwt als alleenzaligmakend.

De rangen sluiten.

Toch oogt de toekomst niet zo somber. Op voorwaarde dat de rangen gesloten worden en dat wij naar buiten komen met duidelijke anti-kapitalistische eisen die door een brede linkse beweging geschraagd worden, is het mogelijk om het allesvernietigende kapitalisme te lijf te gaan.