De wereld in 2060.

Het is maandag 14 juni 2060 en een aangenaam briesje komt van over zee het binneland in en strijkt zachtjes langsheen de grijze haren van de oude man in de schommelstoel. Die oude man is Enrico Guardiola, beter bekend als Rico.

Rico nam niet deel aan de feestelijkheden die overal ter wereld dit weekend doorgingen. Er viel inderdaad wel wat te vieren: Vandaag, dag op dag vijftig jaar geleden, werd het kapitalistisch systeem omvergegooid en vervangen door een socialistische, vrije, democratische wereld. De dag van de revolutie zelf was zo goed als zonder bloedvergieten verlopen. Er waren enkel hier en daar wat onbetekenende schermutselingen geweest met wereldwijd slechts een honderdtal doden. De revolutie was grotendeels via electronische weg verlopen. Maar de tien jaren voorafgaand aan 14 juni 2010 waren keihard geweest, vooral dan voor de enkele honderden mannen en vrouwen die in het grootste geheim aan hun plan voor een wereldrevolutie moesten bouwen.

Samen met zijn levensgezellin Monica was Rico één van de drijvende krachten geweest achter de revolutie. Het idee om het kapitalisme omver te werpen via het internet kwam van hem. Hij was ook de verantwoordelijke geweest voor de propaganda wereldwijd en samen met negen geestesgenoten had hij een emocratisch, socialistisch programma opgesteld. Dat programma was ontstaan in het prille begin van het jaar 2000 en zou in de loop van de komende tien jaren heel wat wijzigingen ondergaan maar de kerngedachte van vrijheid, democratie en socialisme bleef behouden.

En nu werd dus vijftig jaar wereldrevolutie gevierd en eigenlijk zou Rico zowat overal ter wereld tegelijkertijd moeten zijn want het volk wou hem horen en zien als één van de nog levende helden van 2010. Het is waar, zoveel bleven er niet meer over. De meesten waren er niet meer maar Rico was met zijn twintig jaar in 2010 één van de jongste van de groep. Zelfs zijn geliefde Monica maakte deze dag niet meer mee. Zij was 6 jaar terug aan een hersentrombose overleden.

Maar Rico vond het goed zoals het was. Hij was nu 80 en was aan rust toe. Zijn taak zat er op, jaren geleden had hij zich al terug getrokken uit de actieve politiek. Occasioneel werd hem wel nog eens om advies gevraagd maar dat was het wel zo een beetje. Dit betekent natuurlijk niet dat hij de evolutie niet op de voet volgde. Bij alles wat gebeurde voelde hij zich nog in hoge mate betrokken.

En wat hij zag en hoorde beviel hem in hoge mate dus was het nu tijd om terug te kijken en dat was wat hij vandaag deed, ver van het feestgedruis.

(wordt vervolgd)