Voor de hel hier morgen losbarst, nog snel iets schrijven want de komende tien dagen zal van schrijven niet zo veel in huis komen.
Mijn leven heeft dus inderdaad een volledig nieuwe wending genomen en ik hoop wel dat dit de laatste keer mag zijn maar ik durf er niet op te rekenen. Voor de zoveelste keer waag ik de sprong in het duister en reken ik op mijn goed gesternte opdat het goed zou aflopen. Eigenlijk maak ik mij over die afloop ook geen zorgen. Het is nu dat er allerlei boeiende dingen gebeuren en dat wil ik nog even zo houden. De enige zekerheid die ik heb is dat ik mij weer in het milieu bevind waarin ik me thuis voel. Ik heb mij veel te lang laten opsluiten in de kleinburgerlijkheid. Alleen moet ik niemand een steen werpen want ik ben er zelf verantwoordelijk voor dat ik daar zoveel tijd verloren heb.
Voor de tijd die me hier nog rest kies ik volop voor mijn eigen leven. Ik besef dat ik op niet veel bijval van de goegemeente zal moeten rekenen maar dat zal mij een zorg wezen. Niettegenstaande het feit dat ik niets bezit, voel ik me zo vrij als een vogel in de lucht. Voortaan is de wereld mijn thuis en dat is een heel fijn gevoel.
|