Terug naar Galactica Interstellar.

Mijn missie op planeet Aarde zit er bijna op en geloof me, ik zal blij zijn als ik over een paar dagen weer naar mijn eigen Galactica Interstellar kan. De Aarde en de Aardbewoners genaamd Mensen hebben mij niets anders gegeven dan ergernis. En ja, er is ook nog een andere reden waarom ik hier zo snel mogelijk weg wil. Deze planeet heeft niet lang meer te gaan. Het is niet te geloven hoe hard de bewoners hier hun best doen om zichzelf en hun planeet te vernietigen.

Ja, kijk, het zit zo. Nadat de wetenschappers van onze planeet ontdekt hadden dat er op de planeet Aarde, die ongeveer 3 miljard lichtjaren van Galactica Interstellar verwijderd ligt, leven is dat in zekere mate met het onze te vergelijken is, besloot de Algemene Raad van onze planeet een verkenner naar planeet Aarde te sturen om uit te vissen of het mogelijk zou zijn een soort samenwerkingsovereenkomst te sluiten met die wezens. In mensentermen moest mijn missie 60 jaren in beslag nemen. Voor mij betekent dat in mensentaal slechts 6 maanden want wij hebben een heel ander besef van tijd dan jullie hier. Maar nu heeft onze Algemene Planetaire Raad beslist mij vervroegd terug te roepen omdat mijn tussentijdse rapporten weinig of geen elementen bevatten die een eventuele samenwerking mogelijk zouden maken. Zoals gezegd, ik ben er niet rouwig om.

De tijd die ik hier doorbracht was de ellendigste uit mijn al lange bestaan en ik zal de Raad dan ook adviseren om nooit meer een dergelijke missie uit te zenden. Zo stelde ik bijvoorbeeld vast dat Mensenwezens niet in staat zijn samen te leven zonder mekaar op tijd en stond de kop in te slaan. Ze hebben hier iets dat ze wapens noemen en dat bij ons totaal onbekend is. Die tuigen gebruiken ze dan om mekaar te vernietigen alsof het een spelletje is. Net zoals wij hebben mensenwezens licht, zuurstof en water nodig om te kunnen overleven. Ze weten dat maar toch slagen ze er in om de materialen en de omgeving waaruit die stoffen voortkomen te vernietigen.

Ze planten zich hier ook voort zonder stil te staan bij de gevolgen van die ongebreidelde voortplanting. Ik heb ontdekt dat de reden hiervoor is dat een kleine minderheid van de Mensenwezens altijd maar weer ondergeschikte Mensen nodig heeft om voor hen te werken. Voor iemand als ik is dat onbegrijpelijk want op onze planeet kennen wij dat niet. Bij ons wordt ook gewerkt maar als er genoeg is voor iedereen dan wordt er gestopt met werken en houden wij ons bezig met dingen die echt belangrijk zijn. Hier, op planeet Aarde, doet zich het omgekeerde voor. De overgrote meerderheid van de Mensenwezens werken altijd maar meer, langer en harder en het rare is dat de meesten steeds armer worden en geen tijd hebben voor wat dan ook, ook niet voor de nakomelingen die ze zelf gemaakt hebben. Dus laten zij het besturen van de planeet over aan een kleine groep al dan niet verkozen Mensen. En die beloven dan eerst van alles en nog wat en eens zij verkozen zijn doen zij enkel nog wat die minderheid van rijken wil wat ze doen. Het rare is dat die grote meerderheid van arme Mensenwezens dat allemaal slikt en zich 's avonds na het werk in een soort stoel ploft en naar een schermpje zit te staren waar allerlei andere Mensenwezens de meest debiele dingen opvoeren en daar wordt dan hard om gelachen. Op onze planeet Galactica Interstellar is politiek heel erg belangrijk op alle vlakken maar hier is politiek een vies begrip blijkbaar.

Op deze planeet verplaatsen de Mensenwezens zich met iets dat men hier een auto noemt, een metalen karkas dat ze op vier wielen zetten. Meestal zitten ze daar dan alleen in en er zijn er zoveel dat ze meestal met z'n allen stilstaan wat dan weer zorgt voor veel ergernis en stress. Bovendien verbruiken die dingen heel veel energie en stoten zij veel vuiligheid in de lucht.

Enfin, ik heb al een heleboel beelden naar Galactica Interstellar gestuurd en onze inwoners vielen telkens van de ene verbazing in de andere. Het woord 'oorlog' bijvoorbeeld is bij ons totaal onbekend net zoals het woord 'god' of 'godsdienst'. Een 'god' is iets dat niet bestaat maar waarvan Mensenwezens denken dat het bestaat en ze vereren die dan in een 'godsdienst'. Ze hebben dan allerlei rituelen zoals 'doopsel', 'eerste communie', 'vormsel'...allemaal dingen die wij niet kennen. Volgens mij komt dat omdat Mensenwezens een houvast nodig hebben en dat krijgen ze aangeboden met die 'godsdienst' zodat ze zelf niet meer moeten nadenken.

Op de planeet Aarde zijn er ook al grote gebieden waar geen water meer is. Op andere plaatsen sterven Mensenwezens omdat er geen voedsel is en op nog andere plaatsen is het water zo vuil dat het niet kan gebruikt worden.

Jullie begrijpen dus dat ik uitkijk naar de dag dat ik terug mag komen naar mijn geliefde planeet en naar alle mooie dingen die ik zo mis. Het is hier genoeg geweest. Deze planeet is reddeloos verloren en verdient het niet om door ons geholpen te worden. Laat de Mensenwezens rustig verder doen met zichzelf om zeep te helpen: Het Universum zal er niet om treuren.