Goed zijn in het goed zijn in niets.

Er wordt wel eens gezegd dat iedere mens wel ergens een talent en als blijkt dat er dan toch mensen rondlopen die helemaal geen blijk geven van enig talent dan wordt er gezegd dat het talent verborgen is gebleven of niet ontwikkeld werd of toch wel latent aanwezig is en wat weet ik welke nonsens nog meer. De waarheid is gewoon dat er heel veel mensen zijn die totaal geen talent hebben voor wat dan ook.

Misschien moet ik het bovenstaande toch een beetje nuanceren. Als we het goed zijn in 'het goed zijn in niets' meerekenen als talent dan hebben de meesten natuurlijk wel één talent. Neem nu mezelf. Ik ben geweldig goed in het goed zijn in niets. Ik schrijf dan wel af en toe iets maar ik kan helemaal niet schrijven. Telkens weer ben ik zeer verbaasd als blijkt dat iemand dit toch leest. Ik ben veel bezig met muziek maar heb totaal geen verstand van muziek en toch zijn er mensen die vinden dat ik een goede smaak heb. Verbazingwekkend! Ik volg wat er zoal in de maatschappij gebeurt, geef daarover mijn mening en zeg van mezelf dat ik socialist ben. Daar maak ik nogal wat woorden aan vuil en dat wordt gelukkig niet gelezen omdat de geleerde heren en dames duidelijk inzien dat ik hoor bij de categorie talenten die geen talent hebben.

Verder presteer ik niets en dat is in onze wereld natuurlijk nefast. Misschien moet ik mij wel outen als homo zoals de zeer getalenteerde Bart Kaëll deed. Zou ik dan televisie, radio en kranten halen? Neen, natuurlijk niet want ik zing niet over de 'Marie Louise' zoals Bart dat op een zeer getalenteerde manier kan. Neen, neen, laat mij maar de kampioen blijven van het goed zijn in het goed zijn in niets. Zo is het goed.