2. De grenslijn van de kleur.

In dit hoofdstuk legt Zinn uit hoe de slavernij er in Amerika gekomen is en geeft hij ook mee wat racisme toen en nu precies is.

De blanke kolonisatoren hadden arbeidskrachten nodig die op hun plantages konden werken en die ze konden gebruiken als huispersoneel. Ze hadden het geprobeerd met de indianen maar die waren niet te temmen dus hebbben ze die maar uitgeroeid. Afrikaanse zwarten waren voor hun doeleinden beter geschikt. De slavenhandel was al in 1444, vijftig jaar voor Columbus, op gang gekomen. Het waren de Portugezen die zwarten uit Mauritanië hadden overgebracht naar Lissabon en ze daar verkochten als stukgoederen. Zo geschiedde ook in Amerika. Ze werden weggerukt uit hun eigen leefomgeving hetgeen het voor de blanken makkelijk maakte om hen te onderwerpen. In Afrika kende men het begrip 'slavernij' wel maar, zonder dat soort slavernij goed te praten, er waren wel verschillen met de Amerikaanse slavernij.

"Bij de Afrikaanse slavernij ontbraken twee elementen die de Amerikaanse slavernij tot de gruwelijkste van de hele geschiedenis maken: de obsessie voor onbegrensde winsten, die begon met de kapitalistische landbouw, en de raciale haat die van de slaaf een minderwaardig mens maakte."

In 1800 waren er al 10 tot 15 miljoen zwarten als slaaf in Amerika aangekomen. In Afrika werd wel een veelvoud van dit aantal gevangen genomen. De meeste zwarten overleefden de oversteek immers niet.

Zinn stelt ook de vraag of slavernij en racisme natuurlijke gegevens zijn. De vraag stellen is ze beantwoorden en dat doet hij ook. De conclusie is dat zwart en blank zich als gelijken gedragen wanneer ze zich in vergelijkbare omstandigheden bevinden.Slavernij en racisme zijn dus historische en geen natuurlijke gegevens. Racisme is de combinatie van lage staus en geringschatting, aldus Zinn.

Ook de Roomse Kerk vond geen graten in de slavenhandel, integendeel ze deed duchtig mee aan deze zeer winstgevende handel.

Honderden jaren zouden zwarten moeten wachten op wettelijk gelijke rechten als de blanken maar in de praktijk viert het racisme nog altijd hoogtij in de VS en daar verandert een zwarte president als Obama niets aan.

De conclusie van dit hoofdstuk kan ik het beste aan Zinn zelf overlaten:

"Mijn punt is dat de draden van dit web (der slavernij) historisch zijn en niet 'natuurlijk'. Dat wil niet zeggen dat ze zich gemakkelijk laten ontwarren of ontbinden. Het betekent alleen dat er, onder andere historische omstandigheden, ruimte is voor alternatieven. Eén van die omstandigheden zou het uitroeien van klassenuitbuiting kunnen zijn. Die klassenuitbuiting zorgde ervoor dat arme blanken reikhalzend uitkeken naar kleine stausverhogingen. Daardoor werd de eenheid tussen zwarten en blanken-onmisbaar voor een gezamenlijke rebellie en wederopbouw-onmogelijk gemaakt."