Het circus draait verder.

Overal ter wereld draait het politieke circus ongestoord verder. Meer dan ooit staan de heren en dames politici ten dienste van een pervers systeem dat bekend staat onder de naam kapitalisme. De Belgische en dan vooral de Vlaamse politici staan immer klaar om hand- en spandiensten te bewijzen aan dit systeem daarin gevolgd door een meerderheid van de bevolking getuige hiervan de verkiezingsuitslagen van pakweg de laatste vijftig jaren.

Hier en daar zijn er wat enkelingen die nog steeds de revolutie prediken maar dat lijkt meer op een prettig tijdverdrijf dat we niet al te ernstig moeten nemen gezien het feit dat zij onderling nog steeds dezelfde discussies voeren als een eeuw geleden. Ondertussen vechten de kapitalisten onderling heel wat robbertjes uit en eet de ene de andere op maar als het erop aankomt hun immense rijkdom veilig te stellen dan treden zij in gesloten slagorde op. Het doet goed te merken dat er toch nog enige solidariteit bestaat weze het dan om de massa's geknecht te houden.

Dat de wereld ondertussen in ijltempo verder naar de filistijnen geholpen wordt is niemands zorg meer. Dat Pakistan, Thaïland en Viëtnam onder water staan, dat er in Haïti een cholera-epidemie heerst, dat er vulkanen uitbarsten in Indonesië en dat twee op de drie Congolezen honger lijden zijn faits divers geworden.

Meer dan ooit slagen onze leiders erin onze aandacht af te leiden van al deze echte problemen door van BHV en het al dan niet unitaire België een lokaal wereldprobleem te maken en daar stappen onze vrienden de linkse revolutionairen, onder aanvoering van een stalinistische politieke partij, gretig in mee. Het dringt maar niet tot deze verlichte geesten door dat er hier, in deze contreien, heel veel zal moeten ingeleverd worden als wij willen dat het er elders in de wereld beter aan toe zou gaan. Zij stappen nog altijd mee in het verhaal van economische groei om jobs te creëren en zo de welvaart te vergroten. Maar welvaart voor wie? Voor al diegenen die al welvarend zijn. Zij doen nog altijd een beroep op de vakbonden die zij nog altijd beschouwen als zijnde de organisaties die voor de verandering zullen moeten zorgen. Zij dwalen en ik kan al die zelfverklaarde linkse revolutionairen niet langer ernstig nemen omdat zij weigeren onder ogen te zien dat de oude recepten niet meer werken. Erger nog: De nieuwe methodes liggen op tafel voor hun neus maar zij zien het niet.

Beste linkse revolutionairen: De door jullie ingeslagen weg loopt dood op een geweldige muur van wapens en dus heb ik het wel gehad met jullie. Hou jullie circus maar draaiende.