Ik ben Camiel
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 14/06/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, politiek, schrijven, litteratuur, toneel, kletsen, de tijd nemen....
Het leven is veel te kort om te kniezen en te treuren en ook na 50 valt er nog heel wat te beleven en te ontdekken
Hasta la victoria siempre!
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Een dwarse en muzikale kijk op het leven
Het leven wordt pas mooi na 50 want niets moet nog en alles mag!
06-03-2011
Mijn Muziek-Canon 2
1956 - Johnny Burnette and the Rock 'n' Roll Trio
De doorsnee muziekliefhebber zal zich Johnny Burnette (1934-1964) waarschijnlijk wel herinneren als de zanger van 'You're sixteen' uit 1960 maar voor zijn solo periode zat hij samen met zijn broer Dorsey en met gitarist Paul Burlison van 1952 tot 1957 in 'The Rock 'n' Roll Trio'
Commercieel heeft deze groep nooit heel erg veel betekend maar de invloed van de groep op de rockabilly scene tot op vandaag en in het algemeen op de rockscene van de sixties en seventies was betekenisvol.
De groep kwam oorspronkelijk uit Memphis maar bij gebrek aan succes daar in het zuiden, trokken ze naar New York in de hoop daar meer erkenning te krijgen. Commercieel lukte het daar ook niet al te best maar in 1956 maakte de groep met hun titelloze album de beste rockabilly die ooit het daglicht zag. vooral de 'gruizige' gitaarsound van Paul Burlison sprak tot de verbeelding. Dat geluid werd heel erg per ongeluk geboren. Tijdens een rit naar de studio geraakte Burlison's gitaar defect en het vervormde geluid was er. Het bleek zodanig populair dat Burlison besloot het zo te houden.
Ik heb dit album opgenomen in mijn Muziek-Canon omdat er met 'Train Kept A-Rollin' en 'Honey Hush' 2 absolute en onverwoestbare klassiekers op staan. Net daaronder maar nog altijd topklasse zijn er ook nog 'Rock Billy Boogie', 'Lonesome Tears in my Eyes', 'All by Myself' (geschreven door Bartolomew/Domino) en 'Lonesome Train (on a Lonely Track)'. En dan was er ook nog 'Tear it Up', de definitieve rockabilly single die echter niet op de originele LP stond en er pas op terecht kwam bij de heruitgave op CD.