The Monotrol Kid: What About The Finches



Met de single 'Almost' en de daaropvolgende EP 'Today was a good day' maakte The Monotrol Kid (ofte Erik Van den Broeck) in 2009 zijn blijde intrede in Muziekland. Waar hij op die EP nog bijgestaan werd door zijn toenmalige vriendin Anne, dan doet hij het nu, goed anderhalf jaar later, op zijn net verschenen full-cd 'What about the Finches' helemaal solo. Zoals hij het zelf stelt: "Eén repetitiehok, 3 microfoons, 1 gitaar en 1 stem, daarmee zou het moeten kunnen lukken."

En of het gelukt is? Het antwoord is een volmondig: "Ja". Op 'What about the finches' staan 10 sterke tot ijzersterke songs die, naarmate je ze meer beluisterd, steeds sterker worden en dat zonder technische studio-liflafjes wat tegenwoordig schering en inslag is. Wat mij betreft kan dit album rustig naast het betere werk van pakweg Elliott Smith staan. Neen, de vrolijkste van de klas zal de Kid wel nooit worden maar bij iedere beluistering (en ik ben, terwijl ik dit schrijf, al aan mijn vijfde toe) lijkt het wel of hij de songs ter plekke verzint. Zou al deze tristesse misschien iets te maken kunnen hebben met de breuk met zijn muzikale en levenspartner Anne? Hoe dan ook is het zijn verdienste dat hij die tristesse weet om te zetten in songs die het eeuwige verhaal vertellen van aantrekken en afstoten en afscheid nemen.

Als ik toch twee nummers moet kiezen die er ietwat bovenuit steken, dan zijn dat wat mij betreft het openingsnummer 'Greenville' dat je als luisteraar meteen in de goeie mood brengt en 'The horse ride'. Slechts één klein minpuntje, op een voor de rest zeer evenwichtig en hoogstaand album, en dat is 'The devil song' waarin hij al het venijn er iets te dik oplegt.

Nu maar hopen dat deze songs door bijvoorbeeld Radio 1 opgepikt worden of is dit ijdele hoop?

Tracklist:

1. Greenville

2. Stone skyway

3. Ballad for the mountain

4. Try

5.Lament

6. The horse ride

7. Revolution

8. So alike

9. The devil song

10. Places we never went