De toestand in de Hoorn van Afrika en de monsterlijke slachtpartij in Noorwegen zetten mij er toe aan om, na een lange schrijfstilte, toch nog eens de toestand van de wereld zoals die zich aan ons presenteert te overschouwen. Ik zal hier geen vrolijk beeld schetsen maar ik weiger ook te vervallen in pessimisme. Om Tony Judt te citeren: "Zolang we durven na te denken, is er hoop."

Het (Avond)land is moe en doodziek.

Wat in Noorwegen gebeurd is, kunnen we niet zomaar afdoen als een individuele actie van een doorgedraaide extreem-rechtse gek. Het is een extreme uiting van hoe het continent er aan toe is. Waar men ook komt in Europa, overal heerst ontevredenheid, haat, verzuring en onverschilligheid. Individualisme en eigen volk eerst vieren overal hoogtij. De steeds groter wordende groep zwakkeren in de samenleving wordt steeds meer aan zijn lot overgelaten. Door brede lagen van de bevolking wordt van de politici geen heil meer verwacht ongeacht of die politici nu van rechtse, centrum of linkse signatuur zijn. Door populisten van allerlei slag en door extreem-rechtse groepen en partijen  en ja, ook door wat dan genoemd wordt 'respectabel' rechts wordt daar handig op ingespeeld. Voorbeelden? Bij ons de N-VA dat dan wel het Vlaams Belang naar de zijlijn verwezen heeft maar terzelfdertijd heeft die partij heel wat van de Vlaams Belang programmapunten overgenomen en ze in een 'democratisch' sausje gegoten. En de Vlaming, wel die vindt dat ok. In Nederland is er de PVV van Wilders, in Denemarken is er nog altijd, dankzij de steun van extreem-rechts, een minderheidsregering aan de macht. In Finland haalde extreem-rechts een puik resultaat bij de verkiezingen, in Groot-Britannië heeft rechts het voor het zeggen, in Duitsland voert Merkel de meest asociale politiek in decennia, in Frankrijk heeft de extreem-rechtse Marine Le Pen (dochter van, ja) een reeële kans om de volgende Franse president te worden, in Spanje en Portugal zit rechts in de lift, in Griekenland gaat de bevolking gebukt onder de zwaarste besparingen in tijden en dit enkel om de rijken nog rijker te maken, in alle landen van het voormalige Oostblok viert het nationalisme hoogtij en heerst verzuring en politieke en sociale onverschilligheid, Ierland kent de grootste emigratiegolf in tijden en, vergeef het mij want het is wel een ander continent, in de USA houdt de uiterst conservatieve en onverdraagzame Tea Party beweging een heel land en bij uitbreiding de wereldeconomie, in zijn greep. En dit is dan nog slechts een greep uit wat er allemaal overal aan de hand is.

Dan is er ook nog de EU (lees: Duitsland en Frankrijk) die op een totaal ondemocratische manier miljoenen mensen naar de rand van de afgrond drijft en dit ter meerdere eer en glorie en vooral rijkdom van speculanten van allerlei slag, banken en grote multinationals.

Dan heb ik het nog niet gehad over links (lees: de sociaal-democratie) in Europa. In het beste geval staan zij erbij en kijken ernaar zonder één poot te (kunnen) uit te steken. In het slechtste geval voeren zij de dictaten uit die door EU en IMF worden opgelegd met als voorwendsel dat zij niet anders kunnen. Dit is zo in Griekenland en Spanje en binnenkort ook in België als het van de 'socialist' Di Rupo afhangt. De sociaal-democratie heeft zich in die mate afgekeerd van wat eens haar natuurlijke basis was dat die basis zich nu keert naar de haat- en verdeeldheidzaaiers.

Al het bovenstaande is de ideale voedingsbodem voor figuren als die in Noorwegen en erger nog voor figuren zoals we die in het verleden al meer dan voldoende gekend hebben. Ik vrees alleen dat, zoals het er nu naar uitziet, het orkest blijft spelen en het volk blijft dansen terwijl het schip al goed en wel aan het zinken is.

Afrika.

Hongersnood in de Hoorn van Afrika. Het is al zo goed als geen nieuws meer en het beroert brede lagen van de bevolking nauwelijks of niet. Ook wat men dan noemt 'de Internationale Gemeenschap' blijft schromelijk in gebreke. De noodhulp komt er pas als het al vijf na twaalf is en van structurele hulp is ook nauwelijks sprake. Nochtans gaat het hier niet om een plots toeslaande hongersnood. Neen, allerlei experten hebben al lang geleden aangekondigd dat deze hongersnood er zat aan te komen. Ze weten nu ook al perfect te zeggen wanneer de volgende golf van grote hongersnood zich zal voordoen. Niettegenstaande een perfecte kennis van de toestand blijft het Westen samen met China dit continent verder leegplunderen zonder zich ook maar één ogenblik te bekommeren om de ellende die zij aanrichten.

Lichtpunt Zuid-Amerika.

Toch is niet alles kommer en kwel in de wereld. Na jaren van rechtse dictaturen en onderdrukking waait er doorheen Zuid-Amerika een nieuwe wind. Overal op dat continent wordt er volop geëxperimenteerd met nieuwe samenlevingsvormen en proberen regeringen van linkse signatuur de bakens te verzetten. Toegegeven, het is allemaal nog erg embryonaal maar er gebeurt tenminste wat en de bevolking is er nog niet murw geslagen. De vraag is alleen hoelang Big Brother uit het noorden dit zal tolereren?

Conclusie.

De toestand wordt van jaar tot jaar penibeler en voor wat Europa betreft heb ik er geen goed oog in maar op wereldvlak is er nog hoop. Zolang er mensen zijn die oprecht bekommerd zijn om deze aarde en om alles wat er groeit en leeft is er hoop maar we hebben steeds minder tijd. Zoals het er nu naar uitziet vallen grote delen van deze planeet in handen van de hebzuchtigen en de egoïsten.