1965 - The Who: My Generation.



Vroeg in het jaar 1965 had The Who met de hitjes 'I Can't Explain' (met backing vocals van The Ivy League en met de toen onvermijdelijke Jimmy Page op slaggitaar) de neus al aan het venster gestoken maar met hun debuut-album nestelde de groep zich definitief tussen de groten van die tijd.

Zelf zou de groep zich enigszins distantiëren van de plaat maar nu, zoveel jaren later, wordt dit debuut nog altijd beschouwd als één van de beste rockplaten ooit en dat is, volgens mij, zeer terecht.

Van de 12 nummers op het album werden er maar liefst 8 geschreven door Pete Townshend. Er waren 2 covers van James Brown, 'Please, Please, Please'  en 'I Don't Mind', 'I'm A Man' van Bo Diddley en 'The Ox' was een gezamenlijke inspanning van Townshend/Moon/Entwhistle en Nicky Hopkins, die op de plaat instaat voor het toetsenwerk.

Veel heavy metal bands en punk rock groepen zijn schatplichtig aan het titelnummer dat de nr. 2 zou bereiken op de hitparade en het lijflied zou worden van een hele generatie jongeren dakzij het onsterfelijke '...I hope I'll die before I get old...'. En wat later power pop zou genoemd worden is dan weer schatplichtig aan een nummer als 'The kids are alright'. Als we daar nog 'A Legal Matter' en  'La-La-La-Lies' aan toe voegen, hebben we genoeg om rustig van een klassiek rockalbum te kunnen spreken.

Rating: 70%