VERLANGEN EN ANGST !!!





Verlangen en angst zijn emoties. We kunnen ze vaak letterlijk voelen in ons lichaam. We voelen een 'rilling van afkeer' of een 'rilling van genot' door ons heen gaan, afhankelijk van het object (mens, situatie of voorwerp) waar we mee worden geconfronteerd. Ons denken plakt er het etiket 'dit wil ik niet' (lelijke kleur) of 'dit wil ik wel' (mooie kleur) op. De wens achter deze etiketten is altijd dat we gelukkig willen zijn.





En we denken dat we dat bereiken door te verwerven wat we willen en te verwerpen wat we niet willen.
Er is maar één uitweg uit dit 'rad van lijden': zowel onze mooie als onze angstige verwachtingen loslaten. En dat wil zeggen onze wensen en angsten loslaten. Deze oplossing voor het probleem wordt niet direct met open armen door ons ontvangen. Onze angsten loslaten, o.k., dat willen we allemaal wel. Maar onze verlangens?! 'Waar hoop is, is leven' is een gezegde dat we allemaal kennen. En toch is dit precies wat we moeten doen om niet langer te lijden.
Laten we even terug gaan naar onze wens om gelukkig te zijn, want die ligt immers aan de basis van onze gevoelens van afkeer en hebzucht. Ieder mens wil gelukkig zijn, dit is iets wat we allemaal gemeen hebben. Alleen de gewenste objecten (waarvan we denken dat ze ons geluk zullen brengen) en de ongewenste objecten (waarvan we denken dat ze ons geluk belemmeren) verschillen.





Voor de een zal een gewenst object (bijvoorbeeld) een huis, een auto, een goede baan, geld of een vakantie zijn, voor de ander een relatie, een kind of goede vrienden. Wanneer we gelukkig zijn, dan voelen we ons in harmonie met ons leven en de mensen, omstandigheden en voorwerpen erin. Maar raken we een (of meerdere) van die objecten kwijt, dan stort ons geluk vaak als een kaartenhuis in elkaar. En dat gebeurt elke keer opnieuw omdat niets blijvend is.

Voorbeeld

Soms is de kwetsbaarheid van het leven ons haast te veel om te dragen.
Als we kijken naar de mensen die ons dierbaar zijn, worden we soms bang om wat er met hen allemaal kan gebeuren. Vooral als we horen over het verlies of verdriet van een ander. Dan voelen we het zelf.





De hardheid van de samenleving is iets wat ons diep kan raken. Vaders die hun vrouw en kinderen vermoorden. Kinderen die worden verkracht en vermoord. Terroristen die niets ontziend hun doel willen bereiken door geweld te gebruiken. Leraren die door leerlingen worden verwond of zelfs gedood. En dat zijn maar een paar voorbeelden …


Maar als we iemand zien die zichzelf inzet voor anderen, als we de pracht van de natuur zien, dan weten opnieuw : schoonheid bestaat. En kunnen we verdriet hebben om de manier waarop wij met elkaar en de natuur omgaan.
Angst en hoop: beide dragen ze het besef van de kwetsbaarheid van alles in zich.