Muziek en Tijd
, wat hebben die met elkaar te maken
?
Muziek is tijd
..
Muziek kan een hulpmiddel zijn om het Nu te ontdekken en het fenomeen Tijd te doorzien.
Wij kunnen muziek horen en vervolgens waarderen (er een waarde aan toekennen) dank zij ons geheugen.
Wij horen muziek in feite als een opeenvolging van tonen in het Nu. Nu is het moment dat wij horen. Als het filmbeeldje wat nu voor de lens van de projector wordt geplaatst en met licht op het filmdoek wordt geprojecteerd. Het blijft niet bij één toon, of één beeldje.
Wij zijn altijd Nu aanwezig. Nu horen wij de toon, nu zien wij het beeld.
Toch nemen wij melodieën waar, maar niet de eerste keer dat wij een cd draaien of een nieuw nummer horen op de radio. Wij horen dan wel of de muziek rustig of druk is, en wie die zingt (wanneer wij de zanger of zangeres eerder hebben gehoord), maar wij kunnen het lied of het muziekstuk niet 'tot ons' nemen als een afgeronde eenheid. Dat gebeurt pas later wanneer wij het lied vaker gehoord hebben en ons geheugen ons helpt om met de opgeslagen informatie uit ons geheugen al iets vooruit te "horen" (terwijl nu een andere toon hoorbaar is) en iets te herinneren van wat wij gehoord hebben. Zo krijgt de muziek een toonvolgorde. Ons geheugen plakt herinnering plus werkelijk toon plus de verwachte volgende toon voor ons aan elkaar. Wij horen dan een melodie en die kunnen we jaren lang onthouden.
Na meerdere keren luisteren weten wij al wat wij kunnen verwachten. Wij kennen al de volgorde van de nummers op een cd. Wanneer je nummers die je kent op een verzamelplaat hoort, hoor je soms de eerste tonen al in je gedachten van het nummer dat op de oorspronkelijke cd op dat nummer volgde.
Zo werkt dus het geheugen met muziek. En zo werkt ons geheugen met alles. Zoals elk cd- nummer voor ons uit één stuk en een juiste volgorde bestaat en lengte of duur heeft, zo worden al onze ervaringen die wij louter alleen Nu kunnen opdoen in een longitudinaal kader geplaatst. Wij hebben het gevoel dat ons leven van daarnet naar nu naar straks gaat. Wij hebben zo tijd geschapen
.. Wij reizen mee in de tijd. Althans dat maken wij onszelf wijs.
In wezen zijn wij alleen Nu, op dit moment aanwezig, zoals de oefening op de site met de klok heel duidelijk maakt. Nu klopt ons hart, nu kunnen wij zien en voelen. Wanneer wij opletten kunnen wij zien dat alles aan ons voor bij trekt. Nu luisteren naar de cd, ook wanneer wij deze afzetten is het nog altijd nu. Wij zijn geen tijd, maar zien tijd. Tijd is dus een duuraspect, een meeteenheid van afstanden tussen objecten, tussen mij en de boom, tussen het begin en het einde van een symfonie. Maar wij zijn geen tijd. Wij zijn altijd Nu.
'Ik' die ik werkelijk ben, maakt geen deel uit van de tijd, van het materiële leven, dat ik waarneem. Mijn werkelijke 'ik' bevindt zich niet in de wereld, ik sta daar buiten. De wereld is in mij (als het waarnemen).