Een geschenk van het geheim opgedragen aan iemand heel speciaal. Het geheim naar jou ...
Vandaag is het begin van mijn nieuw leven . Ik herbegin ... Alle goeie dingen komen naar me toe ... . Ik ben dankbaar dat ik leef
Ik zie schoonheid rondom mij Ik leef met passie en een doel Ik neem tijdom te lachen en tespelen ... elke dag . Ik ben wakker, vol energie en oooh zo levendig
Ik focus me op alle goeie dingen in het leven en zeg dank je wel voor deze. Ik ben in vrede en één met alles... Ik voel de Liefde, de vreugde , de overvloed ...
Ik ben vrij om mezelf te zijn Ik ben magnifiek in een menselijke vorm Ik ben de perfectie van het leven... ! Ik ben dankbaar mezelf te mogen zijn...
Zelfkennis is het bewustzijn van de eigen denkwijze, emoties en gevoelens en met deze kennis kunnen onderscheiden datgene wat waar is en wat niet waar is.
Evolutie
We hebben de afgelopen eeuw een enorme ontwikkeling doorgemaakt. De kennis die we opgedaan hebben heeft ons tot ongelofelijke dingen gebracht. De raket naar de maan, veel meer kans op genezing bij een ziekte, de TV, radio, telefoon en deze lijst is nog veel en veel langer te maken. Echter in psychologisch opzicht heeft ons de kennis schijnbaar weinig goed gedaan.
Op psychologisch gebied hebben we maar heel weinig vooruitgang geboekt of zoals sommigen beweren zijn we achteruit gegaan. Het gros van de mensen leeft onder angsten, is bang voor dit en dat. Een groot aantal van ons gaat gebukt onder stress. Veel mensen lijden onder jaloezie, wraakzucht, depressies en zo verder. Wat een ellende na al die kennis die we in onze wereld bij elkaar vergaard hebben. Hoe is het mogelijk dat we zo veel kennis hebben en zo slecht moeten leven? Is de kennis dan niet de juiste kennis? Heeft deze kennis psychologen geholpen om een goed inkomen te verdienen?
Kennis en Zelfkennis
De kennis die wij opstapelen in ons geheugen is kennis van buiten uit. De kennis buiten ons zelf. Wat ontbreekt is de kennis van ons zelf. De zelfkennis. Waarom maakt de studie van ons zelf geen deel uit van de kennis die we opdoen? Waarom maakt de studie zelfkennis niet deel uit van het studie pakket in de scholen? Zelfkennis stelt ons in staat om ons leven wat aangenamer maken. Zelfkennis helpt ons om jaloezie, wraak, wrok, depressies en angsten te begrijpen. Is dat niet belangrijk? Zelfkennis stelt je in staat om beter te kunnen werken en het werk met meer plezier te doen.
Vaak zegt men dat de wereld, zoals wij die vaak noemen, met zijn mensheid en geweld niet is te veranderen door de anderen maar door ons zelf. Ook de godsdiensten verkondigen dat. Echter we veranderen niet door ons zelf iets op te leggen want daar cre�ren we alleen maar een nieuwe identiteit mee en die nieuwe identiteit blijft de illusie in het leven. Ook de ander iets opleggen helpt niet want daardoor neemt de ander afstand van zichzelf (en van ons) en gedraagt zich volgens een identiteit wat niet de zijne is. Je cre�ert er niet meer mee dan met jezelf in conflict zijn met alle gevolgen van dien zoals angsten en stress. De vredesactivist die schreeuwt voor vrede over straat is vaak diegene die de rel veroorzaakt en dus diep van binnen niet de vrede is. De zelfkennis begint bij de bron, niet bij de reactie. Dat wat is zijn je eigen gedachten, emoties en gevoelens. Dat wat is is de zelfkennis.
Als u zich gespannen voelt, kunt u niet slapen. Door middel van een aantal oefeningen kunt u leren uzelf te ontspannen. De oefeningen kosten weinig tijd. Wel is het van belang om ze dagelijks uit te voeren; spreek hiervoor met uzelf een vast tijdstip af. U zult overigens merken dat, wanneer u eenmaal in staat bent zich lichamelijk te ontspannen, vanzelf ook uw gedachten tot rust komen.
Het is belangrijk dat de oefeningen in bovenstaande volgorde worden uitgevoerd. Let daarbij op de volgende punten:
Trek gemakkelijke, niet-knellende kleren aan.
Ga op bed of op een bank in een kamer liggen waar u niet gestoord kunt worden. Zorg ervoor dat u gemakkelijk ligt. Alle lichaamsdelen moeten voldoende ondersteund worden. Leg bijvoorbeeld een kussen onder uw hoofd en een opgerolde handdoek onder uw knieën.
Kijk niet op de klok, maar schat de tijden. Blijf, voordat u met de oefeningen begint, gedurende enige minuten met open ogen liggen. Sluit dan langzaam uw ogen. Concentreer u op hetgene waarmee u bezig bent, dus op de oefening zelf.
Het is niet de bedoeling dat u in slaap valt, maar als dat toch gebeurt is het niet erg (als u daar tenminste tijd voor hebt).
U hoeft de spieren niet tot het uiterste te spannen; een lichte tot matige spanning is voldoende.
Span de spieren niet te plotseling; voer de spanning langzaam op. Neem evenmin de spanning plotseling weg; probeer u geleidelijk te ontspannen. Denk, ook bij de ontspanningsoefening en de spierontspanningsoefening, aan de ademhaling.
Ademhalingsoefening
Om te kunnen ontspannen is een juiste manier van ademhalen noodzakelijk. De beste manier is de buikademhaling. Oefen deze dagelijks, liefst meerdere malen per dag. Laat de ontspanningsoefeningen altijd voorafgaan door enkele ademhalingsoefeningen.
Ga zo gemakkelijk mogelijk liggen. Sluit uw ogen.
Leg uw handen op uw buik; zo kunt u goed voelen hoe uw buik op en neer gaat.
Adem in door uw buik uit te zetten. Adem uit en voel met uw handen dat uw buik weer platter wordt.
Adem in en tel in gedachten (eenentwintig, twee-en-twintig, enzovoort). Adem uit, en tel in gedachten even ver als bij het inademen.
Neem een pauze die even lang duurt als het in- of uitademen; tel in gedachten.
Begin dan weer met inademen en tellen; herhaal de oefening enige keren.
Ontspanningsoefening
Laat de ontspanningsoefening altijd voorafgaan door enkele ademhalingsoefeningen, en blijf ook tijdens de ontspanningsoefening aan de ademhaling denken. Oefen ten minste één keer per dag.
U kunt deze inspreken op een cassette en die bij het oefenen gebruiken. Neem de tijd bij het oplezen van de tekst; volg uw ademhaling. In de tekst zijn met puntjes (...) pauzes aangegeven.
Begin met uw aandacht te richten op de ademhaling. Let op het ritme van in- en uitademing. In en uit...
U kunt zich voorstellen dat u zo, met elke uitademing, wat spanning kwijtraakt. Telkens iets. Meer en meer...
En terwijl u zo bezig bent met uw ademhaling, raakt u al doende wat meer ontspannen.
Richt al uw aandacht op dat gevoel van ontspanning. Hoe meer u uw aandacht daarop richt hoe sterker dat gevoel wordt. Sterker en sterker. Zodat u meer en meer ontspannen raakt. Dieper en dieper...
Naarmate u dieper ontspannen raakt, zult u merken dat ook het gevoel dat bij die ontspanning hoort zich verder over uw lichaam uitbreidt. Verder en verder...
De spieren van de benen... De voeten... Kuiten... Knieën... Bovenbenen...
Ontspan die spieren en richt uw aandacht op dat gevoel van ontspanning...
De spieren van rug en buik... Borst... Schouders...
Concentreer u op het gevoel van ontspanning. Voel hoe dat gevoel van warmte of zwaarte zich meer en meer over uw lichaam uitbreidt. Meer en meer...
De spieren van de armen... Bovenarmen... Onderarmen... Handen... Vingers...
Let op dat gevoel van ontspanning.
Terwijl u zo ontspannen ligt, stelt u zich voor dat u op het strand ligt. Schuin tegen de duinen aan. U voelt het warme zand. U voelt de warmte van de zon op uw huid. En de koelte van het zeebriesje dat voor precies genoeg afkoeling zorgt. U hoort het ruisen van de zee. U voelt zich warm en ontspannen...
Ver weg hoort u wat geluiden van verkeer. Af en toe stemmen van mensen. Allemaal geluiden die u alleen maar dromeriger maken. Boven u ziet u de blauwe lucht. Wolken drijven langzaam voorbij. Een optocht van donzige, witte figuren...
Als u naar de horizon kijkt, ziet u, ver, ver weg, een bootje. Eindeloos ver op het water. U kijkt ernaar. Het is nog maar een puntje. En dan is het weg. Verdwenen achter de horizon. Uw ogen worden moe. Ze vallen dicht en het is net alsof u in een diepe slaap valt...
Als u zo ver bent, richt u uw aandacht weer op uw lichaam. Zeg tegen uzelf: ontspan. Voel hoe ontspannen u bent...
Richt uw aandacht daarna weer langzaam op de omgeving waarin u zich nu bevindt. Word u bewust van de geluiden van buitenaf. Kom in uw eigen tempo weer terug naar hier. Als u de oefening wilt beëindigen, tel dan in gedachten tot drie. Bij één richt u zich weer helemaal op de omgeving waarin u zich bevindt...
Bij twee opent u de ogen
Bij drie rekt u zich helemaal uit, zodat u weer lekker fit wordt.
Spierontspanningsoefening
Behalve de oefening zoals die hierboven staat kunt u ook oefeningen doen die gericht zijn op het leren ontspannen van de verschillende spiergroepen. Bij deze spierontspanningsoefening gaat het er om het gevoel van spanning en ontspanning van een spier te leren onderscheiden. Bij de oefening wordt dan ook telkens één spiergroep gespannen en daarna weer ontspannen. Span en ontspan uw spieren geleidelijk. Het is de bedoeling dat u zich concentreert op het gevoel dat bij de spanning van de bewuste spiergroep hoort. Als u die spiergroep vervolgens weer loslaat, concentreert u zich op het gevoel van ontspanning dat in die spiergroep ontstaat
Begin met uw linkerbeen. Strek dit naar voren en span de spieren goed aan. Concentreer u op het gevoel van spanning. Houd die spanning 5 tot 10 seconden vast, en laat die spieren dan los. Let op het verschil tussen spanning en ontspanning. Herhaal het spannen en ontspannen van deze spiergroep tweemaal.
Concentreer u vervolgens op uw rechterbeen. Let op het verschil dat u voelt tussen de spieren van uw rechteren linkerbeen. Span en ontspan vervolgens de spieren van uw rechterbeen zoals u dat zoëven met uw linkerbeen hebt gedaan.
Concentreer u op uw linkerarm. Bal uw hand tot een vuist en strek uw arm voor u uit. Span de spieren van uw hand en arm goed aan. Let op het gevoel van spanning in uw linkerarm. Laat na 5 tot 10 seconden de spieren los en let op het verschil tussen spanning en ontspanning. Herhaal het spannen en ontspannen van deze spiergroep tweemaal.
Concentreer u vervolgens op uw rechterarm. Let op het verschil dat u voelt tussen de spieren van uw rechter- en linkerarm. Span en ontspan vervolgens de spieren van uw rechterarm, zoals u dat zoëven met uw linkerarm hebt gedaan.
Angst is een belangrijk thema in het leven van veel mensen: angst voor de dood, angst om in het openbaar te spreken, angst voor een examen, angst voor muizen, angst dat er iets mis zal gaan, angst voor de toekomst, faalangst - de rij lijkt bijna eindeloos. De meeste mensen lijken maar heel weinig vertrouwen te hebben in het leven. Hoe zou het leven zijn zonder onze voortdurende stroom van angsten?
Angst kan het gevolg zijn van het innerlijk niet compleet zijn. Ergens op jouw lange weg door het universum heb je een deel van je energie, een deel van jezelf, achtergelaten. En dus is er een leegte in jezelf ontstaan. Die leegte vult zich met angst.
Angst is innerlijke leegte.
Als je niet weet wat je moet doen in je leven zoek dan je angst op. Angst is een richtingaanwijzer, angst wijst jou de weg naar dat verloren stuk. Volg je angst naar de bron en je zult het vinden, hoe diep het ook zit. Kijk om je heen en zie dat mensen altijd hun angsten opzoeken, innerlijk voelen ze aan dat ze hier naar toe moeten. Doe je dat niet dan blijf je stil staan.
Je knieën voelen knikken, je hart voelen bonzen, het benauwd hebben, je duizelig of misselijk voelen en het zweet dat je uitbreekt. Allemaal ervaringen die iedereen zal herkennen. Angst vormt dan ook gewoon een deel van ons leven. Over het algemeen kan angst goed verklaard worden vanuit de situatie waarin iemand zich bevindt. Op een moment dat je bijvoorbeeld gedachteloos de straat opstapt zonder goed uit te kijken en je opgeschrikt wordt door het gegier van banden, zal niemand verbaasd zijn dat je deze verschijnselen vertoont. Anders wordt het als het gaat om situaties waarbij iedereen het er eigenlijk over eens is dat er geen werkelijk gevaar dreigt. Bij voorbeeld bij angst voor spinnen of andere kleine onschuldige diertjes, hoogtevrees, angst voor drukke winkels of, wat heel vaak voorkomt, de angst voor paniek: de angst dat iemand ziet dat je beeft of bloost of dat het zweet je uitbreekt. Dit soort angsten kunnen ernstige beperkingen met zich meebrengen. Dit komt meestal omdat angst altijd hand in hand gaat met vermijding. Angst is immers een onaangename situatie, waardoor het vanzelf spreekt dat iemand de situatie die hem of haar angstig maakt uit de weg zal gaan. In de praktijk komt het er dan echter op neer dat iemand vaak meer en meer situaties gaat vermijden en uiteindelijk de beperkingen ervan aan den lijve gaat ervaren.
Omgaan met angst
Let altijd op je lichaam als je bang bent. Blijf door je buik ademhalen en maak via je voeten contact met de aarde. Probeer de aarde onder je te voelen. Ga dan naar je angst toe. Dit is een moeilijke stap. Je moet je voorstellen dat iemand die bang is voor spinnen een spin ziet. Alle aandacht gaat dan onmiddellijk naar de spin toe, zo werkt angst.
Maar je moet je bewustzijn juist naar binnen keren: ga naar je angst toe, richt je bewustzijn helemaal op de angst. Sluit al het andere buiten en probeer je angst zo diep en intens mogelijk te ervaren. Probeer je angst groter te maken. Nu doe je een belangrijke ontdekking: je angst wordt niet groter. Je kunt je angst niet groter maken.
De volgende stap is visualisatie. Geef de angst een stem en een gezicht, maak er bijvoorbeeld een bang kind van - of iets heel anders - en ga daar mee praten. Zoek uit wat er met die gestalte aan de hand is.
De laatste stap is liefde en acceptatie. Omring de gestalte van je angst met liefde. Zeg ja tegen je angst, zeg: 'ja, ik accepteer deze ervaring, dit hoort bij mij, dit is een deel van mijn leven.'
Achter angst zit meestal een oud verwaarloosd deel van je persoonlijkheid. Een deel dat liefde en acceptatie nodig heeft, geef je dat, dan verdwijnt de angst. Het sleutelwoord is herhaling, er steeds weer opnieuw naar toegaan en het omhelzen met licht en liefde.
Je moet streven naar disidentificatie met het ego en zijn diverse elementen. Dat biedt een zeer solide basis om de verschillende elementen van de persoonlijkheid te controleren.
Wij worden overheerst door alles waarmee ons ego zich mee geïdentificeerd heeft. Wij kunnen alles overheersen en controleren, waarvan wij onszelf disidentificeren ofwel niet mee vereenzelvigen.
M.a.w. wij moeten ons niet laten leiden door onbewust vastgelegde rollen en gevoelens, doch moeten het heft in handen nemen door ons ware Zelf te ontdekken, door ons los te koppelen van onze automatische identificaties. Je moet dus 'meester' worden van je zelf.
Sommigen identificeren zich met hun schoonheid (jonge dames), anderen met hun lichaam (sporters), intellectuelen met hun verstand. Weer anderen met hun rol in het leven. Huisvrouw, directeur, vader. Sommigen hebben een minderwaardigheidscomplex, terwijl ze dat niet willen en best veel kunnen.
Dit soort zelfidentificatie verschaft niet de ervaring van het zuivere Zelf. Dit laatste, de ik-eenheid, of het gevoel van persoonlijke identiteit, is hier al te zeer gebonden aan en praktisch ondergedompeld in het brandpunt van waardering van de rol (meestal negatief) of in de rol zelf.
Dit heeft zeer ernstige gevolgen.
de persoon leert zichzelf niet echt kennen, of verwezenlijkt zich niet volledig. v.b. Ik ben het gekwetste kind. Ik kan alleen maar... Zonder werk ben ik niks.
de persoon leert zijn andere delen niet kennen ( b.v. verstandelijk of creatief.). v.b. Ik kan alleen denken. Waar zit mijn gevoel?
de persoon is niet in staat tijdig over te koppelen naar een nieuwe rol of leeftijdsfase. v.b. Ik ben altijd moeder, wat moet ik als de kinderen uit huis zijn. Een nieuwe rol kan niet ingevuld worden tot schade van zichzelf en van de omgeving. Het kind kan niet losgelaten worden. Gek zeg, na het pensioen doe ik geen hobby's meer.. Ik ben niets meer want ik ben niet meer mooi etc.
Tot slot kan je nooit je hogere zelf leren ervaren, de kern van je wezen.
Het is echt heel ernstig als je slaaf bent van gevoelens, emoties, gedachten, beelden etc.
Er is een oplossing vanuit het gegeven dat wij worden overheerst door alles waarmee wij ons vereenzelvigen: Wij kunnen alles beheersen en controleren waarmee wij ons niet langer mee vereenzelvigen. Althans...wij zijn niet langer het slachtoffer ervan.....
Of wij het leven zelf in de hand (kunnen) hebben is een filosofische en spirituele vraag, waarover eindeloos gediscussieerd kan worden. Veel gebruikte termen als jouw lot, jouw weg, jouw karma geven al aan dat heel velen (hebben) ervaren dat het leven hen leeft en niet omgekeerd
Piekeren is je gevoel controleren op waar en niet waar.
Je moet eens opletten hoe bv. de stand van je nek en hoofd is als je weer eens ligt of zit te piekeren over anderen waarvan jij meent de zorg op je nek te moeten nemen. Ook piekeren is een lichamelijke bezigheid. Al de spieren die je spant, al die gevoelens die door je lijf razen... En wie kent dat niet: draaien en woelen in je bed als je ergens niet uit kunt komen?
Piekeren doe je met de rechterkant van je lichaam, met als centrum de heup! ( misschien doen linkshandigen het anders? ) Ik denk dat al die kunstheupen bij vrouwen komen van al dat gepieker. Dat gepieker van traditionele huisvrouwen/moeders/echtgenotes ging altijd over problemen die anderen (werk, school, sportclub enz.) ANDEREN aandeden! Feministes noemden dat vroeger de reproductie. Die kunstheup en de lange tijd ervoor van pijn en pijn heb je dus te danken aan de 'vriendjes', pesterijen en de schoolsystemen, de docenten, de werkdruk en pesterijen die je man onderging enz. Maar ook de pesterijen en de problemen die de kinderen zelf gaven en waar jij op je eentje mee om moest zien te gaan. Bovendien komt daar nog bij dat je man je emotioneel in de kou liet staan en jou tegenwerkte in de opvoeding, waardoor het allemaal veel moeilijker werd.
Ook oorsuizingen, tinnitus, zijn vaak een gevolg van al dat soort spanningen in jouw lijf en al dat wakker liggen.
Vaak is piekeren een noodzakelijke bezigheid van vooral moeders, omdat ze zeer veel problemen op hun nek krijgen waar een antwoord van haar op verwacht wordt. Maar ook anderen liggen dikwijls wakker over van alles en nog wat. Vaak juist mensen met een óver ontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel. En met veel eigen behoefte aan het uit de nood helpen van anderen, aan moederen, en eigen behoefte aan aandacht.
Mensen die een ònderontwikkeld en een verkeerd gericht verantwoordelijkheidsgevoel hebben, liggen zelden of nooit wakker. En dan nog alleen als er iets mis dreigt te gaan met datgene waar ze hun verantwoordelijkheidsgevoel op gericht hebben. Als ze ontslag dreigen te krijgen, of als in hun wetenschap of hun kunst of sport iets fout dreigt te lopen.
Mensen uit de hulpverlening zeggen vaak dingen als: 'je moet niet piekeren, dat is verloren tijd en verloren energie...' Dat klopt lang niet altijd. Vaak hoor je dit van helpers die iets, waar jij mee aan komt, zelf niet onder ogen willen zien.
Het is heel goed als je dingen op een rijtje wil krijgen en zelfs als je er 's nachts over wakker ligt. Als je góéd piekert, is het geen verloren energie. Beter goed piekeren en een paar nachtjes slecht slapen, dan je problemen weg joggen of weg mediteren of wegzuiveren met een dieet of zo. Dingen hebben vaak veel tijd nodig om duidelijk te worden, omdat ze zo diep in je lijf gebakken zitten.
Het is belangrijk om in te zien dat je dingen die over je zelf gaan op een rijtje krijgt. Bijvoorbeeld: jouw man heeft conflicten in zijn familie. Omdat je bij je man betrokken bent en hij een antwoord van jou verwacht, lig jij die conflicten 's nachts uit te pluizen. Maar die conflicten hebben niets met jezelf te maken en het is belangrijk om die keuze te maken. Dan slaap je veel gemakkelijker in.
Wel moet je tegen je man zeggen, dat het problemen zijn die niets met jezelf te maken hebben, want de spanningen die hij in huis haalt, beïnvloeden zijn humeur en zijn gedrag naar jou. Misschien moet hij dan maar eens andere keuzes gaan maken...
Een ander voorbeeld is als je man rot tegen je doet vanwege de spanningen op zijn werk, dan moet jij daar ook niet van wakker hoeven liggen en er antwoorden op te geven.
De problemen van je kinderen met school, vriendjes en anderen blijven dan nog over. Daar kun je niet onderuit. Maar het is noodzakelijk dat je daarover praat met je kinderen, opdat ook zij in de gaten krijgen dat jij er vanuit je beroep als moeder mee opgezadeld wordt. Ook is het noodzakelijk dat je je gepieker beperkt, door dit telkens weer op school te gaan bespreken. En je man moet jou ondersteunen in die problemen. Getreiter op school kan tot in de ouderdom van mensen zijn gevolgen hebben.
Zo leer je goed omgaan met je neiging tot piekeren, omdat je steeds beter alleen jouw stukje leert zien en op een rijtje krijgt. Je gevoel wordt steeds zuiverder, omdat piekeren is: je gevoel controleren op waar en niet waar.
Bedenk ook dat zeer waarschijnlijk niemand van degenen over wiens moeilijkheden jij ligt te tobben, ook maar één minuut wakker zal liggen over jouw problemen. Liefde? Misschien word je eindelijk eens woedend en kun je de energieën daarvan gebruiken om dat gepieker van je af te zetten.
Als tweelingzielen elkaar tegenkomen wil het niet automatisch zeggen dat zij dan ook daadwerkelijk samen verder gaan. Als voorbeeld: als een gelukkig getrouwde diens tweelingziel tegenkomt, zal hij die ook wel als zodanig herkennen, maar toch kiezen voor het inmiddels opgebouwde gezin. Zou echter het huwelijk al slecht zijn, dan zal hoogstwaarschijnlijk de echtscheidingsprocedure versnelt worden.
Er worden een aantal stappen beschreven die nodig zijn om een hoger bewustzijn, en dus voorbereiding op hereniging, te bereiken: - ons ware zelf willen bereiken, - het (deels) loslaten van aardgebondenheid (materialisme), - activiteiten die het contact met het spirituele zelf bevorderen, - bevordering van spirituele groei, - het leren luisteren naar onszelf en ons lichaam, - tijd vrijmaken om één te worden met de natuur (tuinieren, wandelen.....etc), - onze diensten aanbieden aan hulpbehoevenden.
Ook kunnen we onze persoonlijkheid op een hoger plan tillen door: - training van geest door geduld en tolerantie maar ook negatieve gevoelens durven toe te laten, - het inlevingsvermogen te ontwikkelen, (verplaatsen in anderen) - streven naar duidelijke communicatie, - het leren beheersen van onze agressie (negatieve energie omzetten in positieve activiteiten) - seksuele energie leren beheersen en koppelen aan liefde, tederheid en zorg.
Tweelingzielen zijn één in hun visie, hun doel en hun gevoel. In hun voorbereiding op elkaar hebben ze hun gevoel voor de richting waarin ze willen gaan, nauwkeurig op elkaar afgestemd.
De liefde tussen tweelingzielen overstijgt de 'normale' liefdesgevoelens, juist omdat ze hierin ook één zijn gaat het ver voorbij de 'normale romantiek'. Tweelingzielen zijn nimmer elkaars concurrenten, zij bestrijden elkaar niet maar werken juist samen, en vullen elkaar daarbij aan. Men doet elkaar geen opzettelijk pijn, er zijn geen steken onder water en men heeft nooit de neiging de ander te willen straffen. Tweelingzielen gaan met grote zorg met elkaar om, juist om andere pijnen dan groeipijn uit te sluiten.
Tweelingzielen kenmerken zich ook door dezelfde interesses, levenswijze etc. Al hebben ze een verschillend beroep, op de achtergrond zijn er vaak nog voldoende overeenkomsten over. Soms kunnen handschriften en handlijnen zelfs nog overeenkomen. Kortom ze zijn eenvoudigweg fundamenteel gelijk aan elkaar.
Tweelingzielen zijn niet bewust op zoek naar elkaar, zij komen elkaar 'bij stom toeval' tegen, of ontdekken elkaar 'bij stom toeval'. Je zou verwachten dat een ontmoeting meteen leidt tot de 'big-bang'. Geschiedenis leert dat het niet zo hoeft te zijn. Immers zolang beiden niet tot op een bepaalde niveau gegroeid zijn, kan de herkenning uitblijven, terwijl de personen wel in regelmatig contact staan met elkaar.
Het hoeft niet altijd tot innige relatie te leiden, er zijn ook gevallen bekend waarbij één van de twee een platonische vriend des huizes bleef, terwijl de andere keurig getrouwd bleef. Het verhaal van hen schildert zich wel af als een verstandshuwelijk en toch een vorm van 'verboden' liefde.
Onbewust zoeken ze bewust naar juist die ene, hun letterlijke wederhelft, die als geen ander hen begrijpt, aanvult en ondersteund. Immers, tweelingzielen zijn geen concurrenten van elkaar, zij ZIJN elkaar. Het is ondenkbaar om je tweelingziel binnen je eigen families te vinden, het zou uiteindelijk kunnen leiden tot incestueuze relaties. Zielsverwanten daarentegen kunnen wel af en toe in familieband voorkomen. De verschillen tussen tweelingzielen en hun zielsverwanten zijn niet groot, een zielsverwant kan al snel voor tweelingziel aangezien worden, alleen door groei zal men diens tweelingziel uiteindelijk als zodanig herkennen.
Het samensmelten van tweelingzielen is niet het ultieme, na het samensmelten komt het volgende doel: we moeten verder op klimmen en groeien naar groepsvoltooing.
Ooit zijn we uit De Oerkracht geschapen als 'n tweelingziel die zijn reis door het univerum gaat beginnen. Op dat moment zijn we onbewust en volkomen zuiver. Het is een gegeven dat we als ziel allemaal uit dezelfde bron komen. Een tweelingziel is niets meer en niets minder als een zielendeel dat zijn oorsprong heeft uit deze bron. Deze zielendelen horen bij elkaar maar kennen ook hun afgescheidenheid. Het hervinden van een gelijke geeft vreugde maar soms ook veel verdriet. Tweelingzielen spiegelen vaak op vele terreinen en dat geeft een enorme herkenning.
Later, voor het neerdalen in de zware materie werd onze ziel gesplitst in twee enkelvoudige zielen. Beiden zullen onafhankelijk van elkaar hun reis door het universum aanvangen om ervaringen op te doen en zich te ontwikkelen. Tijdens hun reis door de kosmos zijn vluchtige ontmoetingen op aarde niet uitgesloten, maar heb je die ander wellicht niet als zodanig herkent. Het samenkomen kan op aarde voorkomen tijdens onze laatste incarnatie.
Later, als onze reis bijna ten einde is, zullen de tweelingzielen zich samensmelten, dat is voor het ingaan van de Goddelijke sferen. Uit hun goddelijke samensmelting wordt een nieuwe tweelingziel geboren, die zijn eigen reis door het universum zal aanvangen. En bij aankomst in de zware materie zal deze tweelingziel zich splitsen in twee enkelvoudige zielen,die wederom ervaringen zullen opdoen en zich onafhankelijk zullen ontwikkelen.
Een herkenbare ontmoeting tussen ons en onze tweelingziel is pas mogelijk als de ene ziel de ander herkent. Dat wil zeggen, dat ze beiden de sluiers van hun persoonlijkheid, die we hier op aarde zo weelderig bezitten, goeddeels overwonnen hebben.
Het herkennen van 'n gelijkgestemde ziel in ons leven komt vaker voor en zal dan meestal iemand zijn uit onze eigen zielengroep. Soulmates of zielsverwanten worden ze vaak genoemd. Je kijkt iemand aan die je nog nooit ontmoet hebt en de "zielenboem" overkomt je, of na een minuut heb je het gevoel dat je die ander al je hele leven kent. Zo vertrouwd voelt 't. En dat klopt heel vaak
In deze tijd worden we gedwongen te kijken naar de manier waarop we met elkaar omgaan. Er is een sterk 'wij-en-zij' denken bij veel van ons. Van nature hebben kinderen die manier van kijken naar en reageren op een ander niet. Het zijn hun ouders en opvoeders die hun bewustmaken van het 'anderszijn' van sommige van onze medemensen. Bij ouders, grootouders, leraren en coaches , ligt de basis van een samenleving die gelijkwaardigheid en acceptatie hoog in het vaandel heeft staan. Maar dan moeten wij ons eerst zelf bewust worden van onze eigen manier van denken en handelen.
In onze contacten met anderen gaat het af en toe behoorlijk mis. Bang om gekwetst te worden bouwen we een (dikke of dunne) muur om ons heen. We laten de ander net zo veel zien (en houden net zoveel achter) als nodig is om ons veilig te voelen. En dan verbaast het ons nog dat we elkaar zo vaak niet begrijpen. Een ander valt ons aan en wij slaan - verbaal of lichamelijk - terug. Of we kruipen in onze schulp. Wij vallen een ander aan en krijgen een agressieve reactie terug. Wat er werkelijk aan de hand is dat is we zo reageren vanuit angst en onzekerheid. De woede of agressie - zowel van onszelf als van de ander - is een symptoom. Eronder gaat eenzaamheid, verdriet, teleurstelling of angst verscholen. Maar deze emoties (en zelfs afstandelijkheid) zijn in werkelijkheid een schreeuw om hulp, om aandacht en om liefde.
Het is natuurlijk moeilijk om neutraal, of zelfs liefdevol, te reageren als de ander ons aanvalt. Maar juist in zo'n situatie ligt een prachtige kans om open te staan voor een ander, om niet te oordelen. Als we niet alleen de uiterlijke reactie van de ander zien maar de angst en onzekerheid dan kunnen we begrip voor hem op gaan brengen. Want angst, onzekerheid en eenzaamheid kennen we zelf maar al te goed. Wanneer wij met begrip reageren op de negatieve reactie van de ander zal hij dit merken. Soms zal zijn houding direct veranderen. Soms zal het even, of zelfs langer, duren. Pas als we onze muren naar beneden halen en open durven te staan voor de ander kan werkelijke communicatie ontstaan.
Praktisch voorbeeld
Op weg naar het werk stond iemand bijna elke morgen met dezelfde vrouw bij de tramhalte. Zij keek nors voor zich uit. Zijn groet beantwoordde ze nauwelijks. Op het moment dat de tram arriveerde, snelden ze beiden naar de ingang. Hij had zijn favoriete plekje en wilde daar graag zitten. Helaas bleek zij dezelfde wens te hebben. Zo werd het tussen hen een wedstrijd wie het eerste in de tram en op de gewenste stoel zat.
Hij zag zijn eigen gedrag en moest daar eigenlijk om lachen. Maar het duurde toch nog een paar dagen voor hij anders ging reageren. Op een ochtend ging hij, ondanks haar norsheid, een gesprek met haar aan terwijl ze op de tram wachten. Het ging eerst moeizaam. Ze keek hem wat wantrouwend aan.
Maar langzamerhand ontdooide ze. Hij ging niet op zijn favoriete plek zitten. In de weken erna spraken ze met elkaar. In die gesprekken vertelde ze beetje voor beetje haar levensverhaal. Het was een triest relaas. Uiteindelijk hebben ze een aantal maanden heel prettige gesprekken gehad. Als zij eerder als hij in de tram was, ging ze op de stoel voor die, waar het allemaal om begon, zitten. Tot zij op een bepaald moment niet meer in de tram zat. Hij miste haar een tijdje en heeft nog vaak aan haar gedacht als ze bij de halte stopten waar ze altijd uit stapte en nog even naar hem zwaaide. Van haar had hij geleerd dat een norse houding een kwetsbare persoon kan verbergen.
Blauwe maan is de naam voor de tweede volle maan in een kalendermaand. Natuurlijk ziet die maan er net zo uit als alle andere volle manen. Maar waar komt dat blauw dan vandaan?
De term blauwe maan komt van het Engelse blue moon en heeft verschillende betekenissen. Taalkundig vinden we de term terug in de uitdrukking op een blauwe maandag. Ze geeft aan dat iets zeldzaam of ongewoon is. In Engelstalige liedjes staat de term blue moon symbool voor verdriet en eenzaamheid. Het oudst bekende gebruik gaat terug tot 1528, in het werk van Shakespeare:
Yf they say the mone is blewe, We must believe that is true.
Hiermee gaf hij aan dat wat er was gezegd net zoveel waarde had als het idee dat de maan blauw zou zijn. Het oud engelse belewe betekent verraden. De uitspraak is het zelfde als het woord blue. Wellicht wordt er hier gerefereerd aan het feit dat de traditie van een volle maan per maand wordt "verraden".
Astronomisch gezien wordt er sporadisch een blauwe maan geobserveerd. Als er door vulkanen of bosbranden roet en stofdeeltjes in de atmosfeer bevinden en die van de juiste omvang zijn, kunnen ze het rode licht uit het spectrum blokkeren waardoor de maan er blauw uit ziet. De meest opvallende observatie was in 1883, tijdens de uitbarsting van de vulkaan Krakatoa. De maan was visueel blauw voor meer dan een jaar over de gehele wereld. Ook tijdens de uitbarsting van mount St Helens in 1980 zijn blauwe manen geobserveerd.
Weer terug naar de betekenis blauwe maan als tweede volle maan in een kalendermaand. Het grappige is dat deze interpretatie pas een paar decennia bestaat. Ze kwam onder de aandacht door een vraag in het spelletje Trival Pursuit (1986), Op de vraag hoe heet de tweede volle maan in een kalendermaand werd als antwoord blauwe maan gegeven. In een astronomisch radioprogramma refereerde men aan een oude uitgave van Sky en Telescoop uit 1943. Daarin was een starquiz met de zelfde vraag en antwoord. Als bron werd een onbekende almanak gegeven. Die almanak was lange tijd onvindbaar. Toen deze eindelijk gevonden werd bleek de juiste betekenis van blauwe maan verkeerd geïnterpreteerd te zijn. Volgens deze almanak is er sprake van een blauwe maan als er vier in plaats van drie volle manen in een seizoen vallen. Opmerkelijk is dat zon maan met blauw werd aangestipt.
De astronomische seizoenen worden berekend naar de stand van de zon, startend met midwinter, als de zon 0 graden steenbok bereikt. De derde volle maan in een seizoen met vier volle manen krijgt dan de naam blauwe maan. De blauwe maan als tweede volle maan in een kalendermaand berust dus op een interpretatiefout van bijna a 60 jaar geleden. Ondertussen is de nieuwe berekening van de blauwe maan zo populair geworden dat het moeilijk terug te draaien valt.
De tijd tussen twee volle manen bedraagt gemiddeld 29 en een œ dag. In de maanden die 31 dagen hebben (jan, mrt, mei, juli, aug, okt en dec.) heb je dus de meeste kans op een blauwe maan. De blauwe maan komt eens in de 2,7 jaar voor. Omdat februari maar 28 dagen heeft kan het voor komen dat er in die maand geen volle maan valt. Alleen dan kunnen we kans hebben op het zeldzame verschijnsel dat er in januari èn maart een blauwe maan valt. Verder is een blauwe maan ook gebonden aan de tijdzone. Als er bijvoorbeeld op 1 november vroeg in de ochtend een volle maan valt, is het in Amerika nog 31 oktober. Daar is dan sprake van een blauwe maan, maar bij ons niet.
In de hekserij wordt er meestal gebruik gemaakt van de kalendermaand methode. De blauwe maan wordt gezien als één met extra kracht binnen de spirituele wereld, bezielt met bloei en bereikbaarheid. Die kracht kan worden ingezet voor een speciaal persoonlijk doel. Een doel wat bijzonder is of iets wat je nog nooit hebt gedaan. Er wordt ook wel gesproken over de reïncarnatiefase.
Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl Met Dank aan Willie Nieuwemaan
Het is moeilijk uit te leggen wat het gevoel is. Je moet gewoon (het) voelen..... Het gevolg van de klap van de Zenmeester is voelen.... Maar goed, ook voor mij was het destijds een enorm probleem om te doorgronden. Want ik voelde met mijn hoofd.
Wij gaan het net-niet principe toepassen. We benaderen het voelen vanuit wat het niet is...
1) Het gevoel heeft niets met gevoelens te maken, want dan hebben we het weer over die onbetrouwbare emoties.
2) Het gevoel heeft bij ons -in eerste instantie- ook niet met een waardering te maken, zoals: ik heb er een goed gevoel bij X. een hak gezet te hebben. Zolang we nog niet geoefend zijn, kunnen we n.l. het authentieke gevoel moeilijk onderscheiden van door onze emoties gestuurde waarderingen van anderen of onszelf.
In beide gevallen zijn wij denkende voelers. Je moet echter van denkend voeler een voelend denker gaan worden (cf Vishnudatt 1996).
Het in je gevoel gaan zitten betekent dan dat je letterlijk in je fysieke of lichamelijk gevoel van je gehele lichaam gaan zitten.
Het lichaam is n.l. de grens tussen de materiële wereld en de geestelijke wereld. Daar is het ontmoetingspunt. Daar ligt ook het oorspronkelijk voelen. Het voelen zonder denken. Je herkent het gevoel als een rustige sterke kracht, wanneer er iets in je wezen is, dat net even hoger gaat dan je alledaagse beleven.
voorbeelden:
je zit lekker zwaar aan de oever van een meer of rivier. De natuur overweldigt je en je denken valt weg. Da's nou voelen.
je kijkt naar de sterrenhemel. Je voelt je klein, maar toch geweldig aanwezig als mens in die machtige kosmos.
je voelt gewoon lekker je hele lichaam als je in de zon ligt te bakken en het denken wegzweeft.
je zit in meditatie, je voelt je lichaam van top tot teen en alles gaat vanzelf.
Het gevoel voelt lekker aan en heeft iets stils, zonder dat het ook weer een Hosanna effect geeft, want daar zitten weer de emoties op de loer.
c. De emoties en gevoelens zijn moeilijker te vangen omdat je er sneller door wordt meegesleept, maar toch kan je d.m.v. oefening ervaren dat zij geen noodzakelijk onderdeel van jezelf zijn.
Zij zijn ook te afwisselend, te vluchtig en te veranderlijk. Je moet kritisch naar deze gevoelens kijken. Waarom werd ik boos, ik wilde dat niet zeggen, waarom heb ik de P in als ik dit lees, dat wil ik helemaal niet.. Allemaal momenten waarop het ik verbaasd is over wat er passeert aan gevoelens. Je moet ze Zelf aanvallen, weerstaan, dan blijf je ze de baas. Bekijk ze als objectieve zaken, dan hebben ze hun grootste kracht al verloren. Het verdriet ben je niet. Je hebt het, wie of wat veroorzaakt dat?
Dat te weten is al de helft van de oplossing. De oorzaak begrijpen of liever nog: inzien is 90 % van de oplossing.
d. de mentale activiteit is ook te afwisselend, te vluchtig en te veranderlijk. Dat is allemaal strijdig met de opvatting van een stabiel en eeuwig zelf. Zij horen daar ook niet bij. Denk maar aan die stroom gedachten, die je 's nachts niet kan stoppen.
In alle gevallen geldt dat je je slachtoffer voelt van bovengenoemde functies. Deze doen maar, kosten een hoop energie en sturen je plannen in de war. Waarom zou je dat blijvend aanvaarden ? Het zijn letterlijk invallen, van buiten in jezelf komend. Gedachtestromen. Bekijk deze. Dam de stroom in. Verleg ze. Pak ze aan door er niet in mee te gaan. Identificeer je er niet mee.
Het denken is een functie van de hersenen, die als functie hebben het indelen en classificeren van ervaringen, beelden, geuren, geluiden e.d.. De taak van de hersenen is te vergelijken met die van het hart of van de darmen. De hersenen kunnen niet anders dan gedachten produceren. En wat die darmen produceren....Daarvoor zijn ze ontwikkeld. Voelen is een kwaliteit van het Zijn.
beweging zo graag. Maar het is de zoveelste nieuwe vinding, een zoveelste zoethouder, een veelbelovende truc.
Met positief denken bedoelt men o.a: het gevoel, het lichaam onder het strotklepje dwingen om zich lekker te voelen.
En om zich verbonden te voelen met de natuur, met het heelal. Dat betekent : je lichaam dwingen om de Waarheidssignalen van dat moment te negeren. Er zijn allerlei trucs om je daarbij te helpen: weg redeneren, troosten, uitwerken van je rotgevoelens (maar niet tegen de persoon en in de situatie waar dat zou moeten), mediteren, yoga, muziek, dans.
Positief denken is ook: als je iets niet ziet zitten, je hebt ergens geen zin in of je ziet tegen iets heel erg op, moet je jezelf inpraten dat je het wél kan. Als je dat maar genoeg doet, ga je dingen veel gemakkelijker vinden en voel je energie in je opborrelen om iets toch maar wel te zeggen of te doen of zo. Maar dat houdt ook in dat je je niet afvraagt of je misschien gelijk hebt met dingen niet zien zitten, ergens geen zin in hebben of zo. Of die dingen wel goed voor jou zijn.
Een andere manier van positief denken dient om je te genezen van ziektes: je zegt maar vaak genoeg: 'ik ben gezond, ik heb een goed hoofd... mijn longen, hart, voeten zijn goed' en je migraine, hartklachten enz. worden beter. Dit is een zoveelste verkrachting van Het Grote Gebeuren, precies zoals godsdiensten doen. In feite is dit nog geniepiger dan de voorgaande trucs: jou wordt opgedrongen dat ziek zijn en pijn niet mogen. Dat jij zo stom was om ziek te worden, pijn te krijgen. Er wordt immers niet naar de oorzaken van ziekte en pijn gezocht? En daardoor wordt er aan de oorzaken niets veranderd. Laat staan dat je leert om die ziekte en pijn te gebruiken. Om er meer mens van te worden en machtsstructuren uit te hollen. In feite is het erger dan verkrachting: omdat we fractaal dat Grote Gebeuren zelf zijn, plegen we incest op onszelf en op onze meest naasten in gezin-, werk- en andere situaties.
Ook zeggen positieve denkers dat, als je zó denkt, je vanzelf dingen gaat veranderen. Dat is maar zeer betrekkelijk: dingen die je niet inziet kan je moeilijk veranderen: je gaat in je bedrijf de structuren niet doorzien, in je gezin niet, in je religie niet, in je cultuur niet!
Dit is allemaal wéér een veroordeling van nare gebeurtenissen en rotgevoelens. En in dat opzicht niet veel anders dan de misdaden van religies, de maatschappelijke structuren, de hulpverlening enz. Je dwingt door middel van je verkeerde boodschappen van je hersens de rest van het lichaam dingen enerzijds niet te voelen, terwijl ze belangrijk voor je zijn en anderzijds dingen te voelen, te kiezen en te beslissen die niet goed zijn, of waar jij nog niet aan toe bent.
Je krijgt door dat verbod geen mogelijkheid om rotgevoelens en nare gebeurtenissen in je leven te zien als erbij horend, je kan er geen plaats aan geven en dus blijven de krachten en veranderingen, de groei en de evolutie die er uit voort kùnnen komen ongebruikt, gaan tegen je werken, tegen je gezondheid. En dat is een fundamentele misdaad tegen jou en tegen de mensheid.
Men heeft ons altijd al voorgeschreven wat goed of slecht zou zijn. Nu hebben ze dan de termen 'positief' en 'negatief' daarvoor in de plaats gegeven. In feite hebben zulke stromingen (met wat nuanceverschillen) dezelfde kenmerken als godsdiensten: ze doen mensen hun eigenheid en hun recht op rotgevoelens op een geniepige manier onderdrukken en overtuigen hen op een dwingende manier hun voorschriften op te volgen. Eigenlijk grijpen ze de mens nog geniepiger, nog fanatieker aan dan de traditionele godsdiensten doen: ze spelen op een haast onontkoombare manier rechtstreeks in op je ontluikend besef van IK-zijn.
Erg is dat positieve denkers wel de mond brutaalweg vol hebben van holistisch leven, wat betekent: leven als totaal mens, verbonden met het Al, maar ze pakken tegelijk de mens het belangrijkste wat nodig is voor dat holistisch leven doodgewoon áf: rotgevoelens, pijn, ziektes en spanningen! Positief denken is erg negatief.
Tegenover 'positief denken' stelt men 'negatieve gedachtes'. Wat men daarmee bedoelt zijn geen gedachtes, maar lichamelijke gevoelens. Ze zijn ook niet negatief, maar zitten boordevol Waarheids-energie en je kan er álles van leren.
Het voelen betekent voor de oefenaar het leren voelen, het leren lichamelijk waarnemen van het eigen lichaam. Op dit punt kunnen we al aardig in de maling genomen worden. Wat is n.l. ons lichaamsbeeld ? Waar zitten we eigenlijk met ons bewustzijn ? In het hoofd? Zit daar je waarnemer ? Oefen daar eens op. Van waar uit, vanuit welke plek kijk je naar je zelf?
Je kan soms tot heel vreemde conclusies komen
Wanneer je een zere nek hebt, hoe voel je dan, ofwel hoe kijk je met je bewustzijn, je innerlijk oog naar die zere nek. Probeer het eens. Kijk je a.h.w. terug, direct vanuit de pijnappelklier naar achteren, of vanuit je hartstreek schuin naar boven en achteren ? Nu dan heb je kans dat je aardig IN JEZELF zit. Kijk je a.h.w. 30 cm vanachter je hoofd naar je nek, dan hangt je bewustzijn dus buiten jezelf!!! Veel mensen kijken met de ogen a.h.w. een meter of wat voor zich uit, als ze iets moeten visualiseren.
Als je zo naar je eigen lichaam of onderdelen daarvan kijkt, verplaats je waarnemer steeds maar weer buiten het lichaam. Je bent dan nooit in jezelf ! Je verplaatst dan ook de energie buiten je zelf.
Kijk b.v. ook maar eens naar je rug. Stel je hebt er last van of hij is moe. Sta je a.h.w. een meter achter jezelf naar de achterkant van je rug te kijken, dan heb je buiten jezelf geplaatst. Je waarnemend bewustzijn moet n.l. als je met je lichaam werkt zich binnen je lichaam bevinden. Is dat niet zo, dan moet je echt oefenen.
Een tip: je gaat eerst met je gevoel in je hele ruggengraat zitten, en als je dat goed beheerst stap je in de as van je lichaam of je schuift zo'n 10 cm naar voren. Verleng dan dit gevoel naar je benen en naar je hoofd. Daarna moet je één worden met de gevoelswaarneming. Er mag niet zo iets zijn als een ik dat zijn voelen beziet en beoordeelt. Er mag alleen voelen zijn. Dat valt heel moeilijk te leren. Niet alleen jij, maar het denken zelf moet tot het in-zicht komen, dat het moet zwijgen teneinde Dat Andere toe te kunnen laten
Als je jezelf gefrustreerd of geërgerd voelt door een persoon of situatie, vergeet dan niet, dat je niet reageert op die persoon of situatie maar op je gevoelens. Het zijn jouw gevoelens en jouw gevoelens zijn niet de schuld van iemand anders. Geef niets en niemand de schuld van een situatie, zeker niet jezelf. Laat je boosheid en kwetsbaarheid vallen
Probeer ze te accepteren zoals ze zijn.
Je kunt niet in iemands hoofd kijken om te zien van wat of hoe. Hij of zij kan ook niet in jouw hoofd kijken. Voor jou bepalen hoe jij je voelt of doet. Je hebt nu eenmaal altijd mensen die voor anderen willen bepalen hoe te leven. Op alle mogelijke wijzen zich in bochten wringen om aardig gevonden te worden. Al druist het helemaal in tegen zich zelf. Vormen zich een mening over jou zonder werkelijk te weten wie je nu bent. Die in een gedichtenbundel andere dingen lezen dan jij bedoelde, denken dat het je leven is dat je daarin beschrijft.. Het zoveel over anderen hebben dat ze niet hun eigen zorgen hoeven te zien..
Geef die mensen geen plaats in je hoofd, deze status verdienen zij niet. Mensen die jou keer op keer kwetsen, zijn jouw vriendschap niet waard. Ook jij bent een persoon om zuinig op te zijn.. Frustraties, pijn en angst zijn een deel van je leven. Je kan proberen het hanteerbaar maken. Proberen het een plekje in je leven te geven.
Voorbeeld: je pakt sommige gebeurtenissen niet van de plank zoals sommige mensen nog wel eens vertellen. Beweringen waar je niks mee kunt. Probeer van zulke mensen een beetje afstand te nemen, die vraagt energie. Zijn vaak zelf heel onzeker en door hun grootspraak en populisme trachten ze dit te verbergen. Proberen jou een schuldgevoel aan te praten onderwijl zelf op mensen hun ziel trappend..Want jij hebt dan geen begrip voor hun situatie, beweren ze glashard?
Je hebt zelf de keuze om te gaan met deze zaken hoe jij wilt. Het is niet aan hen dit te bepalen. Je een schuldgevoel aan te praten of woorden in je mond te leggen die nooit gezegd zijn. Er zijn nu eenmaal mensen die lomp door je gevoelswereld lopen.
Beoordeel of veroordeel niemand, maar accepteer hem of haar. Is ook een moeilijke.
Het verleden is herinnering, de toekomst is verwachting. Het heden is ons bewustzijn. Probeer het verleden niet het heden te laten bepalen, het heeft je veranderd. Niet alleen de goede dingen gaan voorbij maar tijd geeft je ruimte om ook de nare dingen te verwerken.. een plaatsje te geven. Morgen is morgen.... en gisteren was vandaag.....
Tijd, neem tijd en maak tijd voor je vrienden. zij maken het leven leuker..Voegen toe en ook jij voegt een stukje toe aan hun leven. Jij mag er zijn.
Probeer te relativeren en laat humor in je leven toe. Durf te veranderen! Hoe meer je je minder plezierige eigenschappen onder ogen durft te zien, hoe gemakkelijker het is om met jezelf om te gaan. Lachen zomaar spontaan lucht zo op. Je voelt je als herboren.
Hoe komt het dat spiritualiteit soms zo zwaar lijkt? Het zo moeilijk is om in deze maatschappij jezelf te kunnen en mogen zijn?
Komt dat omdat er soms een kloof is tussen het begrijpen en het integreren in je leven? Spiritualiteit kan het leven alléén lichter maken. Hoewel...wat is spiritualiteit.
Bemoei je méér met jezelf, dan met een ander. Jij bent de belangrijkste persoon in je leven. Jij bent belangrijk. Als je van jezelf kunt houden kun je delen en houden van. Leef het leven en dat is soms al moeilijk genoeg !
Daar kom je nooit uit!!!!! Daar kán je nooit uit!!! Je kan nooit ergens anders zijn. Waar je ook bent het is hier en nu. Je thuis. Alleen zie je het niet.....
Je bent altijd hier en nu. Of ben je nu op een andere plek, dan waar je nu zit? Zit je aan de overkant? Ben je op een ander moment hier? Gisteren? Je kan niet lijfelijk aanwezig zijn gisteren of morgen. Je bent altijd Hier. Je bent altijd Nu. Nu klopt jouw hart, nu stroomt jouw bloed, nu voel je pijn, nu voel je liefde. Gisteren is een herinnering, een beeld, dus een gedachte. Morgen is een verwachting, ook een beeld. Weer een gedachte. En een gedachte is nooit de werkelijkheid, een gedachte is nooit het feit van het levende, immer aanwezige Zijn.
Je bent gewoon hier en wel op dit moment, dat eeuwig is. Het is altijd dit moment. Het is altijd heden. Het is altijd vandaag. Je doet altijd dingen op dit moment. Dat kan niet anders. Doe de oefening met de klok maar eens....
Maar we passeren Wat-Is, omdat we verlangens projecteren op een toekomst. We zijn niet tevreden met het heden. Wij willen wat anders, mooier, meer. Dit verzet brengt ons het lijden. En we dulden het lijden niet. Wij willen er aan ontsnappen. We gaan zoeken naar het opheffen van het lijden. We zoeken naar Verlichting. En het is het zoeken wat ons er buiten houdt!
Verwachten dat je morgen verlicht wordt, is onzin. Je kan nergens anders zijn dan in dit moment en dit is alles wat er is. Er is nooit iets anders dan Nu! Elk streven naar straks is weer een gedachte, dat streven zal nooit een aangrijpingspunt in de tijd kunnen vinden, omdat het altijd nu is. En er is geen verschil tussen jou en het Nu. Je bent Nu. Er is geen ik t.o.v. een Nu. De Aanwezigheid, het Niet-Iets, de onvindbare = Nu. Jij dus.
Het Nu is nooit de handelende en denkende persoon. Het nu is dat wat je in essentie bent, wat alles bevat dat je meemaakt. Zelfs het 'je' is dan als aanduiding al teveel. Er is aanwezigheid welke het kenmerk heeft van onvindbaar te zijn als de lege ruimte.Er is een vermoeden van ...?
Dus elk fragment wat je van jezelf ziet is niet Nu, er bestaat immer afstand tussen het waarnemen en het handelend fragment.
Verlaat de spijt over het verleden en verlaat de hoop op de toekomst. Wees 100% bij het heden. Leef Nu!
Een raar advies, want je leeft al Nu. Je kan nooit ergens anders leven dan Nu. Maar verlies je niet in je denken, in de reactie op gebeurtenissen.
Wees erbij, maar doe het niet met een stiekem plan. Dan zit je weer in tijd. Het enige wat je kan doen is zijn....want je bent al Nu.Je bent geen persoon, je bent geen mens. Je bent Bewustzijn waarin de wereld verschijnt, waarin en persoon in verschijnt en dat is er al, altijd en eeuwig. Omdat er geen vóór en na is.
In die wereld, in die persoon ligt niets vast, alles beweegt. Alle geziene is tijdelijk en gedoemd te verdwijnen, alleen jij, Bewuste Aandacht bent altijd. Nu.
Je kan niet oefenen om (in het) Nu te zijn, want Nu is er altijd, moeiteloos. Je hoeft er niets voor te doen! Elke oefening brengt je paradoxaal genoeg uit het Nu. 'Je' bent weer bezig, wat elke keer weer 'gezien' kan worden. Je kan je dat alleen herinneren, als een aha! moment. Je kan je afwenden van het lawaai door het lawaai te observeren, door steeds maar weer enkel te kijken. En in het kijken geen keuzes te maken. Dan staat de poort open.
Dat is het enige wat je 'doen' kan. De rest is folklore en entertainment.
Je kan er niet onderuit om sentimentaliteit tegenover het goede Gevoel te plaatsen. Emotionele banden die je hebt met familie, geloofsgenoten, vrienden/vriendinnen, partijgenoten, dieren, hobby's, kunst enz, ontaarden gemakkelijk in sentimentaliteit, in verslaving. Ontaarden zegt het al: je verliest je eigen aard. Daardoor worden die banden niet opgelost, afgeleefd, zoals dat hoort bij volwassen mensen, maar ze worden steviger verankerd in je lichaam en je leven. Verslaving wil zeggen: je kan niet meer zonder. Stel je maar eens voor hoe je je voelt als je diegene of datgene verliest...
Sentimentaliteit komt voort uit behoeftes die je niet kan of durft kennen: je kan tranen in de ogen krijgen bij een film waarin iemand een geliefde verliest. In feite huil je om jezelf, om wat jij aan Liefde, bevestiging, goede aandacht nodig hebt en niet krijgt.
Sentimentaliteit wordt vaak misbruikt en verder opgefokt door bijvoorbeeld rituelen. Maar zeer zeker ook door kunst zoals opera's, oratoria, popliedjes, soaps, boeken, films: romantiek. En vergeet niet allerlei romantiek in religies, geloofsgemeenschappen, sportsupporters enz.
Onder sentimentaliteit vallen veel van de voor de mens slechte gevoelens. Sentimentaliteit is beladen met politiek, ook in alle religies, en dikwijls met economische uitbuiting van mensen. Dit geldt voor alle ongezonde gevoelens en voor alle verslavingen. Sentimentaliteit houdt mensen klein, verdeeld en manipuleerbaar. Sentimentaliteit is anti-menselijk, hoe lekker het ook aanvoelt, OMDAT het lekker aanvoelt! Het is een ziekte: dat wat je voelt in je lijf is in oorsprong enerzijds veroorzaakt door invloeden van buitenaf, en anderzijds ontstaan door weggestuurde energie en lichamelijke leegtes, die opgevuld móéten worden volgens de natuurwet.
Sympathiegevoelens
Vaak wringen we ons lichaam om voor iemand sympathiegevoelens op te brengen. Alweer: dat kan je voelen en op die manier controleren. Dat noemt men dan liefde.
Als je voor iets of iemand geen sympathie op kan brengen is het noodzakelijk voor jou om na te gaan:
of je wel sympathie móét voelen
hoe het komt dat je geen sympathie voelt, want dat heeft zijn oorzaken en het is voor jouw IK noodzakelijk om daar achter te komen
waarom claimt die ander jou en je sympathiegevoel?
en heeft ooit iemand het recht om jou te claimen? Wil die ander misschien niet op eigen poten staan, maar alles door anderen in zijn/haar leven op laten knappen?
en heeft ooit iemand het recht om jou te dwingen sympathie te voelen? En dat dan liefde te noemen...
heb je niet misschien groot gelijk om geen sympathie te voelen?
en zou sympathie-voelen wel goed zijn voor de situatie en de mensen erin waar het om gaat?
Sympathiegevoelens horen onder sentimentaliteit thuis.
De volgende suggesties hebben betrekking op jouw houding, op welke manier je 'aandacht' kan ontwikkelen. Aandacht betekent bewust aanwezig te zijn in het Hier en Nu. Je slaapt niet, je bent niet ergens anders met je gedachten. Je bent hier, op dit moment op deze plek. Daar waar het echte leven zich ontrolt. Ik heb het bewust over aandacht en niet jouw aandacht, want aandacht is genoeg.
Wanneer jij aandachtig bent, is dat al geen aandacht meer. De enige juiste vorm van aandacht is het moment waarop je beseft dat je niet aandachtig bent of was. Op dat moment van besef ben je in aandacht. Dat is voldoende. Niet jouw 'ik' beseft dit, maar jouw Wezen. Dit is n.l. de enige instantie die vanuit de kern van jouw 'Zijn' kàn ontdekken dat je niet in aandacht bent. Je (ofwel jouw 'ik') hoeft daarna niet je best te doen om de aandacht vast te houden. Dan immers is je 'ik' (wat uit denken bestaat) weer actief. Dan ben je automatisch weer weg, uit aandacht, uit gevoel.
Doe dus niets!
Doe niet je best. Wil niets bereiken. Je zult ongetwijfeld weer 'wegraken', maar ook dan zal er weer zo'n moment van besef van niet-aandachtig te zijn komen
1.Stel je in meditatie voor, dat je alleen in een donker bos zit en dat elk moment een tijger uit het bos tevoorschijn kan komen. Al je zintuigen zijn maximaal gespitst op ook maar het geringste geluid. Het kan je leven redden. Je bent dan één en al horen.
2. Beschouw jezelf als een buitenaardse bezoeker, die in je lichaam gekomen is om het leven op aarde te bestuderen. Alles is nieuw, alles is vreemd. Niets heeft een naam. Neem alleen waar, kijk, zie alles zoals het is, zonder vooroordeel, zonder begripsbepaling. Probeer zaken niet te benoemen. Voel vanuit het voelen, kijk vanuit het kijken enz.. Maak er geen verslag van. Neem alleen waar! Het werkelijke leven bestaat uit feiten, het denken is alleen een beschrijving en verwerking van de echte feiten! Zie alleen de feiten, dat wat er is.
3. Wanneer je mediteert, concentreer je dan nooit op één object. Probeer je bewust te zijn van alles wat er zich in jou, en om jou heen gebeurt. De geluiden, de geuren, de innerlijke beelden, het gekwetter van je gedachten. Hou nergens aan vast, blijf nergens bij stilstaan. Je bent keuzeloos in je waarnemen. Je neemt waar, maar er is geen oordeel. Alles is wat het is. Je hoort niet, maar er is horen. Je voelt niet, maar er is voelen. Je richt je in zuivere aandacht op Dat-wat-is. Drijf je weg, neem dat waar. Je bent weer in aandacht. (Bron: J. Krishnamurti)
4. Probeer in alles wat je doet, met de volle 100% gericht te zijn op alleen dat wat je doet: eten, baden, douchen, eten klaar maken, stofzuigen, aardappels schillen, vloeren boenen, etc.. Veroordeel niets, verwerp niets. Ga helemaal op in dat wat zich aandient. Geef je geest geen ruimte tot fantaseren. Bedenk niet wat je erna moet doen. Zoek geen afleiding. Heb alleen aandacht voor wat je doet. Doe en ben je er niet van bewust dat Jij doet. Er is alleen het doen! Je doet niet meer, maar bent.
Soms voel je je heel blij, soms voel je je juist verdrietig. Je huid kan ook voelen. Je huid kan voelen of iets hard, zacht, harig of ruw is. In je huid zitten hele kleine celletjes, zenuwen, die dat kunnen voelen. Die zenuwen sturen de prikkels door naar je hersenen, zodat je weet wat je voelt.
Doe de test met twee personen
1. Kriebel eens met een kwastje over je huid. Waar voel je het kwastje het best? Op je arm, op je hand, op je rug of op je lippen?
Als je met een kwastje over je huid gaat, dan voel je dat het best op je lippen. Daar zitten de meeste zenuwcellen.
2. Vul een bad met warm water. Wat voelt warmer aan, als je je hand in het bad steekt of als je je voet in het bad steekt?
Als je met je voet in een bad warm water staat, dan lijkt het veel heter dan dat je je hand in hezelfde bad met water steekt. Dat komt omdat er in de huid van je voet meer zenuwcellen zitten dan in de huid van je hand.
Warmte en kou
Je huid voelt ook of je het warm of koud hebt. Het is de taak van de huid om er voor te zorgen dat je het niet te warm of te koud krijgt. Als je het koud krijgt, trekt het bovenste laagje van je huid samen. Hierdoor gaan je haartjes op je huid overeind staan. Je hebt dan kippenvel, zoals je op het plaatje ziet. Dit doet de huid om tussen de haartjes warmte vast te houden.
Als je het warm hebt dan scheiden de zweetkliertjes in je huid vocht af. Je gaat dan zweten. Het vocht op je huid koelt af door koude lucht. Zo koel je op een slimme manier weer af.
Een voelproefje met warm en koud.
Neem drie bakken met water
Vul een bak met warm water, een bak met ijskoud water en een bak met lauw water. Steek je ene hand in de warme bak en de andere in de ijskoude bak. Wacht een poosje en doe dan beide handen in de bak met lauw water.
Wat voel je nu ?
Met je hand uit de koude bak voel je het lauwe water als warm. Met je hand uit de warme bak voel je het lauwe water als koud.
Dit komt doordat je hand gewend raakt aan de temperatuur van de omgeving, het water in de bak dus. Je hand die uit het koude water komt is gewend aan koude. Als je deze in een bak met warmer water doet, zul je dus warmte voelen. Je hand die uit het warme water komt, is gewend aan de warmte. Stop je deze in een bak met kouder water, voel je dus kou.
Pijn
Als je je hand tegen een hete kachel houdt, doet dat pijn. Je zenuwcellen in je huid voelen een enorme hitte. Zij sturen heel snel een boodschap naar je hersenen: dit doet pijn. Je hersenen sturen gauw een boodschap naar de spieren in je arm en je hand: trek je hand terug! Zo beschermen de zenuwcellen in je hand je tegen pijn.
Op een bepaald moment kan het wel zijn dat je de weg even kwijt raakt. Dan ben je dus even in Niemandsland.
Ken je dat gevoel? Je bent niet meer waar je eerst was. Maar je bent ook nog niet waar je wil zijn.
Door de energieverandering op Aarde, wordt de mensheid wel eens door elkaar geschud. Steeds meer mensen krijgen een wake-up-call in de vorm van ziekte, verlies van hun baan of relatie.
Iedereen kan wel zo eens een wake-up call krijgen. Je kan ook de keuze maken voor een leven in gezondheid, overvloed en liefde. Op het moment dat je op het absolute dieptepunt bent en die keuze maakt, verandert er iets. En dan kom je op een punt waarop je het even niet meer weet. Niets is meer zoals het was, oude gewoonten en overtuigingen passen niet meer. Nieuwe overtuigingen zijn in de maak. Het is alsof je van de oude aarde, door een stuk Niemandsland op weg gaat naar de Nieuwe Aarde.
Het is alsof je de supermarkt binnenloopt waar je al jaren je boodschappen doet en ze hebben de inrichting verandert. Ineens staan de eieren niet meer naast de melk aan de linkerkant van de winkel, maar naast het fruit rechts achteraan. Alles is anders. Je loopt verdwaasd door de rijen te zoeken en doet dubbel zo lang over je boodschappen. Je hoopt ergens dat het de volgende week weer terug bij het oude, bekende is, maar weet ook dat dit niet kan. De week erna loop je de supermarkt in en beseft ineens: oh ja, de indeling is veranderd! De weken erna begin je langzaam te wennen, alhoewel je nog steeds de neiging hebt de rijen zo te lopen als je eerst gewend was. Na een tijd merk je dat je begint te wennen en na enkele maanden bedenk je ineens dat je niet meer zo goed weet hoe het ook alweer was.
Die weg gaan we allemaal. Nu ben je nog verward aan het zoeken, maar over een tijdje loop je moeiteloos de Nieuwe Aarde binnen.
Er zijn zeer weinig gevallen in onze wereld bekend van twee, drie of vier zielen, die een heel stoffelijk leven lang samen gebleven zijn. Waarom niet? Omdat het tot daden komen, het onder Invloed staan van andere mensen, partners, vrienden, z'n Invloed merkzaam en werkzaam laat zijn in de karakterstructuur en in de persoonlijkheid van jezelf en van de ander. Hoewel op het moment van de geboorte, op het moment van de samensmelting, de herkenning ten overstaan van elkaar, diezelfde graad van evolutie bereikt zou zijn, kan dat weer een aantal jaren later anders zijn. Dat komt doordat het leven de één of de ander op een andere manier gevormd heeft.
Misschien niet misvormd, maar dan toch op een andere manier gevormd, waardoor gedachtenspinselen, hoe esoterisch ook, toch anders kunnen zijn. Kijkt u maar in spirituele groeperingen, waarin heel veel mensen hetzelfde denken, Mensen die spiritist, katholiek of protestant, of wat dan ook zijn. Mensen die in één collectief hetzelfde geloven, wensen denken en misschien ook hetzelfde voelen. Ze zullen na verloop van tijd tegen zichzelf zeggen: "Ik voel mij er niet meer bij thuis."
Dat komt doordat het leven in een ander tempo gegaan is dan dat van de ander. Niet beter of slechter, maar anders. In een lager of hoger tempo, waardoor een minuscuul verschil in evolutie is ontstaan. Maar hoe klein dat verschil in evolutie ook moge zijn, ais mens zult u uw kleine dagelijkse ergernissen gaan onderkennen en u zult ze in uzelf aanwezig weten en al of niet naar buiten brengen. Maar u zult u terugtrekken van het collectief waar u een bepaalde tijd deel van hebt uitgemaakt.
