Bewustzijn !!!

Bewust zijn…?

Wij worden omgeven door raadselen. Wij leven ons leven. Daar zijn wij zeker van. We zijn er. In elk geval overdag, en bij het wakker worden.  Wij herinneren onze dromen. Dus zijn we ook in onze slaap op een bepaalde manier aanwezig.

Wij weten maar weinig van ons lichaam, hoe dat functioneert. Wij kunnen boeken bestuderen en naar documentaires kijken en ons verwonderen over de fantastische complexiteit van ons lichaam, en van het wonder van de doelgerichte processen die in ons lichaam van moment tot moment actief zijn. Wij voelen en zien echter maar heel grove effecten van die processen. Op het niveau van pijn, lust, honger, onze hartenklop, etc kunnen we zaken gewaar worden, maar onder dat niveau hebben wij qua directe informatie als zien, voelen of weten geen toegang: bloed, cellen, laat staan op DNA niveau. Het lijkt geen zaak te zijn van ons bewustzijn. Of jij wel? Klop jij jouw hart?

Wij weten maar weinig van de wereld. Wij ervaren wat wij ervaren in ons beperkte kringetje. Daar buiten moeten wij het hebben van horen zeggen (door de media of boodschappers). Wat ver weg is kunnen wij dichtbij halen met tv of sterrenkijkers, maar het zijn allemaal afbeeldingen van een niet direct (zelf) ervaren werkelijkheid.

Staan wij ver boven onze micro-wereld van ons lichaam, wij staan in rangorde ook erg laag in het direct ervaren van de ons omringende werkelijkheid.

Ons meetpunt is dus kennelijk het lichaam waarin wij leven, of liever waar ons bewustzijn kennelijk is gevestigd. Of...wat zich in ons bewustzijn aandient.

Interessant is derhalve de vraag wat de aard is van dat bewustzijn, dat maar beperkt toegang heeft tot onze lichamelijke processen, maar ook beperkte toegang heeft tot de oneindigheid van het universum.

Wat is dan ons bewustzijn?

Veelal koppelen wij dat aan ons denken. Alles wat wij ervaren, bewerken wij met ons denken. Wij putten uit ons geheugen om namen te geven aan objecten, die wij waarnemen. Wij herkennen functies van objecten uit ons geheugen van ervaringen. Vuur is heet, ijs is koud, een aanstormende trein is gevaarlijk etc. Wij vervallen in radeloosheid en gaan gokken, wanneer wij met wat nieuws worden geconfronteerd.

Het geheugen laat ons in de staak en wij staan met een mond vol tanden. Wij hebben geen antwoord, want wij weten niet wat er aan de hand is, wat het antwoord op een vraag is, etc. Dat overkomt ons als kleuter, waarvoor alles nieuw is, als puber bij examens, wanneer wij niet alle examenstof hebben bestudeerd, wanneer wij als volwassenen worden geconfronteerd met nieuwe culturen of totaal onverwacht gedrag van een nieuwe partner.

Wij staan met een mond vol tanden. Je kan dan gefrustreerd raken (m.n. op momenten dat jij of je omgeving een passend antwoord nodig hebben), maar je kan ook toegeven aan dat moment. En dan kan je ineens een andere laag van bewustzijn ervaren. Een laag van bewustzijn welke niet gekoppeld is aan al die toestanden waar onze persoonlijkheid zich mee bezig houdt.

Er kan een soort stilte ontstaan waarin alleen sprake is van een waarnemen van alle drukte in- en om ons heen. Waar geen oordeel in vervat is. Elk moment van grote verassing (een crisis, een prachtig uitzicht, het totaal onverwachte) kan een doorbraak vanuit het kleine denken naar het niet gebonden bewustzijn optreden. De psycholoog Maszlov noemt dat een piekervaring, P.D. Ouspensky een moment van zelfherinnering. Ineens bemerk je dat er achter die druktemaker een oneindige stilte zit, een ongebonden aanwezigheid, die er altijd moet zijn, altijd hetzelfde is. Wanneer je dan weer in de woorden vervalt is het onmiddellijk weg.

Want bewustzijn is niet door ons te manipuleren, je kan er geen vat op krijgen, je kan het niet voor eigen doeleinden inzetten. Je kan je er alleen voor openstellen door stil te zijn en niets te doen. En zelfs dat kan je niet wilsmatig aanpakken…. Je kan alleen het moment pakken wanneer je beseft dat wat je al bent, niet gevonden of opgeroepen kan worden. Dat het niet vastgehouden of verbeterd kan worden.