Waar we elkaar het ja-woord gaven en onze dochter en kleinkinderen werden gedoopt. Ontwijd, maar nooit vergeten — ze draagt onze herinneringen in haar mooiste herfstkleuren.



.

Gezien vanuit een laag standpunt ontvouwt zich een kleurrijk tapijt van groenbemesters – paarse phacelia en gele mosterdbloemen – die samen de bodem voeden en de lucht vullen met leven.



.

Een bont tapijt van paars en geel vult het veld — het bijenbrood en de veldmosterd bloeien uitbundig in de beginfase van de herfst. Tussen het gezoem van bijen en de geur van bloemen lijkt het een paradijs voor insecten, maar deze pracht heeft ook een doel. Later wordt dit veld ondergewerkt als groenbemester: de planten voeden de bodem en bereiden haar voor op een nieuw groeiseizoen. Schoonheid met een functie — natuur en landbouw hand in hand.



.

Elke ochtend hetzelfde zicht, en toch nooit hetzelfde gevoel. De paarden zijn er nog niet, het erf is stil, enkel de adem van de dag die begint. Bij mijn gebuur lijkt de tijd hier even stil te staan — een herinnering dat schoonheid vaak gewoon naast ons woont, als we maar de moeite nemen om te kijken.



.

Gisteren deelde ik een reeks zwart-wit detailfoto’s waarin dit prachtige model centraal stond. Vandaag laat ik hem in kleur zien, gevangen in het zachte tegenlicht van de ochtendzon. De manen lichten op, de vacht krijgt een gouden gloed – precies dat spel van licht en detail dat in zwart-wit een ander verhaal vertelde, maar hier de warmte en levendigheid benadrukt.



.

Vandaag stond volledig in het teken van kijken, voelen en genieten van de kleine details. Soms hoef je niet het hele plaatje te zien om de schoonheid te ervaren – een sprankeltje manen in het licht, - de paardenstaart - de ronde lijnen van een gespierde hals, of een zachte vacht die oplicht tegen de achtergrond. Met mijn camera ben ik dichterbij gekomen dan ooit, en heb ik geprobeerd de essentie van de Haflingers vast te leggen: kracht en zachtheid, elegantie en eenvoud. In silhouetten en contrasten ontstaan nieuwe beelden – bijna abstract – die je uitnodigen om anders te kijken.

.

 In mijn eigen dorp Beke werd ik getrakteerd op dit magische schouwspel. De lucht brandde nog in diepe tinten rood en oranje, terwijl de eerste koele blauwtinten van het blauwe uurtje langzaam de overhand namen. De silhouetten van de bomen en het veld gaven extra diepte aan het moment – een stille overgang tussen dag en nacht, vastgelegd vlak bij huis.



.

De sprinkhaan zit rustig tussen de felgele bloemen, het zonlicht creëert een mooie spreiding van schaduw en licht. Het contrast tussen het scherpe detail van het insect en de zachte achtergrond geeft de foto een diepte die typisch is voor macrofotografie.



.

Blauwe reiger stilstaand in het ondiepe water. Een herkenbaar beeld tijdens mijn wandelingen daar in de Bourgoyen.



.

Deze foto van de blauwe reiger in de Bourgoyen brengt me weer even dichter bij de natuur. Het rustige water, de verschillende vogelsoorten die zich hier verzamelen, geven zo’n gevoel van sereniteit. De reiger staat daar rustig op zijn plekje, terwijl de meeuwen in het water dobberen. Deze plek voelt als een soort toevluchtsoord, niet alleen voor de vogels, maar ook voor mij. 



.

Net na zonsondergang lijkt het alsof de horizon in vlam staat. De bomen verschijnen als donkere silhouetten tegen een oranje-roze achtergrond, die de intensiteit van het moment versterkt. De overgang van dag naar nacht is in volle gang, maar de kleuren in de lucht houden de dag nog even vast, alsof ze zich niet willen overgeven aan de nacht. Het is een kort maar intens moment van verwondering.



.

Met deze ICM-foto van de haven in Blankenberge worden de zeilboten en hun masten haast tot penseelstreken herleid. De verticale lijnen, weerspiegeld in het water, geeft een abstract en dromerig beeld. De haven herken je nog net, maar tegelijk vervaagt ze in een spel van licht en beweging.



.

Tijdens een wandeling door de haven van Blankenberge viel mijn oog op deze rij boten. Het rustige water werkte als een spiegel en liet de namen Moes, Tuf-Tuf en Nim-Nim dubbel zien. Het spel van zonlicht en reflectie trok me aan – de rompen fel verlicht, het water zacht groen en bijna schilderachtig. Voor mij was dit een mooi moment om stil te staan bij hoe alledaagse taferelen, zoals boten die liggen te wachten, in de lens iets bijzonders worden.



.

Close-up van een van de laatste rozen op mijn rozenboompje dit seizoen. Gefotografeerd in zacht tegenlicht, waardoor de textuur van de bloemblaadjes en de diepe roze tinten extra benadrukt worden.



.

In het namiddaglicht van de Bourgoyen vond ik deze rode heidelibel. Het zachte zonlicht bracht de transparantie van de vleugels mooi naar voren, terwijl rood en groen elkaar versterkten. De beperkte scherptediepte legt de focus op de ogen en het lijf. Even stilte in de drukte van een zomerdag.



.

Deze foto van paardenbloemen laat zien hoe de zaadjes zich voorbereiden om mee te worden genomen door de wind. De zachte achtergrond creëert een rustige sfeer, terwijl de focus op de pluisjes benadrukt hoe vergankelijk en tijdelijk dit moment is. Het is een simpele, maar krachtige weergave van de natuur.



.

In deze foto laat ik de bloemen niet scherp zien, maar dansen in beweging. Door de techniek van Intentional Camera Movement ontstaat een schilderachtig beeld, waarin de kleuren van de wilde bloementuin vervloeien tot zachte penseelstreken. Het gaat niet langer om de afzonderlijke bloemen, maar om het gevoel van overvloed, zachtheid en leven dat een wilde tuin kan oproepen.



.

.

.

Tijdens het focussen op deze bloem kwam ik oog in oog met dit bijtje. Het bleef even stil zitten in het spel van licht en schaduw, net lang genoeg om het vast te leggen.



.