Deze foto nam ik kort na zonsondergang op het strand van Blankenberge. Vaak vertrekken de meeste mensen zodra de zon onder is, maar net daarna begint voor mij het interessantste moment van de dag: het blauwe uurtje.

De lucht krijgt dan die koele tinten die mooi contrasteren met de laatste gloed aan de horizon. Het licht is zacht, de kleuren zijn subtiel en het strand komt helemaal tot rust. Op de voorgrond zorgen de rotsblokken voor textuur, terwijl de reflecties in het natte zand een extra dimensie geven.

Even blijven hangen na zonsondergang loont dus altijd — niet alleen voor de rust, maar ook voor het licht.

.

Deze foto is genomen aan de Belgische kust. Het avondlicht gaf de wolken een warme kleur, wat voor een mooi contrast zorgde met de koele tinten van de zee.

Het vrachtschip op de horizon brengt wat menselijk detail in dit verder rustige en eenvoudige beeld. De combinatie van lucht, zee en schip maakt het tot een evenwichtige compositie met veel diepte.

.

Deze foto heb ik gemaakt net voor het blauwe uurtje aan de Belgische kust. De zon staat laag en zorgt voor warme reflecties op het natte zand. De getijdengeul in de voorgrond leidt het oog recht naar de horizon, wat het beeld een sterke dieptewerking geeft.

Door de lage lichtstand ontstaan rijke contrasten tussen het belichte water en de schaduwrijke strandvlakten. De belichting werd afgestemd op de lucht, zodat de kleuren van de zonsondergang goed behouden bleven zonder dat de voorgrond volledig dichtloopt.

Een technisch eenvoudige opname, maar met aandacht voor compositie, licht en timing.

.

Een stille blik op de duinen, waar het helmgras zacht meebuigt onder een grijze hemel. De wind laat zich niet zien, maar toont zijn kracht in de richting van de pluimen. De kleuren zijn subtiel: het wit van het zand, het bruin-groene gras en de koele tinten van de lucht wekken een gevoel van rust en leegte op.

Deze foto, genomen tijdens een wandeling aan de Belgische kust, toont hoe puur en krachtig eenvoud kan zijn. Geen mens te bekennen, enkel natuur in haar eigen ritme. Het soort beeld waarbij je bijna de wind hoort en het zand voelt kraken onder je voeten.

Een ode aan het duinlandschap, dat zelfs op een bewolkte dag zijn schoonheid niet verliest.

.

Een frisse bries, rollende golven en het kenmerkende van de pier van Blankenberge. Deze foto nam ik op een moment waarop de zee volop in beweging was en de wolken zich aftekenden tegen een intens blauwe lucht.

Het contrast tussen de stevige constructie van de pier en de onvoorspelbare kracht van het water blijft me boeien. De mensen op de pier kijken uit over het eindeloze water, elk verzonken in hun eigen moment van rust of verwondering.

Een typisch beeld van de Belgische kust, waar architectuur, natuur en mens samenvloeien tot een levendig geheel. Een plek waar ik telkens opnieuw blijf terugkomen — met of zonder camera.

.

Soms heb je niet meer nodig dan een zachte avondbries, het ruisen van de zee en het warme licht van een rij lantaarns om een moment magisch te maken. Deze foto nam ik op de pier van Blankenberge, net na zonsondergang. De hemel kleurde nog na in tinten oranje, roze en blauw, terwijl de verlichting langs de pier één voor één tot leven kwam. De lijnen van de constructie leiden het oog naar de verlichte rotunda op het einde. Een prachtig samenspel van mens en natuur, van structuur en sfeer.

Fotografie draait voor mij vaak om timing — en dit was zo'n kort, perfect moment waarop alles samenviel.

.

Aan de rand van een klein strandmeertje op het Noordzeestrand staat deze meeuw even stil. Het licht is zacht, het zand toont zijn typische geribbelde patronen. De vogel kijkt bijna nieuwsgierig de lens in, terwijl zijn reflectie rustig in het stilstaande water verschijnt. Een eenvoudig moment, maar door de spiegeling en de structuren in het zand krijgt het beeld net dat tikkeltje extra.



.

Tijdens mijn vakantie in Blankenberge viel mijn oog op deze zilvermeeuw die statig op een met wier begroeide golfbreker stond. De contrasten in de foto spraken me aan: het strakke groen van de stenen tegenover het golvende patroon van het natte zand..Een stil moment, gevangen tussen eb en vloed.



.

.

 Na een deugddoende 14-daagse vakantie in Blankenberge is het tijd om de foto's onder handen te nemen. Heel wat beelden om uit te pluizen, te selecteren en bij te werken. Eén van de hoogtepunten was zonder twijfel de indrukwekkende tentoonstelling van Danny Willems in het Casino. Hieronder alvast een paar sfeerbeelden.

.

.

.

.

Soms hoef je niet ver te zoeken voor schoonheid. Deze wilde cichorei bloeide langs een veldweg, op het moment dat het eerste zonlicht de bloembladeren raakte. De intens blauwe kleur springt eruit en contrasteert prachtig met de onscherpe, zachte achtergrond.

Voor deze macro koos ik een beperkte scherptediepte om de focus op het hart van de bloem te leggen, waar de delicate meeldraden als een grafisch patroon oplichten. Het natuurlijke tegenlicht zorgt voor subtiele schaduwen en diepte in de bloemblaadjes.

.

Tussen staal en beton neemt deze stadsduif even de tijd om de omgeving te overschouwen. Ondanks de mechaniek en het grijs van metaal, brengt het groen en paars in haar verenkleed onverwacht leven in het industriële decor. Een klein moment van rust in de continue interactie tussen mens en natuur.



.

Deze klaproos trok mijn aandacht door haar levendige kleur en fijne details. Met een zeer beperkte scherptediepte heb ik zowel een deeltje van het hart als een deel van de bloemblaadjes scherp in beeld gebracht. De rest vervaagt in zachte kleuren, zodat de focus helemaal op de bloem blijft.



.

Langs het Leopoldkanaal vond ik dit trio wilde eenden op een verweerde, met mos begroeide balk. Het rustige water en de horizontale lijn van het hout zorgen voor een eenvoudige compositie. Met een voldoende kleine diafragmaopening heb ik zowel de textuur van het hout als de details van de veren scherp kunnen vastleggen.  Een typisch moment vastgelegd op een stille plek langs het kanaal.



.

Ik ging eigenlijk op stap om een oude spoorwegbrug te fotograferen. Onderweg zat deze kokmeeuw op een oude afsluiting. Hij bleef rustig zitten, alsof hij poseerde. Zo’n onverwacht moment maakt een fototocht altijd extra leuk.

.

Close-up van roest en oude verf op de takel van een ophaalbrug. De foto laat de ruwe structuur en de kleuren van verval zien. Door de uitsnede wordt het een abstract beeld vol details.



.

Een zee van geel koolzaad leidt je blik naar de eenzame boerderij op de horizon. Rust, ruimte en kleur komen hier samen op een heldere zomerdag.



.