Kerstmis
vroeger bij ons thuis,
mijn
hart vol weemoed en verlangen,
met
z'n allen kort bij 't fornuis,
de
kerstboom helemaal vol gehangen.
Liedjes
klonken als een engelenkoor,
het
stalletje heel zacht verlicht,
en
tussen de dennentakjes door,
kwamen
de drie koningen al in zicht.
Kerstmis
gaf je toch een speciaal gevoel,
vandaag
kun je dat niet zo intens beleven,
veel
mensen weten wel wat ik bedoel,
de
toekomst zal nu eenmaal anders leven.
Met
een sneltreinvaart door de dagen heen,
mensen
zijn druk bezig, tegelijk met vele dingen,
alleen
de eenzame blijven weer alleen,
zij
hebben wel tijd maar niemand om mee te zingen.
En
in een tijd van jachten en jagen,
kijk
je anders tegen de wereld aan,
kunnen
mensen elkaar nog wel verdragen,
of
moet ieder voor z'n eigen gaan.
Het
vieren van kerst, zo zijn mijn gedachten,
moet
altijd blijven, in elk gezin,
dit
zal het harde in het leven verzachten,
dan
krijgt men er weer vertrouwen in.
Laat
daarom nu gerust een kaarsje branden,
voor
ieder mens een goeie reden,
wat
geldt voor hier en in alle landen,
Kerstmis,
dat is echt een feest van vrede.
Ik ben Carine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Crientje.
